Συνεδρία Εξοικείωσης

[ - 04]

Το πιο οικείο μέρος είναι το σκάφος μας. Εδώ πραγματοποιούνται όλες οι σημαντικές συναντήσεις, εδώ κοινωνούμε μεταξύ μας και μοιραζόμαστε τις ανησυχίες και τις συνεδρίες μας. Οφείλουμε να γνωρίζουμε το κάθε σημείο του, την κάθε γωνιά του, να το φροντίζουμε καθημερινά και να το συντηρούμε.

Η σχέση κοινωνίας είναι πάντα αμφίδρομη. Δεν έχει σημασία ο τρόπος έκφρασης, οι συνθήκες μετάδοσης και τα μέσα πρόσληψης. Εκείνος που μιλάει κι εκείνος που ακούει, εκείνος που γράφει κι εκείνος που διαβάζει, εκείνοι που αισθάνονται κοντά σε όποια απόσταση ή διάσταση βρίσκονται, μπορούν να έχουν μια «προσωπική» εμπειρία κοινωνίας.

Όταν κάποιος γράφει, όταν εγώ γράφω, δεν απευθύνομαι σε άλλους ή σε κάποιους κι εσύ ενημερώνεσαι νόμιμα, αλλά κρυφά από μένα, σε άλλο χρόνο, για αυτά που λέγονται. Γράφω για σένα, γράφω σε σένα προσωπικά, αν και συ συντονιστείς στην κοινωνία αυτή. Το ίδιο ισχύει και για τον άλλο, για όσους, για όλους.

Διαβάζοντας έναν συγγραφέα, έναν ποιητή, παρατηρώντας ένα ωραίο έργο τέχνης, κοινωνείς με τον δημιουργό του, ζωντανά και άμεσα. Το ίδιο κι εκείνος. Οι σκέψεις, τα αισθήματα, οι καλές και ήρεμες διαθέσεις, μεταδίδονται σαν τις προσευχές, πραγματώνοντας την κοινωνία σε πνευματικά επίπεδα, χωρίς τοπικούς και χρονικούς περιορισμούς.  

Το άγχος είναι προϊόν της μοναξιάς. Η κοινωνία, είναι προϊόν της αγάπης. Το άγχος και ο φόβος αναπτύσσονται στο κενό αγάπης, στην έλλειψη κοινωνίας.

Βρίσκεσαι σε ένα άγνωστο περιβάλλον, σε καταστάσεις με άγνωστες εξελίξεις, για πρώτη φορά αντιμετωπίζεις κάτι καινούργιο, ίσως κρίσιμο για τη ζωή σου. Το άγχος, ο φόβος χωρίς μορφή, σε περισφίγγει πιεστικά, ψυχικά και σωματικά.

Το αντίβαρο είναι η εξοικείωση με τα άγνωστα στοιχεία. Ανακάλυψε σημεία, που σου ταιριάζουν, που μπορείς να τα δεις με συμπάθεια, με οικειότητα. Είτε είναι πρόσωπα ή αντικείμενα, απλές εικόνες ή γραμμές, ήχοι ή φωτοσκιάσεις, μην κάνεις  το λάθος να κλειστείς στον εαυτό σου.

Κι αν ακόμα όλα γύρω είναι εχθρικά, θυμήσου ένα πρόσωπο, μια στιγμή, νοιώσε δίπλα σου μια παρουσία και προσευχήσου χωρίς λόγια, χωρίς σκέψεις, με μόνη την αίσθηση της αγάπης να σου ζεσταίνει την καρδιά.

Επικεντρώσου σε κάτι που μπορείς να τ’ αγαπήσεις. Νοιώσε την οικειότητα να σε συμφιλιώνει με το άγνωστο, επικοινώνησε μαζί του άμεσα, προσωπικά κι έχεις ήδη αποκτήσει έναν φίλο. Η αρχή έγινε. Συνέχισε να ανοίγεσαι όλο και περισσότερο, όλο και με μεγαλύτερη άνεση, μέχρι να νοιώσεις πως βρίσκεσαι στην ασφάλεια του σκάφους. 

Εξασκήσου σε κάθε ευκαιρία, ώστε όταν θα χρειαστεί, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, όσο διαρκεί μια βαθιά ανάσα, να έχεις εσύ τον έλεγχο της κατάστασης, τον έλεγχο του εαυτού σου και των αντιδράσεων σου. 

Το τώρα, κρατάει τόσο λίγο. Αν το επενδύσεις με αγάπη, του δίνεις διάρκεια, του δίνεις νόημα και χαρά. Το άγχος (όπως και κάθε τι κακό ή άσχημο) δεν έχει δική του υπόσταση. Είναι έλλειψη. Είναι κενό.

Κλείσε λίγο τα μάτια. Νοιώσε την ηρεμία να απορροφά τριγύρω σου κάθε ένταση,  πίεση και άρνηση. Έχεις προσέξει, πως τα πολύ ζεστά μεσημέρια του καλοκαιριού, η θάλασσα μυρίζει καρπούζι;

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Γράφω για σένα.

2. Το άγχος αναπτύσσεται στην έλλειψη κοινωνίας.

3. Το αντίβαρο είναι η εξοικείωση.

4. Συμφιλιώσου με το άγνωστο.

5. .., με μόνη την αίσθηση της αγάπης να σου ζεσταίνει την καρδιά.

Share