"Η διάσπαση του ατόμου.. "

Του Μητροπολίτου Μεσογαίας Νικολάου

….

Στον π. Παΐσιο πήγα και το 1976 με έναν συμφοιτητή μου. Και τότε θυμάμαι τη χάρη και τη γλύκα των λόγων του.

"Τι σπουδάζετε, παλικάρια;" μας ρώτησε.

"Φυσική", του απαντούμε.

"Και οι δύο φυσικοί είστε;

Ε, τότε πρέπει να μάθετε και τη φυσική της μεταφυσικής. Ξέρετε για την πνευματική διάσπαση του ατόμου; Όταν γνωρίσουμε τον εαυτό μας, όταν δηλαδή φθάσουμε σε αυτογνωσία, τότε γίνεται ή διάσπαση του ατόμου μας.

Αν δεν ταπεινωθούμε, ώστε να διασπάσουμε το άτομο μας, δεν θα βγει η πνευματική ενέργεια που χρειάζεται για να ξεπεράσουμε τη βαρύτητα της φύσεως μας. Μόνον έτσι παλικάρια, θα μπορέσουμε να διαγράψουμε πνευματική τροχιά."

Τι ωραίος αιφνιδιασμός! Μας μίλησε τη γλώσσα μας με τη γλώσσα του.

"Η πνευματική ζωή είναι εύκολη", μας είπε. "Ο ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστί (Ματθ. ια' 30), λέγει ο Κύριος".

Μα «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός» (Ματθ. ζ' 14), του αντιλέγει ο φίλος μου χαριτωμένα και ευγενικά.

"Τα ξίγκια ευλογημένε, την κάνουν κενή. Πέταξε τα και θα δεις πόσο εύκολα είναι τα πράγματα.

Ή αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια προς όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού.
Αν αγαπούμε κάποιους περισσότερο και άλλους λιγότερο, πρέπει να υποψιασθούμε εγωισμό.

Όσο ξεχνούμε τον εαυτό μας, τόσο αναγνωρίζουμε στη ζωή μας τις ευλογίες του Θεού. Και τι δεν μας δίνει ο πανάγαθος Θεός!"

(Τι ζεστά και γλυκά που το είπε αυτό, το «πανάγαθος»!)

GT - [2fA]

                                            

Share