"Ένα μικρό κύμα.. "

Ήταν ένα μικρό κύμα στην ακρογιαλιά, πολύ λυπημένο…

Μονολογούσε κι έλεγε:

"πόσο δυστυχισμένο είμαι… τα άλλα κύματα είναι τόσο μεγάλα και δυνατά και εγώ είμαι τόσο μικρό και ασήμαντο… γιατί να είναι η ζωή τόσο σκληρή;"

Ένα μεγάλο κύμα που ερχόταν πίσω του -κι είχε ταξιδέψει σ’ όλους τους ωκεανούς του κόσμου- το άκουσε και αποφάσισε να του απαντήσει:

"Τα λες αυτά, γιατί δεν έχεις καταλάβει την πραγματική σου φύση.

Νομίζεις ότι είσαι ένα απλό κύμα και νομίζεις ακόμα, ότι είσαι μικρό και ασήμαντο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτα από τα δύο".

Ξαφνιασμένο το μικρό κύμα διαμαρτυρήθηκε:

"Πώς;! Δεν είμαι κύμα;!.. Όμως, δεν βλέπεις τον κυματισμό μου; Δεν βλέπεις και τα απόνερά μου; Μπορεί να είμαι μικρό, αλλά είμαι κύμα! Τι εννοείς όταν λες, πως δεν είμαι κύμα;"

Ήρεμα το μεγάλο κύμα του αποκρίθηκε:

"Κύμα, είναι η τωρινή μορφή σου και το σχήμα σου μικρό, όμως στην ουσία σου είσαι νερό, όπως κι εγώ. Αδέλφια είμαστε, ίδια, τη μια στιγμή είσαι μικρό κι αδύναμο, την άλλη ταξιδεύεις στ’ ανοιχτά…

… κατάλαβε το, εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ, και τα δυο είμαστε παιδιά της ίδιας απέραντης θάλασσας… "

Το κύμα το μικρό, άπλωσε τότε σαστισμένο τον αφρό του στην αμμουδιά, ξαναγύρισε με ορμή, αγκάλιασε σφιχτά το μεγάλο κύμα κι έγιναν ένα…

Από τον "Νόμο της Φύσης", στην "Αέναη Επανάσταση".

Ζωγραφικός πίνακας: Евгения Мельникова

pZ - απόδοση [2φΑ]

Share