"Ο άνθρωπος κι η θάλασσα "

Charles Baudelaire  -  Ο άνθρωπος κι η θάλασσα

Πάντα τη θάλασσα, άνθρωπε λεύτερε, θ' αγαπάς!
Αυτή είναι ο καθρέφτης σου· κοιτάζεις τους βυθούς σου
στο κύλισμα τ' ατέλειωτο του κύματος κι ο νους σου
κλείνει κι αυτός την πίκρα της αβύσσου, της βαθιάς

Σ' αρέσει να βυθίζεσαι στο πέλαο που σου μοιάζει·
να κλείσεις στην αγκάλη σου θες τον ωκεανό,
και της καρδιάς σου η τρικυμιά καμιά φορά ησυχάζει,
τον άγριο του κι αδάμαστο ακούοντας στεναγμό.

Είστε κι οι δυο σας σκοτεινοί κι απόκρυφοι· κανείς,
ο άνθρωπε, δε μέτρησε την άπατη άβυσσο σου·
κανείς δεν ξέρει, ω θάλασσα, τον πλούτο τον κρυφό σου,
τόσο με ζήλια κρύβετε τα μυστικά σας σεις!

Κι όμως, να που αναρίθμητους αιώνες στη ζωή,
ο ένας τον άλλον άφοβα κι ανήλεα πολεμάτε,
τόσο κι οι δυο σας τη σφαγή, το θάνατο αγαπάτε,
ω πολεμάρχοι αιώνιοι, ω αμείλικτοι αδερφοί!

fb - Frank Louk [ΚΑΡΑΒΟΛΑΤΡΕΣ]

[2fA]

Share