"Ανάγλυφη Μνήμη.. "

-  Georgios Giannikouris  (π. Παντελεήμων)

Πέρασαν 23 χρόνια απ την τελευταία στιγμή που σε αγκάλιασα, που μου μίλησες, 

που μου ευχήθηκες να είμαι καλά και να προσέχω στο δρόμο που οδηγώ.

Πέρασαν 23 χρόνια που σε έχασα πατέρα μου, αγαπημένε και καλέ φίλε μου.
Πέρασαν 23 χρόνια... σαν να ήταν χθες ...

Με τα μάτια ακόμα ανοικτά... μας κοιτούσες, εμένα, τον Γιάννη μας, που τόσο 

αγαπούσες ... και την μητέρα, την Κατερίνα σου, ιδιαίτερα αυτήν που τώρα 

είσαστε μαζί. 

Αυτήν, που δεν έμεινε ημέρα που να μην της χαρίσεις το φιλί της αγάπης σου.
Μας κοιτούσες, εκείνη την τελευταία ματιά, λες και ήθελες να μας χορτάσεις
με μόνο μια ματιά και να μας κρατήσεις σ’ αυτήν παντοτινά...

Μετά, ακλούθησε αυτή η απορία (αξέχαστη έκφραση) που ήταν ζωγραφισμένη
στο πρόσωπο σου απ’ την ξαφνική επίσκεψη του θανάτου.
Αργότερα όμως, μετετράπη σε χαμόγελο ισχνό, ήρεμο, σε πρόσωπο γαλήνιο,
όπως ήταν πάντοτε άλλωστε το πρόσωπο σου ΠΑΤΕΡΑ μου.

Δεν έφυγες Μανώλη, ποτέ απ την σκέψη και την καρδία μου, δεν έφυγες,
όχι πατέρα μου αγαπημένε.
Πάντα μνημονεύω το όνομα σου κάθε φορά που κρατώ στα χέρια μου τον Αμνό...

Σ’ ευχαριστώ πατέρα, για τα πάντα μου!...

fb – [2fA]

Share