- Από την Ρίκα Βαγιάννη
[Η Μαρίκα Ζούλα (ή Ρίκα Βαγιάνη, όπως την ήξεραν όλοι), ήταν κόρη
του δημοσιογράφου Οδυσσέα Ζούλα και της Βαρβάρας Δράκου.
Το όνομα Βαγιάνη, είναι από τα ονόματα της μητέρας της Βαρβάρας
και του πατριού της, από δεύτερο γάμο της μητέρας της με τον κορυφαίο αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη, που την μεγάλωσε σαν κόρη του.
Το 2012, η δημοσιογράφος είχε γράψει ένα κείμενο γεμάτο αγάπη γι’ αυτόν,
στο Protagon.gr – αντιγράφουμε ένα κομμάτι από το κείμενο αυτό: ]
[Η Μαρίκα Ζούλα (ή Ρίκα Βαγιάνη, όπως την ήξεραν όλοι), ήταν κόρη
του δημοσιογράφου Οδυσσέα Ζούλα και της Βαρβάρας Δράκου.
Το όνομα Βαγιάνη, είναι από τα ονόματα της μητέρας της Βαρβάρας
και του πατριού της, από δεύτερο γάμο της μητέρας της με τον κορυφαίο αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη, που την μεγάλωσε σαν κόρη του.
Το 2012, η δημοσιογράφος είχε γράψει ένα κείμενο γεμάτο αγάπη γι’ αυτόν,
στο Protagon.gr – αντιγράφουμε ένα κομμάτι από το κείμενο αυτό: ]
…. ….
Έλειπε πολύ. Συνέχεια. Αλλά εμένα, δεν μου «έλειπε».
Η αγάπη εκπέμπει πιο δυνατά από το τηλεοπτικό σήμα.
Εντάξει, μείνανε και κάτι ψιλο-οιδιπόδεια –τα λένε και σύνδρομα της Ηλέκτρας- αν είστε πολύ ψείρας στα ψυχαναλυτικά.
Εντάξει, ακόμα βλέπω Αγώνες από ξένα μόνο κανάλια ή με τη φωνή στο mute - από κακία, που δεν είναι η φωνή του.
Η αγάπη εκπέμπει πιο δυνατά από το τηλεοπτικό σήμα.
Εντάξει, μείνανε και κάτι ψιλο-οιδιπόδεια –τα λένε και σύνδρομα της Ηλέκτρας- αν είστε πολύ ψείρας στα ψυχαναλυτικά.
Εντάξει, ακόμα βλέπω Αγώνες από ξένα μόνο κανάλια ή με τη φωνή στο mute - από κακία, που δεν είναι η φωνή του.
Μου έμαθε πως οι Ολυμπιακοί κύκλοι συμβολίζουν τις
ανθρώπινες φυλές- κι ο τελευταίος όλη την ανθρωπότητα: Όλοι μας, από ένας
κρίκος στης ζωής την εύθραυστη, αλλά αιώνια αλυσίδα.
Η πάσα ουσία είναι η ισότητα και η συνύπαρξη, αλλιώς δεν αγωνιζόμαστε, απλώς πηδάμε παλούκια, σαν τα πιθήκια, με το συμπάθειο κιόλας.
Κανένα αξίωμα δεν δέχτηκε, καμιά τιμή δεν καταδέχτηκε.
Όταν τα παράτησε, τα παράτησε ξερά.
Όπως τα Gitanes- πέταξε το πακέτο μαζί με τα μικρόφωνα και δεν κανακοίταξε καπνό.
Η πάσα ουσία είναι η ισότητα και η συνύπαρξη, αλλιώς δεν αγωνιζόμαστε, απλώς πηδάμε παλούκια, σαν τα πιθήκια, με το συμπάθειο κιόλας.
Κανένα αξίωμα δεν δέχτηκε, καμιά τιμή δεν καταδέχτηκε.
Όταν τα παράτησε, τα παράτησε ξερά.
Όπως τα Gitanes- πέταξε το πακέτο μαζί με τα μικρόφωνα και δεν κανακοίταξε καπνό.
Χωρίς εθισμούς και κολλήματα σε «περασμένα μεγαλεία».
Στο φίνις κρίνονται όλα.
Στο φίνις κρίνονται όλα.
«Οι κίτρινοι, Ρίνγκο, είναι καλοί στο πινγκ πονγκ, ας πούμε
και στα γυμναστικά.
Οι άσπροι στο τένις και τα άλματα, οι μαύροι στις αποστάσεις και τα σπριντ.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, Ρίνγκο.
Το φυσικό πλεονέκτημα καλό είναι, αλλά ο αθλητισμός είναι μαγεία, είναι ζωή, όλο απρόοπτα, κανενός το χρώμα δεν σημαίνει τίποτα.
Στο φίνις κρίνονται όλα.»
Οι άσπροι στο τένις και τα άλματα, οι μαύροι στις αποστάσεις και τα σπριντ.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, Ρίνγκο.
Το φυσικό πλεονέκτημα καλό είναι, αλλά ο αθλητισμός είναι μαγεία, είναι ζωή, όλο απρόοπτα, κανενός το χρώμα δεν σημαίνει τίποτα.
Στο φίνις κρίνονται όλα.»
Τώρα λείπει πάλι.
Αυτές τις μέρες, κάπου στις μικρές Κυκλάδες, ίσως πάρει το μάτι σας έναν όμορφο, ηλιοκαμένο παππού, που μπαινοβγαίνει ακατάπαυστα σ’ ένα επαρχιακό νοσοκομείο:
Αυτές τις μέρες, κάπου στις μικρές Κυκλάδες, ίσως πάρει το μάτι σας έναν όμορφο, ηλιοκαμένο παππού, που μπαινοβγαίνει ακατάπαυστα σ’ ένα επαρχιακό νοσοκομείο:
Προσέχει τη γυναίκα του που ανέβασε πυρετό στις διακοπές.
Της φέρνει νέα, αναψυκτικά και ψαρόσουπα από τη διπλανή ταβέρνα.
Της φέρνει νέα, αναψυκτικά και ψαρόσουπα από τη διπλανή ταβέρνα.
Η εξέλιξη του συναρπαστικού αγώνα «Μαμά vs Πνευμονία»,
αναμεταδίδεται στο τηλέφωνο λεπτομερώς, ανάλαφρα, ελλειπτικά, αλλά ουσιαστικά:
Δεν σας κάνω πλάκα, είναι γοητευτικός, ακόμα κι όταν περιγράφει νοσηλείες!
Aχ, όντως, Νessouno, mai…
Aχ, όντως, Νessouno, mai…
«Μου σπάει τα νεύρα», μουρμουράει η μάνα μου.
«Δεν φεύγει λεπτό από εδώ. Του λέω, έλα, πήγαινε μια βόλτα, να δεις κανένα αγώνισμα, να ξεσκάσεις, αυτός τίποτα, εδώ, μπάστακας δίπλα μου, όλη μέρα, ασχολείται μαζί μου.
«Δεν φεύγει λεπτό από εδώ. Του λέω, έλα, πήγαινε μια βόλτα, να δεις κανένα αγώνισμα, να ξεσκάσεις, αυτός τίποτα, εδώ, μπάστακας δίπλα μου, όλη μέρα, ασχολείται μαζί μου.
Κι έχουμε και Ολυμπιακούς αγώνες!».
«Ρε μάνα, το ότι σου συμπαραστέκεται ολοψύχως ο άντρας σου όταν ασθενείς, δεν το λες ακριβώς και λόγο διαζυγίου».
«Ρε μάνα, το ότι σου συμπαραστέκεται ολοψύχως ο άντρας σου όταν ασθενείς, δεν το λες ακριβώς και λόγο διαζυγίου».
«Το ξέρω. Άρρωστη είμαι, παιδί μου, όχι ηλίθια»
Η προς την αγάπη κατάδυση. Πριν το άλμα και μετά.
Πάνω από τη φθορά.
Στο σπίτι το δικό μας, πάλι, στην άλλη άκρη της Ελλάδας, οι Oλυμπιακοί Αγώνες παίζουν επί 24ώρου βάσεως.
Με τη φωνή στο mute, μπαμπά. Νessouno, mai…
Και με το νου στο finish, εκεί που κρίνονται όλα.
Η προς την αγάπη κατάδυση. Πριν το άλμα και μετά.
Πάνω από τη φθορά.
Στο σπίτι το δικό μας, πάλι, στην άλλη άκρη της Ελλάδας, οι Oλυμπιακοί Αγώνες παίζουν επί 24ώρου βάσεως.
Με τη φωνή στο mute, μπαμπά. Νessouno, mai…
Και με το νου στο finish, εκεί που κρίνονται όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου