Συνεδρία Ταυτότητας

[ - 21]

Σαν ταυτότητα μας πρέπει να θεωρούμε την ίδια μας τη ζωή. Την ιστορία μας, τις προσδοκίες μας και περισσότερο απ’ όλα το σημερινό μας στίγμα. Προς τα πού ταξιδεύουμε, με ποιο καράβι και με τι σχεδιασμούς.

Το προσωπικό μας σεντούκι, περιέχει όλα τα κατάλληλα εφόδια. Δεν χρειάζεται ποτέ να αναρωτηθούμε αν περιλαμβάνονται όλα τα απαραίτητα και αν θα είναι αρκετά.

Άλλωστε τι χρειάζεται ένας ναυτικός; Το σεντούκι του, μια απλή κουκέτα και το ναυτικό του φυλλάδιο. Η ταυτότητα είναι κυρίως για τους στεριανούς.

Ο ναυτικός είναι αυτός που στο ταξίδι της ζωής στην ανοιχτή θάλασσα, δεν προβληματίζεται, δεν υποκρίνεται. Προσπαθεί να είναι αυτός που είναι, απλός και γνήσιος και ανάλογα ενεργεί.

Το Νηολόγιο του Φεγγαριού έχει καταγράψει 20 διαδρομές. Όποιος συμμετείχε και σε όσες ήταν ουσιαστικά παρών, έχουν περαστεί στο φυλλάδιο του. Η προϋπηρεσία πάντα μετράει.

Ας φρεσκάρουμε κάποιες εμπειρίες από τους 20 αυτούς πλόες:

Μια συνεδρία είναι ένα μικρό ταξίδι. Ποτέ δεν μπορείς από πριν να προγραμματίσεις ακριβώς το πως θα εξελιχθεί, με τι συνθήκες και αν θα σε βγάλει ο καιρός κάπου. Ακόμα όμως και όταν τίποτα δεν πάει όπως το υπολόγιζες αρχικά, πάντοτε υπάρχει η ελπίδα ότι στο επόμενο ταξίδι, που θα είσαι και περισσότερο ψημένος, θα έχεις την ευκαιρία να συναντήσεις κάτι μοναδικό.

Αυτή ίσως είναι η γοητεία του κάθε ταξιδιού, αλλά και η ουσία του. Να βελτιώνεις την ποιότητα των προσδοκιών σου. [συν.01]

Στα ταξίδια μας, τα πάντα πρέπει να είναι ελεγχόμενα. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε φυσικά φαινόμενα, όλα αυτά δηλαδή, που δεν εξαρτώνται από μας. Έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας, των συντρόφων του πληρώματος, του σκάφους και του προορισμού μας. Το άγχος δεν έχει θέση στη ζωή μας. [συν.02]

Η κατά μέτωπο σύγκρουση με το άγχος, με τη φοβία, με το οποιοδήποτε κακό, τα εδραιώνει στην αντίληψη μας σε μια βάση σταθερής αντιπαράθεσης και μας οξύνει το πρόβλημα. Η δική μας αντιμετώπιση θα πρέπει να είναι βελούδινη. Απαλή, ήρεμη. Όχι από φόβο στο πρόβλημα μας, αλλά από σεβασμό στον εαυτό μας.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να εξουδετερώσει κάποιος το κακό, είτε αυτό είναι μια συνήθεια, ένας λογισμός που επανέρχεται ή ένα νευρωσικό σύμπτωμα. Να αυξήσει μέσα του το καλό. Να μην αφήνει περιθώρια τοπικά ή χρονικά στην καρδιά του, να μην ανοίγει διόδους προσπέλασης για το κακό. [συν. 03]

Το τώρα, κρατάει τόσο λίγο. Αν το επενδύσεις με αγάπη, του δίνεις διάρκεια, του δίνεις νόημα και χαρά. Το άγχος (όπως και κάθε τι κακό ή άσχημο) δεν έχει δική του υπόσταση. Είναι η έλλειψη. Το κενό. [συν. 04]

Όταν πρέπει να γίνει κάτι σε περίοδο κρίσης, δεν χωράει λογική ανάλυση. Ενεργείς κατά συνείδηση, άμεσα. Το κάθε ταξίδι και όλη η ζωή, είναι μια περίοδος «κρίσης»,  με όποια έννοια και να τη δεις.. [συν. 07]

Η ελευθερία είναι εξοπλισμένη με υπευθυνότητα, διαφάνεια, συνέπεια και παρρησία. Έχει την ικανότητα να αξιοποιεί τα πάντα, χωρίς να εκμεταλλεύεται τίποτα. Η ελευθερία του προσώπου, επαναπροσδιορίζεται και επιβεβαιώνεται την κάθε στιγμή.

[συν. 08]

Αλλά το απόγευμα είναι ειδυλλιακό, η θάλασσα πάντα προκλητική σαν παρουσία, το λεπτό αεράκι γεμάτο μηνύματα απλά και κατανοητά. Το σκάφος, μας δέχεται σαν πλήρωμα του, σε ένα μικρό ταξίδι προσιτής «ευτυχίας».

Γιατί ευτυχία είναι το να βρίσκεσαι -νοερά ίσως, μα πάντοτε- σε κοινωνία μ’ αυτούς που αγαπάς, ευτυχία είναι να νοιώθεις ελεύθερος από κάποιες συνήθειες που σε απομονώνουν, να νοιώθεις μέλος ενεργό του πληρώματος, που σαν ένα σώμα, είναι έτοιμο να ανταποκριθεί την κάθε στιγμή, στην κάθε ανάγκη του ταξιδιού.

Ευτυχία είναι να προσφέρεις τον χρόνο σου, την άνεση σου, την ανάπαυση σου, τον ίδιο τον εαυτό σου –πάντα χωρίς δεύτερη σκέψη- σ’ αυτό που θεωρείς σωστό. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Μια συμμετοχή, μια ιδέα, ένα αίσθημα, μια χειρονομία. Ή και μια ολόκληρη ζωή. [συν. 09]

Μην προσδοκάς ποτέ πνευματικές παροχές από υλικά επιτεύγματα. Κάθε τι υλικό είναι και προσωρινό. Όσο διαρκεί, προκαλεί συνήθεια και κορεσμό.

Η ευτυχία δεν επιδιώκεται. Μόνο τα υλικά υποκατάστατα της, που συνηθίζονται και εξαντλούνται γρήγορα.

Η Ευτυχία έχει θεϊκή υφή. Ευτυχισμένος είναι ο καλότυχος. Και τύχη είναι ο Θεός. Ευτυχία είναι να αισθάνεσαι θεϊκά. Στο μέτρο που συνειδητοποιείς πως η ευτυχία δεν κατακτάται, αλλά ενυπάρχει. [συν. 13]

Άνοιξε τα μάτια σου, άνοιξε την ψυχή σου, στη ζωή. Είναι γεμάτη με μηνύματα και νεύματα, ικανά να αγγίξουν τις ευαισθησίες σου, να σε συγκινήσουν. Μη φοβάσαι τα αισθήματα σου. Αλλά δώσε τους το νόημα, που υπαγορεύει η συνείδηση σου.

Τίποτα δεν πρέπει να περνά αναξιοποίητο. Κάθε γεγονός έχει το νόημα του. Κάθε στιγμή της  σημερινής μέρας, μπορεί με το νόημα της να ομορφύνει την αυριανή μας περιπέτεια.

Δώσε στον εαυτό σου τη δυνατότητα να είναι δεκτικός στα νοήματα. Η κάθε λέξη, η κάθε φράση που διαβάζεις, έχει τη δική της ψυχή. Το νόημα της. Μάθε να κοινωνείς με τις λέξεις, με τα αντικείμενα, με τη φύση.

Έτσι θα μάθεις να κοινωνείς και με τα πρόσωπα. Με την ψυχή που κρύβεται πίσω απ’ τη μορφή. Με τον Θεό, που κρύβεται πίσω από τις ψυχές και τα νοήματα. [συν. 15]

Δεν ζει κανείς χωρίς όραμα. Δεν ζει χωρίς πίστη και έρωτα, χωρίς την εξαγιασμένη πληρότητα των στιγμών υπέρβασης του εαυτού. Και η κάθε στιγμή, έχει τη δική της υπέρβαση. Γι αυτό και δεν ζει κανείς χωρίς προσδοκία.

Αν δεν ταιριάξεις αρμονικά στη ζωή του τη χαρά με τον πόνο, τη γαλήνη με τη συγκίνηση, τη θυσία με το όραμα, δεν ζεις. [συν. 16]

Αγάπη, δεν είναι η κάλυψη των δικών μας συναισθηματικών κενών.

Αγάπη είναι να νοιώθεις στην καρδιά σου, τους χτύπους της καρδιάς του άλλου. Και να τους προβλέπεις, να τους προλαβαίνεις. [συν. 17]

Όλα είναι απλά, αν κι εμείς είμαστε διατεθειμένοι να απλουστεύσουμε τον εαυτό μας, να τον αποδεχτούμε χωρίς επίπλαστα δικαιώματα και εγωκεντρικές διεκδικήσεις, διάφανα απλό, πραγματικό και ουσιαστικό. [συν. 19]

Το ταξίδι δεν απαιτεί μόνο γνώση ναυσιπλοΐας. Το πλήρωμα πρέπει να αναζητήσει την εμπειρία του ταξιδιού. Να αγαπήσει την πάλη με τους καιρούς και τις δοκιμασίες.

Να βρίσκει το σθένος και τη δύναμη να αντεπεξέρχεται στα απρόοπτα.

Και να γιορτάζει ολόψυχα τη χαρά της επιστροφής. Η χαρά δεν περιμένει στο λιμάνι, δεν αιωρείται στα κύματα, δεν προσδιορίζεται από κανόνες. Ανθίζει στις καρδιές όσων την πότισαν με ιδρώτα, με θέληση και με πόνο. [συν. 20]

          

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Να σκέπτεσαι θεωρητικά και να ενεργείς πρακτικά. Οι πράξεις πρέπει να έχουν πάντοτε πνευματική κάλυψη.

2. Το ποιος νομίζεις πως είσαι, ανάγεται στο παρελθόν. Είναι μια εικόνα αλλοιωμένη από κατάθλιψη, απώλειες και ματαιώσεις. Ή από υπερηφάνεια και ναρκισσισμό.

3. Το ποιος θέλεις να είσαι, προβάλλεται στο μέλλον. Ένα σκίτσο διστακτικό και με αβέβαιες αποχρώσεις ιδανικών, χρέους, ευχολογίου και προγραμμάτων, φόβου και ανασφάλειας.

4. Αν είσαι πνευματικά υγιής, είσαι ευγνώμων για το παρελθόν. Δεν νομίζεις κάτι για σένα. Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον και το περιμένεις μ’ εμπιστοσύνη. Δηλαδή γνωρίζεις ποιος είσαι.

5. Γι' αυτό ζεις σταθερά στο παρόν, ζυμώνεις το παρελθόν σου στο σήμερα και χτίζεις το όραμα σου την κάθε στιγμή. Είσαι από τώρα, αυτός που πρέπει να είσαι πάντα.  

                                                     

Share