"Μη με φοβάστε, εμένα.. "

    Rabindranath Tagore - [Nobel 1913]

    (7 Μαΐου 1861 - 7 Αυγούστου 1941)

Από "Το Δέντρο της Ζωής"

...

Οι άνθρωποι προχωρούν μέσ’ στο πολυτάραχο πλήθος
για να πνίξουν την κραυγή της δικής τους σιωπής.
Κουβαλώ στον ανθισμένο κήπο μου
όλους τους κόσμους που δεν υπάρχουν πια.

Το φύλλο γίνεται λουλούδι όταν αγαπά.
Το λουλούδι γίνεται καρπός, σαν η αγάπη του φτάνει
στη λατρεία.
Κοιτάζω τα δέντρα που σαλεύουν και θαυμάζω
πόσο πλατύς είναι ο κόσμος.

Η απέραντη δύναμη του Θεού
βρίσκεται μέσα στο απαλό αεράκι που φυσάει,
όχι μέσ’ στην ανεμοζάλη.

Αγάπη, όταν έρχεσαι
κρατώντας αναμμένο το λυχνάρι του πόνου
διακρίνω στο πρόσωπο σου
πόσο ευλογημένη είσαι από τον Θεό.
Το χαμόγελό σου είναι λουλούδι από τον δικό σου κήπο
τα λόγια σου, ψίθυροι του δικού σου δάσους
μα η καρδιά σου είναι πάντα η γυναίκα που μας γέννησε.

Ο Θεός αγαπά τα ταπεινά λυχνάρια των ανθρώπων
περισσότερο απ’ τα μεγάλα του αστέρια.

Ό,τι είναι πολύ καλό, ποτέ δεν έρχεται μόνο -

στον ερχομό του, το συνοδεύουν όλα.
Η καρδιά μου σήμερα  νοσταλγεί ν’ αγγίξει

μια ξεχωριστή ευτυχισμένη στιγμή
από τη θάλασσα των καιρών.

Διστακτικοί στοχασμοί, μη με φοβάστε...
είμαι ποιητής.

[απόδοση Μ Ψ]

Share