Συνεδρία Αζά - 2

[ - 11]

Πολλές φορές λέμε πως «θέλουμε» κάτι, αλλά δεν είναι πάντα αλήθεια.

Το θέλω, έχει τεράστια διαφορά από το θα ήθελα.

Το «θέλω», σημαίνει την απόφαση, σημαίνει πως οι ενέργειες πραγματοποίησης έχουν ήδη κινητοποιηθεί στη συνείδηση μας.

Το «θα ήθελα», προϋποθέτει κάποιους όρους, σημαίνει προαίρεση αδιαμόρφωτη, τάση, έφεση, που δεν φθάνει πάντα στην ενέργεια και το αποτέλεσμα.
Ίσως είναι ένα προστάδιο, που όμως δεν έχει τη δυναμική της ασφαλούς εξέλιξης. 

Το αποτέλεσμα προϋποθέτει την ενέργεια, την πράξη.
Η πρόθεση είναι μόνο ο σχεδιασμός, η θεωρητική του βάση.

Έτσι, το αποτέλεσμα είναι που αποτελεί την ουσία της κάθε ενέργειας.

Όμως τη φυσιογνωμία της ουσίας αυτής, την προσδιορίζει το κίνητρο.

Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να υπάρξει από πολλές ενέργειες σε διάφορα πλαίσια - φόβου, υστεροβουλίας, καθήκοντος, συνέπειας, υπακοής, αγάπης ή από οποιοδήποτε άλλο κίνητρο.
Η κορυφαία ωστόσο ποιότητα του αποτελέσματος, χαρακτηρίζει τις ενέργειες που άμεσα κινητοποιεί η αγάπη.

Η άρνηση ή η αδιαφορία της βούλησης, βιώνονται με συναισθηματική ψυχρότητα.

Οι καλές προθέσεις και προαιρέσεις, με χλιαρά συναισθήματα.

Η σταθερή απόφαση με ενισχυμένη θερμότητα και η απόλυτη αποδοχή με τη φλόγα του έρωτα.

Σε όλα αυτά δεν συμμετέχει η σκέψη.
Η βούληση, δεν είναι  νοητικό συμπέρασμα ή αξιολόγηση πλεονεκτημάτων.
Η σκέψη παίρνει εντολές από τη βούληση, αλλά την προσεγγίζει μέσα από το συναίσθημα. Αν αναπτύξει (σε βουλητική αδράνεια) δική της πρωτοβουλία κινήσεων, στρέφεται στη φαντασία, έξω από την πραγματικότητα.  

 

Ο ρόλος του μικρού Αζά, είναι αναπληρωματικός.
Όταν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, δεν χρειαζόμαστε άλλοθι, δικαιολογίες και ψυχοδυναμικές ερμηνείες για να αντιληφθούμε και να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας.
Τότε, όλα εντάσσονται πια στην καθαρή λογική της αλήθειας και λάμπουν από τη διαύγεια της. Από τον απλό ενθουσιασμό της ελευθερίας μέχρι τη συγκίνηση της αγάπης.

Κι αν τα πολλά λόγια και οι υψηλοί στόχοι μας προκαλούν αμηχανία στην εφαρμογή τους, ας δούμε τα πράγματα περισσότερο πρακτικά.   

«Μικρέ μου, Αζά», μπορούμε να λέμε στον παρορμητικό εαυτό μας, «καταλαβαίνω πώς αισθάνεσαι περίεργα την κάθε στιγμή - κουρασμένος, ανόρεχτος, πεσμένος, βαριεστημένος, πιεσμένος, ανικανοποίητος και φορτισμένος, και ζητάς λίγη χαλάρωση, περισσότερη χαρά και ικανοποίηση, αναγνώριση, ξεκούραση, εκτόνωση και ξενοιασιά.
Όμως όσα και να σου δώσω, σε λίγο πάλι το ίδιο κενό θα αισθάνεσαι.

Έχω αποφασίσει λοιπόν, και θα το κάνω σταθερά και χωρίς διαπραγματεύσεις, αυτό που εγώ θεωρώ σωστό, παρά τις αντιρρήσεις που εσύ πάντα μου προβάλλεις.
Έχω αποφασίσει οριστικά και ακολούθησε με.

Όταν δίνω αγάπη στους γύρω μου, την έννοια μου, τον κόπο και τον χρόνο μου, τη σκέψη μου, φροντίζοντας να έχεις εσύ μόνο τα απαραίτητα, τότε είναι βέβαιο, πως και οι δυο μας θα είμαστε χαρούμενοι και ευχαριστημένοι που υπηρετούμε έναν σκοπό και νοιώθουμε μαζί, την πληρότητα της ομοιογένειας, όπως οφείλει να νοιώθει κάθε υγιής άνθρωπος!»

Κάποια στιγμή επομένως, ίσως να πάψουν να μας απασχολούν οι παρεμβάσεις του Αζά στη συμπεριφορά μας.
Τότε θα μπορούμε να πούμε, πως αυτό είναι «ευτυχία», το να νοιώθουμε μια οντότητα με τον εαυτό μας, χωρίς κρυφές εσωτερικές προτροπές και αναστολές που μας δημιουργούν άγχος και δυσθυμία.

Η βούληση θα έχει πάρει τότε την ηγετική θέση που της αρμόζει και το πρόσωπο μας, την ήρεμη έκφραση της ολοκλήρωσης.

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Το συναίσθημα είναι ο δείκτης της βούλησης.
Ας αναρωτιόμαστε τι λάθος έχουμε κάνει, κάθε φορά που δεν νοιώθουμε χαρούμενοι.

2. Η βούληση εγκρίνει, αποδέχεται, συμφωνεί και τελικά καθοδηγεί.
Όλα πρέπει να ξεκινούν απ’ αυτή.

3. Η ενεργή βούληση δεν δέχεται υποδείξεις, επιθυμίες, ανάγκες και προτροπές, όταν δεν συμφωνεί να αναλάβει την ευθύνη τους.

4. Η βούληση, δηλώνει τις θέσεις της στην ήρεμη αυθόρμητη συμπεριφορά.
Η επιθυμία στην εκλογικευμένη απαιτητικότητα της.

5. Για να αποφύγει η βούληση τους συναισθηματικούς αιφνιδιασμούς για επιθυμίες που δεν εγκρίνει, ζητά από τη σκέψη την αξιολόγηση τους (σκέψου πριν πράξεις).

6. Ο ανώριμος Αζά, απολαμβάνει να υπηρετεί και να συνεργάζεται με έναν δυναμικό, αποφασιστικό και σταθερό στις εκτιμήσεις και στις αποφάσεις του, αρχηγό.

7. Το μόνο που επιζητά στην πραγματικότητα ο μικρός μας φίλος, είναι μια σωστή σχέση μαζί μας. Μήπως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα, τι είναι και τι δεν είναι «αγάπη» στον εαυτό μας;

8. Αγάπη είναι να επιδιώκουμε σταθερή σχέση πειθαρχίας από τον εαυτό μας και όχι να του «χαριζόμαστε» άλλη μια φορά, όπως επίσης αγάπη είναι να αντιμετωπίζουμε με επιείκεια όσους δεν κατάφεραν να έχουν μια ξεκάθαρη σχέση με τον εαυτό τους και να μην τους κρίνουμε και τους υποτιμούμε.

9. Δεν είμαστε ούτε καλύτεροι, ούτε και χειρότεροι από τους άλλους.
Ας προσπαθήσουμε, να είμαστε συνεπείς στα πιστεύω μας.

                                                         

Share