- Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος
[από την Πρώτη εκατοντάδα
πρακτικών κεφαλαίων
«Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών», Τόμος Δ΄]
1. Τέσσερις νομίζω είναι οι αιτίες, οι όποιες στα
πλαίσια της τέλειας τριάδας των αρετών
—πίστεως, ελπίδας και αγάπης— παρακινούν
να γράφει τα ωφέλιμα, εκείνον που ήδη ξεπέρασε το μέσο της αρχής και έφτασε
προς την τριάδα της μυστικής θεολογίας.
Πρώτη αιτία είναι η ελευθερία, η ίδια δηλαδή η απάθεια της ψυχής, η οποία με
την κοπιαστική εργασία προόδευσε στη φυσική θεωρία της κτίσεως και από εκεί
εισήλθε στο γνόφο της θεολογίας.
Δεύτερη είναι η καθαρότητα του νου που προήλθε από τα δάκρυα και την προσευχή,
από τον οποίο νου γεννιέται ο λόγος της χάρης και πηγάζουν οι ποταμοί των
νοημάτων.
Τρίτη είναι η ενοίκηση μέσα μας της Αγίας Τριάδος, από την οποία προέρχονται οι
φωτοχυσίες του Πνεύματος, που γίνονται όπως είναι συμφέρον στον καθένα που
προχωρεί στην κάθαρση, για να φανερώσουν τα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών
και να ξεσκεπάσουν τους θησαυρούς του Θεού που είναι κρυμμένοι μέσα στην ψυχή.
Τέταρτη αιτία είναι η υποχρέωση κάθε ανθρώπου που έλαβε το τάλαντο του λόγου
της γνώσεως, σύμφωνα με την απειλή του Θεού που λέει: «Δούλε πονηρέ και οκνηρέ,
έπρεπε εσύ να καταθέσεις τα χρήματά μου στους τραπεζίτες, ώστε όταν ερχόμουν να
τα έπαιρνα με τόκο».
Αυτό φοβόταν και ο Δαβίδ και έλεγε: «Ιδού, δε θα εμποδίσω, Κύριε, τα χείλη μου,
συ το γνωρίζεις. Δεν έκρυψα μέσα στην καρδιά μου τη δικαιοσύνη Σου, διαλάλησα
την αλήθεια Σου και τη σωτηρία που παρέχεις.
Δεν έκρυψα το έλεός Σου και την αλήθειά Σου από πολυπληθή σύναξη».
2. Αρχή του θεάρεστου βίου είναι η καθολική φυγή του
κόσμου.
Αυτή είναι η άρνηση των θελημάτων της ψυχής και η απόρριψη του χοϊκού
φρονήματος, με την οποία ανατρέχομε στο θείο φρόνημα, και από σαρκικοί
γινόμαστε πνευματικοί.
Και νεκρωνόμαστε για τη σάρκα και τον κόσμο, ενώ
ζωντανεύει η ψυχή και το πνεύμα μας με τη χάρη του Χριστού.
3. Η ορθή περί Θεού γνώμη της ψυχής και η εσωτερική
πίστη που συνοδεύεται με καταφρόνηση των ορατών και η πράξη της αρετής η ξένη
προς κάθε φιλαυτία αποτελούν, κατά τον Σολομώντα, τρίπλοκο σχοινί που δεν
σπάζει εύκολα από τα πνεύματα της πονηρίας.
Ελληνική Πατρολογία – 2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου