Η
αναστάσιμη ψυχική διάθεση του χριστιανού θα έπρεπε να είναι κάτι το μόνιμο στην
ψυχή του. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ απευθυνόνταν σε
κάθε άνθρωπο –και ανεξάρτητα από τη λειτουργική περίοδο- με τον χαιρετισμό: «Χριστός
Ανέστη, χαρά μου!»
Κι
αυτό, επειδή ζούσε συνεχώς την αναστάσιμη χαρά.
Τι
σημαίνει άραγε να ζεις και να έχεις αναστάσιμη ψυχική διάθεση;
Πρώτα
απ’ όλα είναι μια χαρά χωρίς όρια, μια χαρά που δεν έχει τίποτα το γήινο.
Ακριβώς
επειδή η αναστάσιμη χαρά δεν έχει τίποτα το γήινο.
Είναι
μια συναίσθηση αυστηρώς ψυχική.
Επίσης
η αναστάσιμη ψυχική διάθεση προϋποθέτει την απουσία οποιουδήποτε φόβου και την
παρουσία ενός τρελού θάρρους -πνευματικά μιλώντας.
Επίσης
είναι έκπληξη και απορία. Είναι όμως και υποχρέωση.
Αφού
νήστεψες, εξομολογήθηκες, κοινώνησες, αφού πήρες το άγιο φως και έψαλλες
”Χριστός Ανέστη εκ νεκρών”, η ζωή σου δεν μπορεί να είναι η ίδια.
Έλαβες
πολλά, πρέπει να επιστρέψεις έστω και λίγα.
Ας
ψάξουμε λοιπόν το φως της μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανοσύνης.
Να χαρούμε
ως άνθρωποι για την Ανάσταση.
Για
εμάς αναστήθηκε ο Χριστός.
proskynitis.blogspot.gr - [2φΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου