"Υπόφωτο Οκτώβρη.. "

Κική Δημουλά – Υπόφωτο
["Ποιήματα", εκδ. Ίκαρος]

Βραχνή η περιπέτεια - απ’ το πολύ να λέει

πάει κι αυτό πάει κι αυτό.
Μαλακτικό το φως του Οκτωβρίου.
Το πίνω. Αργά αργά.
Ανακατεύοντας το συνεχώς - προσεκτικά κι αργά.
Μη και χυθεί σταγόνα - από την αίσθηση που ζω
που την πίνω αργά αργά - σ’ ένα πολύ ρηχό φλιτζάνι.
Πολύ ρηχό φλιτζάνι - το φως του Οκτωβρίου.
Έχει ένα λάσκο η ατμόσφαιρα.
Την πας πιο δω πιο κει ανάλογα που θέλεις
κάτι να αραιώσει, κάτι να γίνει πιο πυκνό.
Έχει η ατμόσφαιρα - αυτό που λέμε λιγοστεύει,
είτε πρόκειται για φως - για Θεό
φθινοπώριασμα πίστης - για υπόφωτο έρωτα.
Είν’ η ατμόσφαιρα - διασκορπισμένο και σπασμένο
το μακρύ τραγούδι της συνέχειας:
τι απόγινε, τι απόγινες;
Πάει αυτό πάει κι αυτό - τραγουδιστά αποκρίνεται
η λακωνική εξαφάνιση - Αργά αργά μυθιστορίζεσαι.
Έχει ένα άδειασμα η ατμόσφαιρα.
Αραιοκατοικημένη η περιπάθεια.
Εδώ εκεί να φανεί η πλάτη κάποιου φεύγω
πάει κι αυτό πάει κι αυτό. - Άδειες ονοματοφωλιές
σ’ εσοχές της φωνής - ξεπουπουλιάσματα ύψους.
Πεινασμένα φωνήεντα
τσιμπάνε με το ράμφος τους - ψόφια τζάμια.
Μια κιτρινίλα. Όχι λαίμαργη. - τρώει αργά αργά το χρώμα.
Μια κιτρινίλα στα φυτά,
στα φιλάλληλα - στα καταφύγια φάρδη.
Μελανίες μελιστάλαχτοι
σέρνουν νεκροφόρες φράσεις - πάει κι αυτό πάει κι αυτό.
Το κόρο του κίτρινου ψέλνει
τη θεία Ακολουθία της απογύμνωσης.
Ύφεση πολυφωνική. - Ακολουθώ.
Προσέχοντας πού πατάω. - Παντού σπασμένο μάκρος.
Μαλακιά και σκεπαστική η ατμόσφαιρα.
Έτσι σου ‘ρχεται να την τραβήξεις ως επάνω
να κουκουλωθείς - να μη βλέπεις άλλο
τι γρήγορα κι απρόσεχτα - ανακατεύουν οι χαμοί
ό, τι εμείς αργά αργά και προσεκτικά – ανακατεύοντας
καθυστερούμε να χυθεί
απ’ το πολύ πολύ ρηχό φλιτζάνι.

pablodelamopalimpsisto – [2φΑ]

Share