"Πότε χαίρεται ο Θεός "

p. Andreas Konanos  -  Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ "ΑΔΙΚΟΣ" ΚΙ ΕΙΝ' ΩΡΑΙΟ!

Ο Θεός είναι αγάπη
και ελευθερία
και συγχώρεση.
Τέλος.

Και λες:
Ναι, μα είναι και δικαιοσύνη.
Και λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, ότι
ο Θεός πράγματι είναι δίκαιος.
Μα η δικαιοσύνη Του είναι παράδοξη.
Ασυνήθιστη.
Πέρα από τα μέτρα και τη λογική
των ανθρώπων.

"Δικαιοσύνη του Θεού είναι η «αδικία» Του".

Όταν σ’ αγαπώ,
αν έχουμε 6 πορτοκάλια, θα σου πω,
"φάε όσα θες,
κι άσε και για μένα
αν περισσέψει κάτι. (άγιος Παΐσιος)
Σ’ αγαπώ,
και θέλω εσύ να νιώσεις πρώτα καλά.
Εγώ χαίρομαι, όταν εσύ χαίρεσαι."

Αυτή είναι η δικαιοσύνη της αγάπης.
Δεν έχει να κάνει με μαθηματικά,
μα με τη λογική της καρδιάς.
Ας το πούμε πάλι:
"Δικαιοσύνη του Θεού είναι η «αδικία» Του."

Θυμήσου μερικές τέτοιες
φαινομενικές "αδικίες" του Θεού:
"Αδικία" ήταν όταν δεν κατέκρινε την πόρνη,
κι έτρωγε με τελώνες και αμαρτωλούς.
"Αδικία" όταν αγάπησε τόσο τον Ιούδα
και του έδωσε το ταμείο των μαθητών.
(Ταμείο, στον κλέφτη!! Δηλαδή, έλεος!)
"Αδικία" όταν άφησε τα 99 πρόβατα, κι έψαχνε στους γκρεμούς
το ένα!
"Αδικία" όταν έκανε πανηγύρι για τον Άσωτο που γύρισε μετανιωμένος.
"Αδικία" όταν πλήρωσε τον εργάτη που έπιασε δουλειά μόλις
την τελευταία στιγμή, με το ίδιο μεροκάματο που έδωσε σ’ όσους
κουράστηκαν απ’ τα χαράματα!
"Αδικία" όταν μας αγάπησε τόσο πολύ, και σταυρώθηκε για μας
"έτι αμαρτωλών ημών όντων",
δηλαδή, ΠΡΙΝ μετανιώσουμε, πριν διορθωθούμε κι αλλάξουμε.
"Αδικία" ήταν όταν έσωζε τον ληστή στον Σταυρό.
"Αδικία" που ανατέλλει τον ήλιο σε δίκαιους,
αλλά και σε αμαρτωλούς.

Η θεία αγάπη, δεν πάει με τη ζυγαριά
και τα δικαστήρια αυτού του κόσμου.
Ο νομικισμός δεν έχει σχέση με τον Θεό και το Πνεύμα Του.
Ο νους μας, γεμάτος κουτάκια και καλούπια,
δεν το αντέχει όλο αυτό.
Το νοσηρό μεγάλωμά μας,
νιώθει αμηχανία μπροστά στην τόση αρχοντιά κι ελευθερία.
Ο ηθικισμός και συντηρητισμός μας,
αντιδρά σ’ αυτό το θείο Ήθος.

Μα μας συμφέρει όλο αυτό, τελικά.

Διότι το σχέδιο της "άδικης" αγάπης Του,
ελπίζουμε να "πιάσει" κι εμάς,
και να ισχύσει και για τη δική μας δικαίωση.

Και τώρα,
για όσο ζούμε.
Μα και τη στιγμή που θα φεύγουμε
και θα περιμένουμε να νιώσουμε
το βλέμμα Του επάνω μας
επιεικές, συμπαθές και σωτήριο…

Θα είναι "άδικο" αν σωθούμε,
μιας κι είμαστε
τόσο αμαρτωλοί.

Μα θα μας αρέσει σίγουρα πολύ…

fb – [2fA]

                                                      

Share