Η κυρία με την ομπρέλα

Η κυρία με την Ομπρέλα

Από τα σημαντικότερα έργα του Κλωντ Μονέ (Claude Oscar Monet, 1840 – 1926), η Γυναίκα με την ομπρέλα (Woman with a Parasol, 1875, National Gallery of Art, Washington, DC.), απεικονίζει τη γυναίκα του Camille και τον γιο του ζωγράφου Jean, στην κορυφή ενός λόφου.

Αφού η γυναίκα και πρώην μοντέλο του Camille Doncieux πέθανε το 1879, ο Μονέ ζωγράφισε με το ίδιο θέμα δύο ακόμα πίνακες το 1886 σε παραλλαγές, όπου στη μία η γυναίκα είναι στραμμένη δεξιά και στην άλλη αριστερά.

Στους πίνακες αυτούς είχε σαν μοντέλο τη Suzanne, μεγαλύτερη κόρη της Alice Hoschedé που παντρεύτηκε ο Μονέ σε δεύτερο γάμο, το 1892.

Χαρακτηριστικότερο έργο ιμπρεσσιονιστικής τεχνοτροπίας από τα τρία, θεωρείται αυτό με τη γυναίκα στραμμένη αριστερά, που ίσως είναι και το πιο δημοφιλές.
(Η κυρία με την ομπρέλα – Madame avec le parapluie - Musée d'Orsay, Paris)

Στο πρώτο έργο, οι πινελιές και τα χρώματα του ζωγράφου είναι περισσότερο συγκεκριμένα και εστιασμένα στα πρόσωπα, δίνοντας έτσι στην ατμόσφαιρα του έργου έναν οικογενειακό (ρομαντικό) συναισθηματισμό.

Ο κατοπινός πίνακας αριστερής απεικόνισης, παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Πρώτο στοιχείο η σαφέστερη ιμπρεσσιονιστική τεχνική, με τις αδρές πινελιές και τα καθαρά, φωτεινά χρώματα και την έντονη παρουσία της φύσης να διεκδικεί από τη γυναίκα την πρώτη εντύπωση του θεατή.

Δεύτερο, η εξισορρόπηση του αγέρα που προτρέπει, περιβάλλει και εμπνέει ζωή στη γυναικεία φιγούρα, με το φως να αντανακλά σε απροσδιόριστες επιφάνειες και να επιβάλλει στο σύνολο μια διάφανη πνευματικότητα   

Τρίτο στοιχείο άξιο της προσοχής μας, είναι οι λεπτομέρειες στην κίνηση της γυναίκας.
Η ελαφρά προς τα μπροστά κάμψη, δίνει την αίσθηση της ώθησης του αγέρα.
Ίσως την επόμενη στιγμή, θα μπορούσε να πετάξει την ομπρέλα της, να αφεθεί να τρέξει, παρασυρμένη από τη χαρά, την ομορφιά και την ορμή του ανέμου.

Όμως παραμένει στητή, στα καθωσπρέπει όρια της εποχής.
Συγκρατημένη, νοιώθει τη γήινη συγγένεια της με τη φύση να την καλεί, τα συναισθήματα της να σφύζουν από το κάλεσμα αυτό, αλλά το δεξί της χέρι κρατά σταθερά την ομπρέλα, προστασία στη φωνή της καρδιάς της, ενώ το αριστερό χέρι αφημένο, πεσμένο στο πλάι, μαρτυρά την παραίτηση της από το όνειρο, τη συνθηκολόγηση της με την εικόνα που οφείλει να διατηρήσει.

Ένα πραγματικά έξοχο έργο, από τα κορυφαία του καλλιτέχνη.

Μ Ψ 


db - [2φΑ]

Share