Fire Proof

Πόσο αληθινές μπορούν να είναι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων;

Πόσο περισσότερο ουσιαστικές μπορεί να είναι, μεταξύ των συζύγων;

Πώς μπορεί κανείς να δώσει υπόσταση στις προσδοκίες του για ευτυχία;

Η ελεύθερη παρουσίαση της ταινίας "Fire Proof" που ακολουθεί,
αναρτήθηκε στο "ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΤΑΙΝΙΟΡΑΜΑ" τον Αύγουστο του 2012.

"

Fire Proof [USA – 2008]

                       
Με την εξαιρετική σκηνοθεσία του βαπτιστή πάστορα Alex Kendrick και γυρισμένη με κόστος περίπου 500.000 δολάρια, από την εταιρία Sherwood (της Εκκλησίας των Βαπτιστών του Albany, στη Γεωργία των ΗΠΑ), η ταινία “Fire Proof”, απέφερε κέρδη πάνω από 33.000.000 δολάρια. Το γεγονός αυτό και μόνο, δείχνει τη θερμή ανταπόκριση του κόσμου σε μια δημιουργία, που προσφέρει τελικά στον θεατή πολύ περισσότερα από όσα εκείνος περιμένει από μια απλή διδακτική ιστορία, βασισμένη σε έναν πρωτότυπο πρακτικό οδηγό Αγάπης.

Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας, είναι ο Caleb Holt [Kirk Cameron], άξιος Αρχηγός της Πυροσβεστικής Ομάδας της περιοχής του, νέος, επιτυχημένος, ευσυνείδητος και δυναμικός. Όλοι οι συνεργάτες του τον εκτιμούν και τον σέβονται για την υπευθυνότητα και τις ικανότητες του. Παλεύουν μαζί του με τη φωτιά, σώζουν ζωές συνανθρώπων τους, προστατεύουν τις περιουσίες τους. Με συντονισμένες κινήσεις, με αυτοπεποίθηση κι αποφασιστικότητα. Πολλές φορές και με ηρωισμό.

Όμως, πόσο ν’ αντέξει κανείς την ένταση μιας τέτοιας ζωής, όταν δεν τον συνοδεύει η αποδοχή της ίδιας της γυναίκας του; Τι να περισώσει από τον εαυτό του, που διχάζεται μόλις επιστρέφει στο σπίτι του; Κι όταν ακόμα αντιμετωπίζει την πυρκαγιά του εγωισμού του, πως να κατασιγάσει στη συνέχεια τη φλόγα που πυρώνει τη συνείδηση του και το επαναστατημένο πνεύμα του; 

Η γυναίκα του Catherine [Erin Bethea], υπήρξε για ένα διάστημα ο σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή του Κάλεμπ. Τι άλλαξε από τότε; Πως γλίστρησε η ευτυχία μέσα από τα χέρια τους; Εκείνη τον αγνοεί υπεροπτικά, τον κατηγορεί σε κάθε ευκαιρία, απορρίπτει τις ενέργειες, τις προθέσεις και τα όνειρα του. Κι εκείνος, με πληγωμένη την υπερηφάνεια του, με θιγμένη την ανδρική του αξιοπρέπεια, μετά από κάθε σύγκρουση που επιτείνει την αντιπαλότητα τους, αποσύρεται στο κομπιούτερ του για να καταστείλει στον εικονικό κόσμο του διαδικτύου, την εσωτερική του ταραχή.

Κάποια στιγμή η κρίση στη σχέση τους κορυφώνεται. Ο Κάλεμπ, εκπροσωπώντας όλους τους άνδρες που φθάνουν στα όρια της ανοχής και της αντοχής τους, όταν ο γάμος τους είναι φανερό πως απέτυχε, παίρνει την οριστική του απόφαση. Το διαζύγιο είναι η μόνη λύση για να ξαναβρεί τον εαυτό του, την ηρεμία του, να κυνηγήσει απερίσπαστος τις φιλοδοξίες του, να δημιουργήσει, να αισθανθεί ελεύθερος από το βάρος των επικρίσεων, που του φθείρουν τη ζωή.

«Ποτέ δεν αφήνουμε συνάδελφο πίσω», είναι το αξίωμα που οφείλει να θυμάται και να εφαρμόζει πάντοτε ένας πυροσβέστης, αντιμετωπίζοντας μια πυρκαγιά. Όμως στην πυρκαγιά της δικής τους σχέσης, που αφανίζει τα κοινά όνειρα, τα αμοιβαία αισθήματα, τη συντροφικότητα του γάμου και τη στοιχειώδη επικοινωνία ακόμα μεταξύ τους, έχουν πάψει πια να λειτουργούν σαν ομάδα, ο καθένας αφήνει τις μικρές αναμνήσεις του να διαλύονται σε στάχτες και αποκαΐδια, οχυρώνεται στην πυράντοχη στολή του εγωισμού του, αδιαφορώντας για την τύχη του άλλου. Το διαζύγιο είναι αναπόφευκτο.

Ενημερώνει τους γονείς του για την απόφαση του και έκπληκτος μαθαίνει από τον πατέρα του, ότι σε παρόμοιο σημείο είχαν φθάσει κι εκείνοι πριν από χρόνια και αν σώθηκε ο γάμος τους και ζουν μέχρι τώρα αγαπημένοι, το οφείλουν στο ότι δέχθηκαν τον Χριστό στην καρδιά τους μέσα από ένα πρόγραμμα με οδηγίες, μία κάθε ημέρα, που θα πρέπει να εφαρμόζονται σταθερά επί 40 μέρες.

Για το χατίρι του πατέρα του, υπόσχεται ότι θα ακολουθήσει κι εκείνος της οδηγίες του προγράμματος “Τολμήστε την Αγάπη” – “Love Dare”, αναβάλλοντας για το διάστημα αυτό των 40 ημερών, κάθε δική του ενέργεια αντίθετη με τις οδηγίες του βιβλίου. Αν και θεωρεί εκ των προτέρων, βέβαιη την αποτυχία της προσπάθειας του, είναι αποφασισμένος να τηρήσει την υπόσχεση του.

Ίσως η συγκατάθεση αυτή του Κάλεμπ, να αποτελεί και δείγμα της καλής προαίρεσης του, να προσπαθήσει να σώσει τον γάμο του. Συνήθως τα παιδιά και ιδιαίτερα τα αγόρια, αμφισβητούν την ικανότητα του πατέρα τους να τα συμβουλεύσει σωστά και προτιμούν να αποδείξουν, τόσο στον εαυτό τους όσο και κυρίως στον πατέρα τους, διακινδυνεύοντας ίσως μια αποτυχία, την ορθότητα της δικής τους κρίσης.

Όμως ποτέ δεν θα υπάρξει άνθρωπος που θα πονέσει την αστοχία, τη μοναξιά και τη συναισθηματική απομάκρυνση των παιδιών, περισσότερο από τους γονείς και ένας πατέρας, πάντοτε έχει με πολλή αγάπη, στοργικά φυλαγμένες για τον γιο του τις εμπειρίες ολόκληρης της ζωής του, για τη στιγμή που εκείνος θα τις χρειασθεί.            
Ο Κάλεμπ έχει μια ξεκάθαρη σχέση με τον πατέρα του και ανοικτή τη καρδιά του, να δεχθεί με ειλικρίνεια τις υποδείξεις του.

Οι πρώτες μέρες του οδηγού Αγάπης αρχίζουν με απλές εντολές, που όμως μοιάζουν δύσκολες στην εφαρμογή τους, προσκρούοντας στον εγωισμό και στη δυσπιστία και των δυο.. [1^η ημέρα] – “Μην πεις τίποτα το αρνητικό”, [2^η] – “Κάνε μια απρόσμενη κίνηση καλής θέλησης”, [3^η] – “Αγόρασε και πρόσφερε της κάτι, να δει ότι την σκέφτηκες”, [4^η] – “Δείξε της λίγο ενδιαφέρον, ρώτησε την αν χρειάζεται κάτι”.

Κάθε μέρα μια καινούργια εκδήλωση, κάθε μέρα ένα διστακτικό πλησίασμα ή μάλλον μια ακόμα αποτυχημένη προσπάθεια για πλησίασμα. Και είναι φυσικό. Γιατί υπάρχουν κάποιες χαρακτηριστικές διαφορές ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες. Όταν ένας άντρας έχει κάποιο πρόβλημα, θέλει να μείνει μόνος, να συγκεντρωθεί στον εαυτό του, να σκεφτεί απερίσπαστος, να αναζητήσει βαθιά μέσα του τη λύση στο πρόβλημα του. Μια γυναίκα θέλει κάποιον να του μιλήσει, να αναλύσει το πρόβλημα της, να μοιραστεί τη φόρτιση της, να αισθανθεί συντροφικότητα την ώρα της απόγνωσης της.

Και πάντοτε υπάρχουν οι πρόθυμες φίλες, να παίξουν τον ρόλο αυτό. Δεν αναζητά η γυναίκα μια απάντηση, μια λύση. Εκφράζοντας το πρόβλημα της, το συνειδητοποιεί καλύτερα και καταλήγει στα δικά της συμπεράσματα, που φυσικά επηρεάζουν οι φίλες με τις παρατηρήσεις τους. Το αποτέλεσμα είναι να κλείνεται ερμητικά, να οχυρώνεται σε μια σφιχτή άμυνα, περιμένοντας την επόμενη κίνηση του αντιπάλου. Η επιφυλακτικότητα και η δυσπιστία της Κάθριν, είναι οι άμυνες της.

Από την πλευρά του ο Κάλεμπ, αν και γνωρίζει πως οι ενέργειες του είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, δυσπιστεί και ο ίδιος στις προσπάθειες του αυτές. Επιδιώκει το πλησίασμα της Κάθριν ακολουθώντας τις καθημερινές οδηγίες, αλλά μόνο για να τηρήσει την υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα του. Προσπαθεί να προβάλλει το ενδιαφέρον του και μια διάθεση επανασύνδεσης, αλλά η σταθερά αρνητική στάση της γυναίκας του τον εξοργίζει και οι ελάχιστες ελπίδες που επενδύει στην αλλαγή της συμπεριφοράς του απέναντι της, μειώνονται μέρα με τη μέρα.

[16^η μέρα] – “Προσευχήσου για κείνη”. Οι εντολές γίνονται ουσιαστικότερες. Πόσον καιρό είχε να προσευχηθεί; Προσπαθεί να καταστείλει την αντίθεση του εγωισμού του, να παρακαλέσει για βοήθεια, να επεκτείνει τις σκέψεις του για επανασύνδεση σε πραγματική αποδοχή, να ξυπνήσει μέσα του την αγάπη.

[17^η] – “Πρόσεχε τι λέει, όταν σου μιλά”, [18^η] – “Μελέτησε την καλύτερα, τι θέλει, τι της αρέσει”.. Τον απασχόλησε ποτέ πραγματικά, τι ένιωθε εκείνη, ποιες ήταν οι δικές της ανάγκες, οι δικές της επιθυμίες;

Να την προσέξει, λοιπόν! Να τη μελετήσει! Τώρα που ο γάμος τους θα έπρεπε να αποδίδει τους καρπούς της αγάπης τους.... Τόσο επιπόλαια ήταν, τόσο επιδερμική, τόσο κενή η σχέση τους; Τόσο απλά αποσύρεται ο πρώτος ενθουσιασμός;

Αλλά η σχέση ανάμεσα σε δύο «πρόσωπα», πρέπει πρώτα και πάνω απ’ όλα, να είναι σχέση κοινωνίας. Και η σχέση ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, η μόνη ουσιαστική σχέση, να είναι σχέση κοινωνίας γάμου. Μια ένωση ευλογημένη από τον Θεό, ικανή να αντέχει το βάρος της ευτυχίας και να απαλύνει την τραχύτητα των δυσκολιών, μια σχέση βαθιά προσωπική, με βάσεις πνευματικές, με αγάπη, σεβασμό, μετριοπάθεια και πίστη.

Μια ένωση, χωρίς ευκαιριακές, εγωκεντρικές ικανοποιήσεις, κοσμική, συμφεροντολογική, απροσανατόλιστη,  που στην πρώτη δοκιμασία αποδέχεται τη ρήξη σαν διέξοδο, τη διάλυση σαν παρεπόμενο, το διαζύγιο σαν συμβιβασμό.

Ο Γάμος είναι, πρέπει να είναι, μια ένωση απόλυτη, μοναδική και για όλη τη ζωή.

Όμως το πνεύμα, όταν δεν έχει από πού να κρατηθεί, χάνεται σε μια πορεία χωρίς προορισμό. Όταν δεν τρέφεται με στόχους, αισθήματα και ιδέες, βυθίζεται στην ανία, ακολουθεί τυφλά το ένστικτο και στην καλύτερη εκδοχή, συμβιβάζεται σε ένα ρόλο αμέτοχου παρατηρητή και υποβιβάζει τη δημιουργικότητα του σε απασχόληση και τη διεισδυτικότητα του σε επιφανειακούς πλατειασμούς.

Καμιά θεωρία ή συμβουλή δεν επαρκεί για να ανατρέψει μια τέτοια κατάσταση. Τα λόγια μέχρι να μορφοποιηθούν σε έργα, χάνουν τη δύναμη τους.

Ο οδηγός «Τολμήστε την Αγάπη» ωστόσο, σαν μια σύγχρονη ψυχοθεραπευτική μέθοδος, είναι πράξη, άμεση εφαρμογή, χωρίς χρονοβόρες ψυχοδυναμικές αναλύσεις και αναδρομές. Οι εντολές προάγουν παράλληλα δυο άξονες. Την προοδευτική αύξηση των μηνυμάτων και εκδηλώσεων αγάπης και αντίστοιχα τη σταδιακή μείωση και αποδυνάμωση των σωρευμένων αντιθέσεων και αντιστάσεων.

Και οι δύο άξονες φαίνονται να αποβλέπουν, στο πώς θα επηρεαστεί ο άλλος, με τις καινούργιες αυτές εκδηλώσεις, όμως ποιος πραγματικά αλλάζει, με την εφαρμογή κάθε νέας εντολής;

Ο Κάλεμπ μέρα με τη μέρα, ενεργώντας προς την κατεύθυνση της Κάθριν, επηρεάζεται ασυνείδητα ο ίδιος, εκπαιδεύεται στο ν’ αγαπά. Περιμένει να φανούν αποτελέσματα στη συμπεριφορά της Κάθριν και δεν αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που γίνονται στον ίδιο. Αργότερα θα αντιληφθεί, πως οι ανθρώπινες σχέσεις και ο κόσμος ολόκληρος μπορούν να αλλάξουν, μόνο όταν αλλάζουμε εμείς τον εαυτό μας...

[19^η μέρα] – “Ετοίμασε της μια έκπληξη, κάτι ιδιαίτερο, κάτι ξεχωριστό γι’ αυτήν.”
Ένα δείπνο στο σπίτι με κεριά, μετά από μια κουραστική μέρα δουλειάς, θα είναι ό,τι πρέπει. Προετοιμασίες με προσοχή, καλοστρωμένο τραπέζι με ειλικρινή φροντίδα, ζεστή ατμόσφαιρα που χαλαρώνει, διακριτικό ημίφως που υπόσχεται. Σήμερα, ο Κάλεμπ συμμετέχει περισσότερο στην εφαρμογή των οδηγιών. Σκέφτεται την Κάθριν όπως παλιά, τον κινητοποιεί η προοπτική επανασύνδεσης τους. Το μήνυμα του είναι πια ξεκάθαρο. Η προσδοκία του τον κάνει ν’ αδημονεί.

Λάθος του. Πικρή απογοήτευση και πάλι. Καμιά ανταπόκριση από την Κάθριν. Η δυσπιστία, ο προβληματισμός, η απομάκρυνση, παραμένουν αμετάβλητα. Δεν πάει άλλο. Είναι περιττή πια κάθε προσπάθεια. Ποτέ δεν θα ταιριάξουν τις διαφορές τους, σαν αλάτι και πιπέρι, στο ίδιο σετ. Είναι μάταιο να επιμένει σε μια χαμένη υπόθεση. Δεν υπάρχει επιστροφή.

Η συνάντηση με τον πατέρα του, σαν αναφορά, σαν απολογισμός, είναι σύντομη και μουδιασμένη. Τα λόγια τους λίγα. Η εκλεπτυσμένη από την προσπάθεια, από το δόσιμο της, ψυχή του, χωρίς θυμό από την απόρριψη, αλλά με πολύ πόνο.

Χριστέ μου!

Εσωτερική επίκληση βαθιά, κάθετη, απογυμνωμένη από επιθυμίες.

Η σκληρή αλήθεια αστράφτει ξαφνικά στο μυαλό του και τον αφήνει εμβρόντητο. Σαν αστραπή που φωτίζει τα πάντα, χωρίς να σβήνει.

Αναφέρεται στον Χριστό ζητώντας βοήθεια, σαν να τη δικαιούται, σαν να την αξίζει. Πώς είναι δυνατόν;

Για πρώτη φορά συνειδητοποιεί καθαρά, πως Εκείνος σταυρώθηκε, θυσιάστηκε γι’ αυτόν, όχι αόριστα για όλους τους ανθρώπους, αλλά και γι’ αυτόν προσωπικά. Και περιμένει τόσα χρόνια τη δική του ανταπόκριση. Με υπομονή, αγαπώντας τον πάντα. Βοηθώντας τον διακριτικά, στοργικά. Παραβλέποντας την αδιαφορία του, την απιστία του, την αμέλεια, την απόρριψη του.

Κι εκείνος τι έκαμε για την Κάθριν; Της ετοίμασε ένα δείπνο, της αγόρασε λίγα λουλούδια και της φέρθηκε ανεκτά για δυο εβδομάδες. Και δεν αντέχει άλλο να περιμένει την ανταπόκριση της. Δεν το αντέχει ο εγωισμός του, να μην συγκινείται, να μην τον αγκαλιάζει, ενώ βέβαια ξέρει καλά πως δεν την αγάπησε ποτέ αληθινά.

Νοιώθει σαν να διαλύθηκε ένα θολό πέπλο που παραμόρφωνε την όραση του. Βλέπει τον κόσμο σαν να ‘ναι για πρώτη φορά

Αισθάνεται ολοκληρωτικά εκτεθειμένος, συγκλονισμένος από βαθιά ντροπή, που σαν διάφανη μάσκα καλύπτει το πρόσωπο του.

Δεν έχει να αντιμετωπίσει πια τον εγωισμό του, στη σχέση του με την Κάθριν. Έχει να αντιμετωπίσει τη συνείδηση του, στη σχέση του με τον Χριστό!

Συνεχίζει να ακολουθεί τις καθημερινές οδηγίες, έχοντας πια αντιληφθεί πως ο ίδιος οφείλει να προσφέρει τα πάντα στη σχέση του με την Κάθριν. Χωρίς να αποβλέπει στην ανταπόκριση της, παρά μόνο στην αποκατάσταση της δικής του σχέσης με τον Χριστό.  

[23^η μέρα] – “Φυλάξου από παράσιτα που μπαίνουν ανάμεσα σας, στο γάμο σου, με τη μορφή τζόγου, ναρκωτικών και πορνογραφίας. Οι γάμοι σπάνια επιβιώνουν όταν υπάρχουν παράσιτα.”

Κάνει κομμάτια τον υπολογιστή του και την οθόνη και τα πετά στα σκουπίδια. Με μανία διαλύει το νοσηρό παρελθόν, σβήνει μια διαφυγή ντροπής απ’ τη ζωή του. Δεν έχει ανάγκη πια μια εικονική εκτόνωση. Έχει να διεκδικήσει την αγάπη της γυναίκας του.

Της εξομολογείται τη μεταστροφή του, τη λύπη του, της ζητά συγγνώμη, παραδέχεται πως αγαπούσε άλλα πράγματα, περισσότερο από κείνη.

Η Κάθριν δυσκολεύεται να αντιληφθεί τι του συμβαίνει, να τον πιστέψει. Η κλονισμένη εμπιστοσύνη της είναι δύσκολο να ξαναχτιστεί. Τον Κάλεμπ, δεν τον απασχολούν όμως οι αντιδράσεις της. Νοιώθει τον Χριστό στην καρδιά του και Τον βλέπει στα μάτια της κάθε φορά που εκείνη τον κοιτάζει...

Η εμπιστοσύνη της θα αποκατασταθεί τελικά, όταν μάθει τυχαία τη θυσία που έκαμε γι’ αυτήν μυστικά ο Κάλεμπ, δίνοντας όλα τα χρήματα που μάζευε από καιρό, για να βοηθηθεί η μητέρα της στο Νοσοκομείο που νοσηλεύεται. Εκείνη θα τρέξει κοντά του και θα πέσει πια ανεπιφύλακτα στην αγκαλιά του.

Μια θυσία, πάντοτε φέρει καρπούς.

Το όνειρο του Κάλεμπ, να αποκτήσει ένα αλιευτικό σκάφος, θα παραμείνει άπιαστο, αλλά αυτό δεν τον απασχολεί.

Είναι η δική του, μικρή, ελάχιστη ευχαριστιακή προσφορά στον Χριστό, μέσω της Κάθριν και νοιώθει για πρώτη φορά στην καρδιά του αληθινή ευτυχία.

Όπως γράφει ο Χρήστος Γιανναράς στο Σχόλιο του στο Άσμα Ασμάτων, «Αγάπη σημαίνει να παραιτείσαι από την απαίτηση της ζωής, για χάρη της ζωής του Άλλου. Να ζεις στο μέτρο που δίνεσαι, για να δεχθείς την αυτοπροσφορά του Άλλου. Όχι να υπάρχεις και επιπλέον να αγαπάς. Αλλά να υπάρχεις, μόνο επειδή αγαπάς και στο μέτρο που αγαπάς.»

Γιατί ο Άλλος, είναι για σένα η Αγάπη, γιατί η Αγάπη είναι ο Χριστός, γιατί το οφείλεις σ’ Εκείνον να αγαπάς, να τιμάς, να σέβεσαι και να θυσιάζεσαι για τη γυναίκα σου, όπως εκείνη είναι, όπως σου φέρεται, όσο λίγο κι αν νομίζεις πως σ’ αγαπά, όπως κι αν σε αντιμετωπίζει. Γιατί η σχέση σου, η κοινωνία σου με τον Άλλο, είναι το μέτρο της κοινωνίας, της σχέσης σου με τον Χριστό. 

Μ. Ψ.

Share