Νικηφόρος
Βρεττάκος - Οι πέντε δρόμοι κι ο άνθρωπος
Το πρόσωπο του, σαν να 'ναι χυμένο
τσιμέντο δεμένο με σίδερο, γωνία που ξέφτισε
ή λαμαρίνα
σε φθαρμένο καράβι.
τσιμέντο δεμένο με σίδερο, γωνία που ξέφτισε
ή λαμαρίνα
σε φθαρμένο καράβι.
Πάνω του πέρασαν όλοι οι καιροί:
ο εργοδότης του, η φτώχεια του,
ο πόλεμος. Πέρασαν
βλέμματα που έπεφταν σαν σπαθιά και
το ξέσκιζαν.
ο εργοδότης του, η φτώχεια του,
ο πόλεμος. Πέρασαν
βλέμματα που έπεφταν σαν σπαθιά και
το ξέσκιζαν.
Δεν πουλάνε γι’ αυτόν τα καταστήματα
τίποτα.
Δεν έχει μετά που να πάει.
Στους πέντε περιφέρεται δρόμους
της γης
όταν κλείνει
το μαγαζί του ο ήλιος.
τίποτα.
Δεν έχει μετά που να πάει.
Στους πέντε περιφέρεται δρόμους
της γης
όταν κλείνει
το μαγαζί του ο ήλιος.
[2φΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου