"Οι πατάτες του θυμού"

Όταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο.
Μια μέρα, είχαμε κουβεντιάσει για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε τον θυμό μέσα μας, αλλά να κοιτάμε πως να απαλλαγούμε από αυτόν και του ζητήσαμε να μας το δείξει αυτό πρακτικά.

- Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα και ένα μικρό σακί με πατάτες.

Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι, αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια. Έτσι την άλλη μέρα, είχε ο καθένας μας ό,τι μας είχε ζητήσει.

Τότε εκείνος μας είπε:

- Κάθε φορά που είστε θυμωμένοι και αποφασίζετε να μη συγχωρήσετε κάποιον, να παίρνετε μια πατάτα, να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου και την ημερομηνία και να τη βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα.

Μας είπε επίσης, αυτή την σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε. Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σχολείο, στα ψώνια, παντού. Ακόμα και μέσα στο σπίτι.

Στην αρχή το πήραμε σαν παιχνίδι, αλλά μετά από λίγες ημέρες μερικές σακούλες ήταν πια αρκετά βαριές.

Τότε μας είπε, πως κάθε φορά που νοιώθαμε πως πάψαμε να είμαστε θυμωμένοι με κάποιον και τον είχαμε συγχωρήσει μέσα από την καρδιά μας, να βρίσκουμε την πατάτα του θυμού μας γι αυτόν και να την πετάμε έξω από τη σακούλα.

Μ’ αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε, όταν έχουμε αρνητικά αισθήματα για κάποιον. Να έχουμε επίγνωση κάθε στιγμή.

Οι πατάτες, μας έδειξαν καθαρά το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για τον αρνητισμό και τον πόνο μέσα μας, όταν δεν αποφασίζουμε να συγχωρούμε, ιδιαίτερα όταν αυτές άρχιζαν να σαπίζουν.

Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε, πως το να συγχωρήσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε, μια παραχώρηση. Θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο στον εαυτό μας.
Απαλλασσόμαστε από ένα περιττό βάρος.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείς πόσο δύσκολο σου είναι να συγχωρέσεις κάποιον, θυμήσου: «Δεν είναι ήδη αρκετά βαριά η σακούλα σου;»

*  www.briefingnews.gr [επεξ]

Share