Συνεδρία στη μαρίνα..

[ - 02 ]

Άστατος ο καιρός και το άγχος είναι κολλητικό, ιδιαίτερα όταν συμπάσχεις. Καλά είμαστε δεμένοι, ας μην ανοιχτούμε στα κύματα. Χαμηλός φωτισμός, άνετη θέση λίγο ξαπλωτή, ειδική μουσική και χαλάρωση.

Το άγχος, μας κυκλώνει από τρεις μεριές. Είναι το συναίσθημα, που μας κινητοποιεί μέχρι να ξεπεράσει κάποια όρια και μετά μας διαλύει. Είναι το σφίξιμο στους μυς, που περνά και πιο μέσα, στα βλέφαρα, στον λάρυγγα, στον οισοφάγο, στο στομάχι. Και είναι το νευροφυτικό, που το κατακυριεύει. H ταχυκαρδία, ο ιδρώτας, στεγνό στόμα, διασταλμένα μάτια. Τρέμουμε και δεν μπορούμε να μιλήσουμε.

Όλα μαζί, μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο οργανισμός μας αντιμέτωπος με τον εσωτερικό κίνδυνο. Τον ψυχολογικό. Στον φόβο γνωρίζεις τον αντίπαλο, παίρνεις θέση κατάλληλη. Το άγχος είναι ο φόβος του άγνωστου. Που σε απειλεί από παντού, χωρίς να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Είναι η προοπτική ενός απόλυτου φόβου, για κάτι που δεν έγινε και πιθανόν να μη γίνει ποτέ.

Κάποτε μάθαμε να φοβόμαστε. Μετά γενικεύσαμε τον φόβο, σε κάθε άγνωστη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Τον κάναμε άγχος, που σε κάθε ευκαιρία αφηνόμαστε να μας παραλύει, να μας αποδιοργανώνει, να μας φέρνει στα όρια του πανικού.

Το συναίσθημα υποφέρει. Η βούληση παρακολουθεί αμέτοχη, ανίκανη να αντιδράσει, να επιλέξει λύσεις, να επιβληθεί στην κατάρρευση. Η σκέψη ακαθοδήγητη και σαστισμένη, στρέφεται παθητικά σε φανταστικές απαισιόδοξες προβλέψεις, σε καταδικαστικές πιθανότητες και σε επιστράτευση αποτρεπτικών ψυχαναγκαστικών μηχανισμών. 

Τα επίπεδα του άγχους μας, μαρτυρούν στοιχεία για το παρελθόν μας, επιζητούν με κάθε τρόπο την εκτόνωση τους στο παρόν και προαναγγέλλουν μια καταθλιπτική πορεία για το μέλλον μας.  

Στα ταξίδια μας όμως, όλα πρέπει να είναι ελεγχόμενα. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε φυσικά φαινόμενα, όλα αυτά δηλαδή, που δεν εξαρτώνται από μας. Έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας, των συντρόφων του πληρώματος, του σκάφους και του προορισμού μας. Το άγχος δεν έχει θέση στη ζωή μας.

Άλλοτε ίσως μας εξυπηρετούσε το να έχουμε άγχος. Γινόμασταν συμπαθείς που υποφέραμε τόσο, είχαμε μια καλή δικαιολογία σε περίπτωση αποτυχίας μας, απολαμβάναμε τον οίκτο και τις φροντίδες των δικών μας ανθρώπων. Καιρός δεν είναι, να γυρίσουμε σελίδα;

Την γυρίζουμε, αλλά ακόμα έχουμε άγχος. Μα και βέβαια, η επόμενη σελίδα είναι οι ενέργειες μας για να αλλάξουμε τις συνθήκες που υποθάλπουν το άγχος. Εκείνες που το τροφοδοτούν, μάλλον δεν μπορούμε να τις επηρεάσουμε. Η σελίδα χωρίς άγχος στη ζωή μας, θα είναι η μεθεπόμενη.

Πρώτη λοιπόν ενέργεια: Υπομονή. Είναι κάτι που πρέπει να γίνει, για να προχωρήσουμε. Μια μικρή άσκηση υπομονής. Όχι αναμονής. Υπομονής, ώστε να αναπτυχθεί μέσα μας η ελπίδα, να αντιληφθούμε πως δεν περιμένουμε πια κάποια επερχόμενη καταστροφή, αλλά μια αλλαγή στο καλύτερο.  

Σταθεροποιούμε την απόφαση να αποχωριστούμε το άγχος μας και αξιοποιούμε τον χρόνο μας μέχρι την επόμενη συνεδρία, δουλεύοντας λίγο μέσα μας την ελπίδα, την προσδοκία μιας ζωής χωρίς καθόλου άγχος. Θέλει λίγο χρόνο...

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Το σκάφος λικνίζεται απαλά. Σιγανή μουσική. Ηρεμία!

2. Το άγχος είναι συναίσθημα, με μυϊκή υπερτονία και νευροφυτικές εκδηλώσεις. Ναι, το ξέρω...

3. Η μάθηση του φόβου είναι η χειρότερη απ’ όλες..

4. Μόνο ό,τι δεν εξαρτάται από μας, είναι φυσικό να μας συμβεί. Το άγχος δεν έχει θέση στη
    ζωή μας.

5. Είναι καιρός να αλλάξουμε σελίδα.

6. Με υπομονή, που θα καλλιεργήσει την ελπίδα.

Share