"Κοριτσάκι μου.. "

 

Κική Δημουλά  -  A girl

["Εκτός Σχεδίου", εκδ. Ίκαρος]

Άραγε για ποιο «κοριτσάκι του» να μου μιλούσε εκείνος ο ξετρελαμένος

από τη λύπη κύριος;

Για κείνο που εννοούσε αυτός, για κείνο που εννοούσα εγώ,

γι’ αυτό που έχω ξεχάσει ή για κάποιο που δημιουργήθηκε

από το πολύ «πιθανολογώντας»

– λες ο άνθρωπος να πλάστηκε από μία μικρή πιθανότητα;

Αν ναι, τότε μήπως πρόκειται για τούτο το κοριτσάκι που η μνήμη

αξιώνει να το τιμήσω με την πιθανότητα να είναι πράγματι αυτό,

εκμεταλλευόμενη το ότι δεν θυμάμαι;

Φαίνεται, μνήμη σημαίνει να ξεχνάς τι ακριβώς θυμάσαι.

Ναι, αλλά εγώ για χάρη της δικαιούμαι να κάνω αυτό το προτεινόμενο κορίτσι,

θύμα ενός ξένου πατέρα και να το επιφορτίσω μ’ έναν πρόωρο θάνατο,

που πιθανόν να μην είναι δικός της;

Θα μου πεις, ποιος θα το ανακαλύψει.

Η ανωνυμία συντηρεί τους επιφανείς σε επιφανείς,

τους δε αφανείς τους κάνει αφανέστερους.

Τέλος του δημοτικού, αρχές του γυμνασίου.

Φορούσε στο λαιμό του ένα οβάλ κουτάκι χρυσό.

Στην ώρα του μαθήματος αυτό το κουτάκι ή το χουχούλιαζε στο χέρι της,

σα να ήταν πουλί ξεπαγιασμένο που ήθελε να το ζεστάνει

ή έστριβε την αλυσίδα γύρω-γύρω στο λαιμό της μέχρι τα κρικάκια της

 να αποτυπωθούν στην αναπνοή της ή κρατούσε ανάμεσα στα δόντια της

το κουτάκι.

Το μισοδάγκωνε, το εξαφάνιζε για λίγο μέσα στο στόμα της,

τρόμαζες ότι το κατάπιε ή το έγλειφε σαν το περιεχόμενο

να ήταν ρευστή τροφή για μιαν ανάγκη που έπασχε από δυσκαταποσία.

Φτύσ’ το, φτύσ’ το αμέσως, της φώναζε κάθε τόσο η δασκάλα.

Το έβγαζε από το στόμα της προσεκτικά και πληγωμένο το χουχούλιαζε πάλι

στη χούφτα της να το γιατρέψει.

Στο διάλειμμα την περικυκλώναμε οι πιο λαίμαργα περίεργες

και της τάζαμε ξύστρες, μολύβια, μπλοκάκια, τσιμπιδάκια μαλλιών,

αν μας έδειχνε τι ήταν μέσα στο κουτάκι.

Αποτραβιόταν τότε πολύ μακριά μας, άνοιγε κι έκλεινε το κουτάκι

με τέτοια ασκημένη ταχύτητα, που ούτε το μεγαλύτερο μυστήριο

δε δηλώνει την ύπαρξή του και δεν την κρύβει με τόση αστραπιαία

εξασφάλιση.

Σήμερα που το σκέπτομαι, λέω ότι το πιθανότερο

αυτό το κουτάκι να μην είχε τίποτα μέσα. Γιατί τέτοιες άγριες προφυλάξεις

μόνο το κενό τις παίρνει για να μην αποκαλυφθεί.

Αποκλείω διαρρήδην να ήταν μέσα στο κουτάκι

η μάνα του κοριτσιού.

 

to23ogramma – 2φΑ

Share