ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Ο πρώτος χρόνος!
Ο μικρούλης μας έκλεισε τον πρώτο του χρόνο ζωής. Ένα χρόνο
ζωής στη ζωή μας.
Δεν είναι πια ο μικρούλης. Είναι ο Ιωάννης! Απόκτησε όνομα.
Απόκτησε πρόσωπο και το διαμορφώνει.
Κάθε μέρα του χρόνου που πέρασε, κάθε
ημερομηνία, ήταν για πρώτη φορά.
Δεν την είχε ξαναζήσει. Βέβαια δεν το ήξερε,
ούτε τον προβλημάτιζε αυτό ιδιαίτερα.
Όλη του η έννοια ήταν να βλέπει, να
ακούει, να ανακαλύπτει, να καταγράφει τα πάντα γύρω του.
Είχαμε πει πέρυσι τέτοιες μέρες, πως με τον ερχομό του, μας
ανέθετε καινούργιους ρόλους στη ζωή μας. Της μαμάς, του μπαμπά, των θείων, αλλά και των
παππούδων..
Όλοι προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε στους ρόλους μας.
Ο πιο
επιτυχημένος ωστόσο, ήταν ο ίδιος. Εκείνος είχε πολλούς ρόλους.
Του γιου, του
ανεψιού, του εγγονού. Και δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει για τίποτα.
Έδωσε σε όλους μας πολλές χαρές και μόνο που
υπήρχε..
Δεν ξέρω τι καταφέραμε να μάθουμε τον τελευταίο χρόνο.
Εκείνος όμως έκανε ότι μπορούσε, να μας δείξει πόσο απλό είναι να εμπιστεύεσαι
τους άλλους, να αρκείσαι στα απαραίτητα, να χαίρεσαι με μια αγκαλιά, να
διασκεδάζεις και μόνο με την καλή σου διάθεση, να κοιμάσαι με ηρεμία, να
ονειρεύεσαι αντί για πολυτέλειες και μεγαλεία, παιχνίδια και χρώματα.
Ακόμα, έμαθε να στέκεται στα πόδια του.
Εμείς ίσως να ξεχνάμε το
πώς γίνεται αυτό, μερικές φορές.
Έμαθε να καταλαβαίνει σχεδόν τα πάντα κι
ετοιμάζεται να μας εκπλήξει κάποια στιγμή μιλώντας μας. Εμείς ξέρουμε να
μιλάμε, αλλά κάποτε δεν ξέρουμε τι λέμε.
Έμαθε να ζητάει αυτό που θέλει, με
όποιον τρόπο μπορεί.
Δεν θεωρεί καθήκον των άλλων, να αντιληφθούν τις ανάγκες
του.
Και πάνω απ' όλα έμαθε να γελά, να γελά με πραγματική χαρά.
Όλα τα παιδιά είναι ευλογημένα.
Και την ευλογία αυτή τη
μεταδίδουν με τη σειρά τους, σε όλους όσους τα φροντίζουν, τα προσέχουν ή και
μόνο τα κοιτάζουν με πολλή αγάπη και εύχονται:
«Χρόνια σου Πολλά, φωτεινά και χαρούμενα»!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου