Συνεδρία της Αναλογίας

[ - 14]

Για τρίτη φορά στις συνεδρίες μας θα αναφέρουμε πως:
"Δεν είμαστε ούτε καλύτεροι, ούτε και χειρότεροι από τους άλλους. 
  Ας προσπαθήσουμε, να είμαστε συνεπείς."


Ας προσπαθήσουμε..

Η δουλειά είναι μοιρασμένη σε όλους, ανάλογα με τις ικανότητες μας.
Ο καθένας μας έχει τη δική του ευθύνη, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών, τώρα, σήμερα, στον τομέα του και σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του καπετάνιου.

Τη συνολική ευθύνη του ταξιδιού την έχει αναλάβει ο καπετάνιος.
Εμείς δεν χρειάζεται να ανησυχούμε, να νοιαζόμαστε, να μεριμνούμε ή να επεμβαίνουμε και να ενεργούμε πέρα από τον κύκλο της δικαιοδοσίας μας.

Οι ρόλοι είναι σαφείς. Έχουμε ήδη ανοιχτεί στο πέλαγος.
Ίσως να μας περιμένει ο ωκεανός, με περισσότερες δυσκολίες και απαιτήσεις.
Όπου και να βρισκόμαστε, όποια και αν είναι η προσωπική μας εκτίμηση, ο στόχος είναι ένας και κοινός:

Να συμβάλλουμε με όλες τις δυνάμεις μας στην επιτυχία του ταξιδιού.
Στο κομμάτι δουλειάς που μας έχει ανατεθεί. Όποιο κι αν είναι αυτό.
Με πλήρη διάθεση ευχαριστίας, που μπορούμε να συμμετέχουμε και να συμβάλλουμε.

Κανένας δεν περιμένει κάτι παραπάνω από τις δυνατότητες μας.
Όπως και τίποτα περισσότερο δεν δικαιούμαστε, επειδή ο πατέρας μας είχε τη δίκαια φήμη θαλασσόλυκου ή μεγαλώσαμε με κάποιες ιδιαίτερες προδιαγραφές.

Αυτές είναι δικές μας αντιλήψεις, που τροφοδοτεί η ανάγκη μας για αναγνώριση, προβολή, αποδοχή, διάκριση και επιβράβευση.
Τίποτα δηλαδή το ουσιαστικό, όταν το πλοίο κλυδωνίζεται και η καταιγίδα μαίνεται. 

Αλλά ούτε και χειρότεροι είμαστε, επειδή επηρεαζόμαστε από αυθαίρετες συγκρίσεις κάθε τόσο ή οι συνθήκες ζωής που μας δόθηκαν δεν ήταν ευνοϊκές, όσο σε άλλους.
Δεν δικαιολογείται καμιά πίεση, ούτε άγχος.

Είμαστε αυτοί που είμαστε. Δεν θα αποκτήσουμε παράστημα αν περπατούμε στις μύτες των ποδιών μας, ούτε θα αυξηθεί το ειδικό βάρος μας βάζοντας πέτρες στις τσέπες μας.
Η αξία μας δεν είναι προκαθορισμένη. Τεκμηριώνεται στις πράξεις μας.

Το ταξίδι της ζωής μας έχει μια συνολική ευθύνη.
Σε μας αναλογεί το μερίδιο, των ρόλων που μας ανατέθηκαν ή που αναλάβαμε.
Μπορούμε να επιδιώξουμε και νέους ρόλους αν θέλουμε, αλλά όχι φυσικά σε βάρος των βασικών μας και χωρίς να εκβιάζουμε καταστάσεις.

Κάποιοι ρόλοι μας, έχουν προσδιοριστεί ανεξάρτητα από τις επιθυμίες μας, αλλά σύμφωνα πάντοτε με τις δυνατότητες μας.
Ανάλογη με την απόδοση μας και την προσπάθεια μας είναι πάντοτε και η ικανοποίηση μας από την κοινή επιτυχία.

Η εσωτερική πληρότητα που αποκομίζουμε την κάθε στιγμή συνέπειας μας και στο τέλος του ημερήσιου κύκλου προσπάθειας, αντικατοπτρίζεται στο φιλικό χαμόγελο και στο γεμάτο αγάπη βλέμμα του καπετάνιου μας, που μας ακολουθεί αδιάλειπτα.

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Η ευθύνη που μου αναλογεί, είναι να είμαι σε όλους τους ρόλους μου "σωστός", δηλαδή να διεκπεραιώνω τις εργασίες μου με συνέπεια, με αγάπη, με συνείδηση.

2. Αισθάνομαι ελεύθερος.

Αυτό σημαίνει πως και η υπέρβαση της συμβατικότητας, είναι μέσα στις δυνατότητες μου.

3. Ανήκω στο πλήρωμα και είναι υπέροχη η αίσθηση της υπευθυνότητας απέναντι στους συναδέλφους μου, και το γεγονός του μοιράσματος κόπου και χαράς.

4. Η δουλειά, η κούραση, η ικανοποίηση, με γεμίζουν δύναμη.

5. Έχω την βεβαιότητα πως σε κάθε αξεπέραστη δυσκολία μου, ο καπετάνιος μου θα βρει τον τρόπο να με βοηθήσει.
Αλλά κι εκείνος γνωρίζει, πως θα έχω εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες μου.

6. Το βλέμμα του με ακολουθεί πάντοτε.
Νοιώθω την παρουσία του να με περιβάλλει.

                                                    

Share