ΑΡΩΜΑ ΜΝΗΜΗΣ
Από παλιά ο πατέρας στην εσωτερική του ζωή
θυμόταν τα παιδικά του χρόνια και τους δικούς του
σπάνια όμως μίλαγε γι’ αυτά
Ένιωθα πως τα φύλαγε κρυφά
στο μυστικό εικονοστάσι της ψυχής του.
Σαν τύχαινε να είμαι κοντά του τέτοιες στιγμές
άνοιγε ένα ματσάκι αναμνήσεων
μου έλεγε συγκινημένος λίγα λόγια
κι ανασαίναμε μαζί το άρωμα τους.
Τώρα στο ίδιο εικονοστάσι
δίπλα στα εικονίσματα φυλάω τα δικά μου αμάραντα
και σε σιωπηλές στιγμές θυμάμαι τον πατέρα
του λέω λίγα λόγια
για δικές μου μνήμες
κι ανασαίνουμε μαζί όπως παλιά
το άρωμα τους.
Μ. Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου