Μάης αιώνιος..

                                          

Η ΣΙΩΠΗ

Πικρό αγέρι φύσηξε
και μάδησε το βάζο
με τ’ ανθισμένα όνειρα
περνούσαν οι καιροί κι εμείς
μετρούσαμε αυλές και Καλοκαίρια
θάλασσες κι επιστροφές
να ξεπεράσουμε τις περσινές
απλές χαρές

υπήρχε τότε ελπίδα
μέχρι που σβήσαν οι πυγολαμπίδες
τα μικρά τους φώτα
κλείσανε το στόμα τους σφιχτά
οι αχιβάδες
και σώπασαν τα  πρωινά σπουργίτια
της Άνοιξης

πανίσχυρη η  σιωπή
φέρνει καινούργιους τρόπους
αίσθησης
μια αχτίδα αγάπης γλίστρησε
στο μάγουλο σου
νέες μελωδίες ακούστηκαν
σφραγίστηκαν οριστικά
οι εαρινές συμφωνίες
κι ένας Μάης αιώνιος
στεφάνωσε το μέτωπο σου.

 

2φΑ

                       

Share