Rabindranath Tagore: "Το μισόγεμο φεγγάρι"
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΖΑΡΕΜΑ
«Ελάτε να με προσλάβετε» φώναξα, καθώς βάδιζα το πρωί στο
πλακόστρωτο.
Ήρθε μέσα στην άμαξα του ο Βασιλιάς, με το σπαθί στο χέρι.
Με σταμάτησε και είπε, «Θα σε προσλάβω εγώ, με τη δύναμη
μου».
Μα η δύναμη του δεν με συγκίνησε κι έφυγε πίσω μοναχός.
Στη ζέστη του μεσημεριού, όλες οι πόρτες των σπιτιών ήταν
κλειστές.
Περιπλανιόμουν σ’ ένα μικρό δρομάκι.
Παρουσιάστηκε ένας γέρος μ’ ένα πουγκί χρυσάφι.
Με κοίταξε σκεφτικός και είπε, «Θα σε προσλάβω, με τα
χρήματα μου».
Κουδούνιζε τα νομίσματα στη χούφτα του, μα εγώ προσπέρασα.
Είχε βραδιάσει. Ο ανθισμένος φράχτης του κήπου ευωδίαζε.
Η όμορφη κοπέλα άνοιξε και είπε, «Θα σε προσλάβω, μ’ ένα
χαμόγελο».
Το χαμόγελο έλειωσε σε δάκρυα, χλόμιασε και χάθηκε πάλι στο
σκοτάδι.
Ο ήλιος έλαμπε στην άμμο και τα κύματα της θάλασσας άπλωναν
απάνω της το τραγούδι τους.
Ένα παιδί έπαιζε με κοχύλια.
Σήκωσε το κεφάλι του σαν να με γνώριζε και είπε, « Σε
προσλαμβάνω με το τίποτα».
Αυτό το παζάρεμα στο παιχνίδι του παιδιού, μ’ έκανε από τότε
έναν ελεύθερο άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου