Συνεδρία Νοημάτων

[ - 15]

Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να πλησιάσουν ουσιαστικά το νόημα των πραγμάτων, των λέξεων, των καταστάσεων κι ακόμα περισσότερο των συναισθημάτων. Και όσοι λέμε, πως αυτό ακριβώς επιδιώκουμε σε κάθε ευκαιρία, πολλές φορές ασυνείδητα αποφεύγουμε ορισμένα θέματα, καταστάσεις ή και κάποιους ανθρώπους.

Πάντα υπάρχει μια εύλογη δικαιολογία. Και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τη νοσηρότητα των μηχανισμών αυτών – που δεν μας αφήνουν να έχουμε μια πλήρη και σωστή εκτίμηση του εαυτού μας, ώστε να διαμορφώσουμε στη συνέχεια εκείνη τη συμπεριφορά που θα θέλαμε να έχουμε.

Όλοι επιθυμούμε να είμαστε «σωστοί», ώστε να μην αναπτύσσουμε άγχος. Και περισσότερο «επιτυχημένοι» στη ζωή τους, θεωρούνται εκείνοι που καταφέρνουν να αντιρροπούν το άγχος τους με ικανοποιήσεις, συνήθως χωρίς βάθος, διάρκεια και ποιότητα. 

Όμως το άγχος είναι μια βιολογική «μάθηση». Όποιος εκτίθεται χρόνια σε εντάσεις, που του δημιουργούν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, θα υποστεί τις συνέπειες.

Ακόμα και αν συχνά καταφέρνει με διάφορους τρόπους, να παραμερίζει από τη συνείδηση του, να καταστέλλει επιφανειακά ή και να αγνοεί το άγχος του, αυτό έχει τους δικούς του ευέλικτους δρόμους έκφρασης.

Η συναισθηματική ένταση δημιουργεί συγκέντρωση ηλεκτρικής τάσης (φορτίου) επιλεκτικά, στα πιο ευαίσθητα σημεία του οργανισμού, που η χρονιότητα της οδηγεί στα τόσο συνηθισμένα, ψυχοσωματικά προβλήματα. Και είναι αρκετά σαφής αυτή η έκφραση.

Όποιος δεν κατανοεί σαν πρόσωπο, το ψυχολογικό του πρόβλημα, θα έρθει το σώμα του με τον δικό του τρόπο, να του υποδείξει το πρόβλημα αυτό. Πολλοί παίρνουν το μήνυμα και αλλάζουν τρόπο ζωής. Οι περισσότεροι αποφεύγουν να το προσεγγίσουν. Τα μηνύματα, απ’ όπου και αν προέρχονται, δεν γίνονται συνήθως αποδεκτά.

Δέκατη πέμπτη Συνεδρία σήμερα και κάθε μια απ’ αυτές, είναι γεμάτη μηνύματα για σένα, για μένα (δεν είναι σχήμα λόγου), για όλους μας. Γράφονται, συντάσσονται με συγκεκριμένο σχεδιασμό και στόχο και όμως όλοι μας παραμένουμε μάλλον στη γενικότερη αίσθηση που δημιουργεί το κείμενο, αρκούμαστε περισσότερο στην τεχνική της έκφρασης και σπάνια αναζητούμε τη συγκινησιακή της ουσία.

Και αυτό είναι γνωστό και αναμενόμενο. Κανένα μήνυμα δεν γίνεται αποδεκτό πάντα και απ’ όλους. Ο καθένας έχει τις δικές στιγμές δεκτικότητας. Όσο λιγότερο κάποιος ασχολείται με τον εαυτό του, όσο περισσότερο είναι «ανοικτός» στους άλλους –στα προβλήματα και στις ανάγκες εκείνων και όχι στα δικά του- τόσο περισσότερο είναι ικανός να αντιληφθεί και να κατανοήσει τα νοήματα των μηνυμάτων.

Και δεν εννοούμε τα τσιτάτα που απευθύνονται στην ψυχολογία του όχλου. Αλλά τα μηνύματα που θα αγγίξουν την ψυχή μας, θα μας βοηθήσουν να αναθεωρήσουμε και να μεταλλάξουμε την αποτυχία της προσωρινότητας, με την ουσία της αλήθειας και τη σύγχυση της φυγής, με τη χαρά της υπευθυνότητας. Στα «προσωπικά» μηνύματα.

Μπορούμε να βγούμε λίγο, σαν ελεύθερα πνεύματα έξω από το βιολογικό μας κλουβί, όσο χρειάζεται για να δούμε, να νοιώσουμε, έστω και για μια στιγμή, την απόλυτη κυριαρχία της αλήθειας;

Μπορούμε να κρύψουμε, να αρνηθούμε, να απωθήσουμε την αλήθεια; Ως πότε και από ποιον; Το ίδιο μας το σώμα, μας προδίδει. Το άγχος, σαν βασικός εχθρός του εφησυχασμού μας, αλλά και ουσιαστικός σύμμαχος της γαλήνης μας, μας προτρέπει καθημερινά και σταθερά:

Άνοιξε τα μάτια σου, άνοιξε την ψυχή σου, στη ζωή. Είναι γεμάτη με μηνύματα και νεύματα, ικανά να αγγίξουν τις ευαισθησίες σου, να σε συγκινήσουν. Μη φοβάσαι τα αισθήματα σου. Αλλά δώσε τους το νόημα, που σου υπαγορεύει η συνείδηση σου.

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Όλα στον κόσμο μας, κρύβουν πίσω τους ένα νόημα. Δεν είναι ο κόσμος, η ζωή. Είναι το νόημα του κόσμου, που δίνει την αίσθηση της ζωής.

2. Τίποτα δεν πρέπει να χάνεται αναξιοποίητο. Κάθε γεγονός έχει το νόημα του. Κάθε στιγμή της  σημερινής μέρας, μπορεί με το νόημα της να ομορφύνει την αυριανή μας περιπέτεια.

3. Δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να είναι δεκτικός στα νοήματα. Η κάθε λέξη, η κάθε φράση που διαβάζεις, έχει τη δική της ψυχή. Το νόημα της. Μάθε να κοινωνείς με τις λέξεις, με τα αντικείμενα, με τη φύση.

4. Έτσι θα μάθεις να κοινωνείς και με τα πρόσωπα. Με την ψυχή που κρύβεται πίσω απ’ τη μορφή. Με τον Θεό, που κρύβεται πίσω από τις ψυχές και τα νοήματα.

                                                       

Share