Συνεδρία Ενεργοποίησης

[ - 20]

Μερικές αλήθειες όσο συχνά κι αν ακούγονται περνούν απαρατήρητες, σαν να μην έχουμε αυτιά, μυαλό ή διάθεση να τις προσλάβουμε. Αγγίζουν τη σκέψη μας, αλλά η βούληση μας αδυνατεί να τις αναγνωρίσει. Και όταν δεν θέλουμε κάτι να γίνει δικό μας, η καρδιά παραμένει αμέτοχη.

Όλα τα υλικά πράγματα που επιθυμούμε να αποκτήσουμε, όπως και όλα τα κοσμικά που θέλουμε να επιτύχουμε, απαιτούν τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Αλλά τελικά, πόσο δικά μας είναι όλα αυτά, όταν από αστάθμητους παράγοντες μπορούμε να τα χάσουμε μέσα σε μια στιγμή;

Η ιδιοκτησία επομένως και η επαγγελματική καριέρα είναι μια μάταιη επιδίωξη, πέρα από την κάλυψη των βασικών αναγκών. Αντίστοιχα μάταιη είναι ακόμα και η κοσμική «δόξα» και η κοινωνική καταξίωση, όταν αυτές αποτελούν στόχο αναφοράς ψυχολογικών αναγκών και δεν ακολουθούν κάποιο σημαντικό ανιδιοτελές έργο, σαν ευχαριστία και αναγνώριση προσφοράς.

Οι βασικές βιολογικές και κοινωνικές ανάγκες μας, καλύπτονται με γνωστά μέσα και τρόπους. Το μεγάλο λάθος το διαπράττουμε, όταν με τα ίδια αυτά μέσα, επιδιώκουμε να γίνουμε μέτοχοι πνευματικών αξιών και αγαθών.

Δεν υπάρχουν εκτιμήσεις που να διασφαλίζουν την αίσθηση αγάπης, ελευθερίας, εμπιστοσύνης, δικαιοσύνης, ειρήνης, χαράς, ευτυχίας ή την προσέγγιση αναρίθμητων άλλων εννοιών, που σαν αποχρώσεις διάθλασης ενιαίου φωτός, συμπεριλαμβάνονται στις δυνατότητες του πνεύματος. 

Γι’ αυτό και οι εμπειρίες από σχετικά βιώματα είναι φευγαλέες, με χαρακτηριστική αστάθεια, περισσότερο πρόγευση παρά γεύση, που οφείλεται στην εγγενή αδυναμία μας να δούμε τον ουρανό, χωρίς να ανυψώσουμε τα μάτια μας.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα γίνει ποτέ κτήμα, ιδιοκτησία μας. Τα συνηθισμένα λόγια, «Αγάπα με», «θα σε κάνω ευτυχισμένο-η», «έχε μου εμπιστοσύνη», αλλά και τόσα άλλα, που καθημερινά ακούμε ή επιθυμούμε να προσφέρουμε στους άλλους, δεν είναι κάτι περισσότερο από επιπόλαιες ευχές, χωρίς ουσία.

Όλος ο πνευματικός θησαυρός αξιών και αισθημάτων που προσδοκούμε σαν παροχή από το περιβάλλον ή υποσχόμαστε εμείς στους αγαπημένους μας, δεν ανταλλάσσεται και δεν δωρίζεται. Με κοσμικά κριτήρια δεν το αντιλαμβανόμαστε, όμως ενυπάρχει ήδη αυτούσιος και πλήρης μέσα μας.

Η ψυχή μας είναι γεμάτη με όλες τις θεϊκές ιδιότητες, που περιμένουν τη δική μας θέληση να τις ενεργοποιήσουμε.

Λέγοντας "αγάπα με", εκφράζεις την ανάγκη σου για κοινωνία, για πνευματική επαφή, για συμμετοχή στην εορτάσιμη χαρά της ανάστασης των ψυχών. Μπορεί να κάμει όμως κάτι ο άλλος, για να αναστήσει την αγάπη στη δική σου ψυχή, αν εσύ ο ίδιος δεν  το θέλεις ή και αντιδράς εγωιστικά; 

Αν εσύ δεν ανοίξεις διάπλατα στο φως τα παράθυρα της αγάπης σου, είναι δυνατόν ποτέ να αισθανθείς πως περιβάλλεσαι από τη ζεστασιά της αγάπης του άλλου; Εκτός αν σου αρκεί η ατομική ικανοποίηση της επιθυμίας σου, να ασχολείται κάποιος μαζί σου εκδηλώνοντας σου την προτίμηση και τον θαυμασμό του. Αλλά αυτό δεν είναι αγάπη.

Λέγοντας "θα γίνουμε ευτυχισμένοι", έστω και αν η δική σου αγάπη καρποφορεί στα όρια της θυσίας κι εκδηλώνεις έτσι τον πόθο σου για μοίρασμα, ο άλλος έχει τον σπόρο της δικής του ευτυχίας, στην προσωπικότητα του. Αν ο ίδιος δεν την ενεργοποιήσει με τη θέληση του, δεν μπορεί να μετάσχει στη  δική σου προσφορά.

Τι μπορούμε να κάνουμε τότε; Πως γίνεται η ενεργοποίηση;

Με ποιον τρόπο μπορεί η ελπίδα να αγγίσει τις αλήθειες που προσδοκούμε;

Με τρεις ενέργειες: Με σταθερή και αμετάβλητη θέληση, με τη συνεχή καλλιέργεια των εννοιών, μέχρι να γίνουν πράξη και βίωμα και με την παράλληλη προσευχή. Για μας, για τον "Άλλο" και για όλους.

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Οι συνεδρίες δεν πετυχαίνουν τον στόχο τους, όταν περιορίζονται στον χειρισμό των ψυχολογικών διεργασιών.

2. Το ταξίδι δεν απαιτεί μόνο γνώση ναυσιπλοΐας.

3. Το πλήρωμα πρέπει να αναζητήσει την εμπειρία του ταξιδιού.

4. Να αγαπήσει την πάλη με τους καιρούς και τις δοκιμασίες.

5. Να βρίσκει το σθένος και τη δύναμη να αντεπεξέρχεται στα απρόοπτα.

6. Να γιορτάζει ολόψυχα τη χαρά της επιστροφής.

7. Η χαρά δεν περιμένει στο λιμάνι, δεν αιωρείται στα κύματα, δεν προσδιορίζεται από κανόνες.

8. Ανθίζει στις καρδιές όσων την πότισαν με ιδρώτα.

9. Με θέληση και με πόνο.

                                                      

Share