Συνεδρία Επισημότητας

[ 19]

Όταν αναφέρουμε τη λέξη Συνεδρία, ακούγεται σαν κάτι επίσημο. Βέβαια δεν είναι επίσημο σε σχέση με κανενός είδους πρωτόκολλο, αλλά η επισημότητα συνυπάρχει από τη στιγμή ακριβώς που γίνεται αισθητή η σημαντικότητα ενός συγκεκριμένου νοήματος, όταν μάλιστα αυτό διατυπώνεται κάποια ιδιαίτερη, δεκτική για μας, στιγμή.

Δεν είναι όλα για όλους και πάντοτε. Αλλά τούτο, δεν εξαρτάται τόσο από τη διαδρομή που ακολουθεί η συνεδρία την κάθε φορά, από τα θέματα που θίγονται, όσο από τις δικές μας ψυχολογικές ανάγκες και την ένταση τους, που μας ωθούν στη συμμετοχή.   

Τις περισσότερες φορές νομίζουμε, πως ο λόγος που διαβάζουμε αυτά τα κείμενα, είναι μόνο κάποια περιέργεια και το γενικότερο ενδιαφέρον που παρουσιάζουν.

Όμως τα γεγονότα, οι τάσεις, οι αυθόρμητες ενέργειες, δηλώνουν τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά και ερμηνεύουν την ανάγκη μας να δούμε και την αόρατη πλευρά του φεγγαριού μας.

Όποιος στέκεται, διαβάζει και δεν προσπερνά, έχει κάποιον ιδιαίτερο, ασυνείδητο συνήθως λόγο, που το κάνει. Το ίδιο κι αυτός που γράφει.

Φυσικά, ούτε ο πρώτος θα αποδεχτεί για τον εαυτό του τον ρόλο του θεραπευόμενου, ούτε ο δεύτερος επιδιώκει να επενδυθεί το κύρος του θεραπευτή.

Άλλοι είναι οι λόγοι. Και κοιτάζοντας βαθύτερα μέσα μας, μπορούμε να εντοπίσουμε και να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη τους. Γι αυτό και όσο πιο συνειδητά επιδιώκουμε τη συμμετοχή μας στις «εν πλω» συνεδρίες μας, τόσο καλύτερα θα αξιοποιήσουμε και οι δυο πλευρές ισότιμα, τις ώρες των συναντήσεων μας.

Κάθε συνεδρία περιλαμβάνει ένα σύνολο ερεθισμάτων για επεξεργασία.
Είναι μια σηματοδότηση ειδική, σημαντική, γιατί αποφεύγει τις αταξίες της επικαιρότητας, τις αρνητικές τοποθετήσεις δηλαδή, την επιθετικότητα και την ασχήμια.
Και γίνεται ιδιαίτερα σημαντική, αν εντοπίζουμε και αναλύουμε όσα αγγίζουν οδυνηρά τις ευαισθησίες μας, αυτά που μας αφορούν άμεσα και προσωπικά.  

Ωστόσο όλα είναι απλά, αν είμαστε διατεθειμένοι να απλουστεύσουμε τον εαυτό μας, να τον δεχτούμε ίσο με τους άλλους, χωρίς επίπλαστα δικαιώματα και εγωκεντρικές διεκδικήσεις, διάφανα απλό, πραγματικό και γνήσιο.

Είμαστε απόψε εδώ, μόνο εγώ και ο εαυτός μου -που μετράμε για έναν- κι εσύ, που διαβάζεις και θέλεις να συμμετέχεις στη διαδικασία. Δεν υπάρχει επισημότητα.
Μια φιλική συζήτηση κάνουμε μεταξύ μας, εγώ γράφω αυτά που σκέφτομαι, εσύ ίσως να επεξεργάζεσαι αυτά που σκέφτεσαι, στην πραγματικότητα είναι η ίδια διαδικασία και για τους δυο μας, εφόσον και η διάθεση συμμετοχής είναι η ίδια.

Δεν έχουν τεθεί κανόνες, όροι, ούτε υπάρχουν οδηγίες για μετά το διάβασμα της σελίδας. Όλα, μπορούμε να τα δούμε αν θέλουμε, αλλά και να τα εφαρμόσουμε, απλά.
Χωρίς πίεση. Άλλωστε, τα μηνύματα τα πήραμε. Ακόμα κι αν γνωρίζουμε πως δεν θα τα δουλέψαμε, αυτά δουλεύουν από μόνα τους μέσα μας.

Συνηθίζουμε να θεωρούμε ωφέλιμο, μόνο ό,τι κατακτούμε με το μυαλό μας και νομίζουμε σαν ανύπαρκτο και χαμένο, κάθε τι που δεν γίνεται εύκολα κατανοητό.
Όμως η εμπειρία, η καλλιέργεια, η εντός μας προσωπικότητα, δεν περιορίζονται, όπως και δεν εξαντλούνται σε συνειρμούς και συμπεράσματα.

Η διανόηση είναι ένα θείο δώρο. Εκείνος όμως που αντλεί μόνιμα ικανοποίηση απ’ αυτήν και επαναπαύεται σ’ αυτή, χάνει όλα τα άλλα δώρα – και είναι πολλά.

Η συνειδητή συμμετοχή –η κοινωνία- είναι η μοναδική και πάντα σταθερή πηγή χαράς και εξισορρόπησης. Και επιτυγχάνεται μόνο με το σύνολο της προσωπικότητας.

Δεν έχουμε απομακρυνθεί από το θέμα μας.
Η διανόηση, είναι που διεκδικεί με το πλεονέκτημα της ευφυίας της, την αίγλη της επισημότητας.
Έτσι δημιουργούνται οι αποστάσεις, οι αντιθέσεις, οι παρερμηνείες και οι ρήξεις.

Η ψυχική επαφή, η συνάντηση προσώπων, θέλει απλά καλή προαίρεση και αγάπη.  

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Κανένας δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλο κι όμως όλοι είμαστε ίδιοι. Δεν είναι υπέροχο;

2. Τα πρόσωπα αλλάζουν σε μια ασύλληπτη ποικιλία, όμως..

3. Η κοινωνία μεταξύ τους γίνεται πάντα με τον ίδιο τρόπο, χρειάζεται πάντα για να πετύχει, μετριοφροσύνη, εμπιστοσύνη και αγάπη.

4. Και παίρνει τότε τη μορφή του προσώπου, που κοινωνείς.

5. Γιατί πίσω από τις μορφές όλων, κρύβεται η γλυκύτητα του αιώνιου Προσώπου..

6. Τι καλύτερο μπορεί να επιθυμήσει κανείς, από μια συνεδρία στο πέλαγος..

7. κάποιες ήσυχες στιγμές;

Share