Rabindranath Tagore: "Το μισόγεμο φεγγάρι"
ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ Ο ΤΡΟΠΟΣ
Αν ήθελε μονάχα το μωρό,
θα μπορούσε κι αυτή τη στιγμή να πετάξει στον ουρανό.
Δεν είναι για το τίποτα που δεν μας αφήνει.
Αγαπά ν’ αναπαύει το κεφάλι του στης μητέρας του το στήθος
και δεν αντέχει να μην τη βλέπει συνέχεια.
Το μωρό γνωρίζει καλά όλα τα σοφά λόγια,
που μόνο λίγοι στον κόσμο μπορούν να καταλάβουν το νόημα
τους.
Δεν είναι για το τίποτα που ποτέ δεν μιλάει.
Το μόνο που θέλει, είναι να μάθει της μητέρας του τα λόγια
απ’ της ίδιας το στόμα.
Γι’ αυτό φαίνεται τόσο αθώο.
Το μωρό είχε ένα βουνό χρυσάφι και μαργαριτάρια,
όμως ήρθε γυμνούλι σ’ αυτή τη γη.
Δεν είναι για το τίποτα που ήρθε έτσι μεταμφιεσμένο.
Αυτό το μικρό φτωχαδάκι προσποιείται το ολότελα
απροστάτευτο,
ώστε να μπορεί να απολαμβάνει τον πλούτο της αγάπης της
μητέρας του.
Το μωρό ήταν τόσο ελεύθερο από κάθε δεσμό
στη χώρα του μικρού μισόγεμου φεγγαριού.
Δεν ήταν για το τίποτα που άφησε την ελευθερία του.
Ξέρει πως υπάρχει ατέλειωτη ευτυχία στης μητέρας την καρδιά
κι είναι πολύ πιο γλυκό από την ελευθερία
το να σφίγγεται μέσα στην αγκαλιά της.
Το μωρό δεν ήξερε να κλαίει. Κατοικούσε στην κοιλάδα της
τέλειας χαράς.
Δεν είναι για το τίποτα που προτίμησε να χύνει δάκρυα καυτά.
Αν με το χαμόγελο του αγαπημένου του προσώπου
κρατά δεμένη της μητέρας του την ποθητή καρδιά,
οι φωνούλες και το κλάμα του για τις μικρές του ενοχλήσεις,
υφαίνουν τον διπλό δεσμό της έγνοιας και της αγάπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου