"Το κλειδί "

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

Το κλειδί βρισκόταν πάντα
κάτω από την πέτρα
όποιος ερχόταν πρώτος έμπαινε
και περίμενε
Δεν υπήρχε τίποτα κρυφό
κανένα μυστικό καμιά συνομωσία
όλα καθαρά απλά μοιρασμένα ίσα
απ’ την καλή διάθεση όλων
Συχνά άναβε η συζήτηση κι η σύναξη
αποκτούσε ξεχωριστό παλμό
άλλοτε η σιωπή πλανιόταν ανάμεσα μας
σαν ουράνιο τόξο που μας σκέπαζε
Μας ένωνε η συγγένεια πνεύματος
– αυτή η αίσθηση πως
όλη η ομορφιά, όλη η αγάπη μαζί με τις
διαφορές τις διαφωνίες και όσες αντιθέσεις
μας χαρακτήριζαν
ανήκαν στον ίδιο χώρο, ήταν κτήμα μας
αέρας που αναπνέαμε, κατάκτηση μας

Κάποτε κάποιος δεν ξανάρθε
κι έπειτα άλλος κι άλλος
τη θέση τους έπαιρναν σκιές αμίλητες
με τις ίδιες κινήσεις τις ίδιες ιδέες,
όπως συμβαίνει πάντα και κανείς
δεν θέλει να το πιστέψει
Όταν πήρα το κλειδί για τελευταία φορά
δεν περίμενα πια κανέναν άλλο
έμεινα μόνος με τις σκιές με ανοιχτή την πόρτα
και το κλειδί σε αναμονή στην κλειδαριά,
να μετρά τις ανάσες μου
Πολλοί περαστικοί έρχονται για μια
καλησπέρα, δεν ξέρω αν τους απαντώ
πόσο μένουν και τι λέμε
το τόξο της σιωπής έχασε τα
χρώματα του και κρύφτηκε στην καρδιά μου
- εκεί περιμένει καρτερικά όλους τους φίλους
τους παλιούς ενωμένους ξανά να μας σκεπάσει
με τη φτερούγα του...

Μ Ψ

                                                                            

Share