"Η Αλεπουδίτσα"

π. Τύχων Σεβκούνωφ 

Απόσπασμα από το βιβλίο του "Σχεδόν Άγιοι"

Στην Αίγυπτο, όπου υπήρχαν στη βαθιά χριστιανική αρχαιότητα πολλά μικρά και μεγάλα μοναστήρια, ζούσε ένας μοναχός που ήταν φίλος με έναν αγράμματο απονήρευτο αγρότη-φελάχο.

Μια μέρα ο φελάχος είπε στο μοναχό:

«Κι εγώ λατρεύω τον Θεό που δημιούργησε αυτό τον κόσμο!
Κάθε απόγευμα χύνω σε μια γαβάθα κατσικίσιο γάλα και το βάζω κάτω από ένα φοίνικα.
Το βράδυ ο Θεός έρχεται και πίνει το γαλατάκι μου.
Του αρέσει πάρα πολύ! Ούτε μια φορά δεν έμεινε κάτι στη γαβάθα».

Όταν άκουσε αυτά τα λόγια ο μοναχός, δεν μπόρεσε να μη γελάσει.
Καλόψυχα και κατανοητά εξήγησε στον φίλο του ότι ο Θεός δε χρειάζεται κατσικίσιο γάλα.
Όμως ο αγρότης επέμενε με πείσμα στο δικό του.
Τότε ο μοναχός πρότεινε την επόμενη νύχτα να παρακολουθήσουν κρυφά τι συμβαίνει, όταν αφήσουν τη γαβάθα με το γάλα κάτω από τον φοίνικα.

Το είπαν και το έκαναν:
τη νύχτα ο μοναχός κι ο αγρότης κρύφτηκαν εκεί κοντά και σύντομα είδαν στο φως του φεγγαριού, μια αλεπουδίτσα που πλησίασε κρυφά τη γαβάθα κι έγλειψε όλο το γάλα, ώσπου να την αφήσει πεντακάθαρη.

Αυτή η αποκάλυψη χτύπησε τον αγρότη σαν κεραυνός!

«Ναι», παραδέχτηκε συντετριμμένος, «τώρα το βλέπω, δεν ήταν ο Θεός!».

Ο μοναχός προσπάθησε να καθησυχάσει τον αγρότη κι άρχισε να του εξηγεί, ότι ο Θεός είναι Πνεύμα, ότι είναι απόλυτα διαφορετικός σε σχέση με τον κόσμο μας. 

Όμως ο αγρότης στεκόταν μπροστά του με το κεφάλι κάτω, και μετά άρχισε να κλαίει κι έφυγε για την καλύβα του.

Ο μοναχός πήγε κι αυτός στο κελί του.

Όμως όταν πλησίασε, είδε με κατάπληξη έναν άγγελο στην πόρτα να του φράζει τον δρόμο.

Ο μοναχός τρομαγμένος έπεσε στα γόνατα κι ο άγγελος του είπε:

«Αυτός ο απλός άνθρωπος δεν είχε ούτε παιδεία, ούτε σοφία, ούτε και μόρφωση για να λατρέψει τον Θεό διαφορετικά απ’ ό,τι έκανε.
Κι εσύ με τη σοφία και τη μόρφωσή σου, του πήρες αυτή τη δυνατότητα.

Θα πεις, ότι χωρίς αμφιβολία έκρινες σωστά...

Όμως ένα πράμα δεν ξέρεις, σοφέ μοναχέ: Ο Θεός ήταν, που βλέποντας την ειλικρινή καρδιά αυτού του αγρότη, έστελνε κάθε βράδυ στον φοίνικα τη μικρή αλεπουδίτσα, για να τον ευχαριστήσει και να δεχτεί τη θυσία του».

[2fA]

                                                     

Share