"Τρεις μικρές ιστορίες"

Κάποιος φημισμένος για τη σοφία του Άραβας, πριν πεθάνει είχε συντάξει τη διαθήκη του κι ανάμεσα στ’ άλλα, είχε γράψει:

“Έκλεισα όλη μου την περιουσία στο μεγάλο μου χρηματοκιβώτιο.

Όσα περιέχει, τα παραχωρώ στον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο της γης”.

Μετά τον θάνατο του, το νέο μαθεύτηκε και χιλιάδες άνθρωποι τρέξανε στον δικαστή να τον βεβαιώσουν, πως εκείνοι ήταν οι πιο ευτυχισμένοι της γης και συνεπώς είχαν δικαίωμα στο θησαυρό.

Δεν έλειψαν οι φιλονικίες και οι φωνές. Ο δικαστής για να προλάβει κάτι χειρότερο -και πιστεύοντας πως ο μακαρίτης θα είχε μαζέψει στη ζωή του μεγάλα πλούτη,- έσπευσε να δηλώσει πως ο ίδιος ήταν ο πιο ευτυχισμένος απ’ όλους και δεν δεχόταν από κανέναν, να αμφισβητήσει  τη δήλωση του.

Τρέχει λοιπόν με λαχτάρα, ανοίγει το χρηματοκιβώτιο, αλλά αντί για θησαυρό βρήκε μόνο ένα σημείωμα που έγραφε: “΄Δυστυχώς δεν είσαι ειλικρινής. Αν πραγματικά ήσουν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, δε θα ενδιαφερόσουν για τα χρήματα μου”.

Σ’ ένα πλοίο ανάμεσα στους ταξιδιώτες βρίσκονταν και δύο φιλάργυροι. Το πλοίο ναυάγησε. Ο κόσμος έτρεχε να σωθεί αφήνοντας όλα τα υπάρχοντά του στις καμπίνες του πλοίου. Οι δύο φιλάργυροι προσπάθησαν και την τελευταία στιγμή να επωφεληθούν από την κατάσταση και να ικανοποιήσουν την αρρώστια τους, ακόμα και τη στιγμή του ναυαγίου.

Έτσι, ο ένας έτρεξε στις καμπίνες των επιβατών και έκλεβε ό,τι πολύτιμο έβρισκε, ενώ ο άλλος κρύφτηκε στην καμπίνα του και προσπαθούσε να χωρέσει στις τσέπες του την περιουσία που είχε μαζί του.

Όταν συνειδητοποίησαν όμως και οι δυο την κατάσταση, ήταν πια αργά.

Βούλιαξαν στον πάτο της θάλασσας μαζί με το πάθος τους.

Στην Αφρική, για να πιάσουν ζωντανούς τους πιθήκους, κρεμούν στερεά ένα σακί με ρύζι επάνω σ’ ένα δέντρο. Το ρύζι είναι η πιο αγαπημένη τροφή των πιθήκων. Το σακί όμως έχει μόνο ένα μικρό άνοιγμα, όσο χωράει για να περάσει το χέρι του ζώου άδειο, αλλά όταν γεμίσει η χούφτα του με ρύζι είναι αδύνατο να βγει.

Προχωρεί το ζώο προς το δέντρο, βάζει το χέρι μέσα στο σακί και γεμίζει τη χούφτα από το αγαπημένο του ρύζι. Μόλις αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να το βγάλει, κάνει μορφασμούς, ταράζεται, σπαρταρά, κινείται με βία. Όμως χαμένος κόπος. Ο κυνηγός που παρακολουθεί, προχωρεί και το πιάνει με ευκολία.

Δεν είχε ο πίθηκος παρά να χαλαρώσει το χέρι του, να πέσει το ρύζι, για να ξαναβρεί την ελευθερία του. Αλλά ενώ βλέπει μπροστά του τον κίνδυνο να πλησιάζει, προτιμά την αιχμαλωσία, παρά να στερηθεί τη λεία του.

*  fb

Share