"Πρώτη ἀλήθεια ὁ θάνατος.. "

Για το βιβλίο του π. Χριστόδουλου Μπίθα «Πέρα από την χώρα του θανάτου» 
-  γράφει ο π. Βασίλειος Χριστοδούλου

Ἄν καί τό βιβλίο τό διάβασα πρίν τό Πάσχα, ἐπέλεξα νά γράψω δυό λόγια βαθειᾶς συγκίνησης λίγο μετά τήν Ἀνάσταση, ἀφοῦ ἡ διακαινήσιμος περίοδος, αὐτή πού διανύουμε, εἶναι πού συμπνέει ἀπόλυτα μέ τόν τίτλο τοῦ βιβλίου:
"Πέρα ἀπό τήν χώρα τοῦ θανάτου" (ἐκδ. Γρηγόρη, Ἀθήνα 2018).

Τό βιβλίο βγαλμένο ἀπό τή γραφίδα ὄχι ἑνός στοχαστῆ ἀκαδημαϊκοῦ θεολόγου, ἀλλά ἀπό τήν ἐμπειρία ἑνός ἐξομολόγου ποιμένα, τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ π. Χριστόδουλου Μπίθα, ἀποτελεῖ συγκλονιστική μαρτυρία τῆς ἀναμέτρησης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἔσχατο ἐχθρό του, τόν θάνατο σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί τίς μορφές του· μέ τήν ἀρρώστεια, τό πένθος τῆς ἀπώλειας, τόν πανικό τοῦ ἀναπόδραστου τέλους, τά βιώματα πολέμων, φρικιαστικῶν θανάτων σπαρμένων ὁλόγυρα πού πρωταγωνιστές τοῦ βιβλίου ζοῦν σέ διάφορες ἱστορικές περιόδους, ἀνοημάτιστης ζωῆς καί ὑπαρξιακῶν ἀδιεξόδων καί τή διάβαση, τό πέρασμά τους (πάσχα) στήν ἐλπίδα τῆς Ἀνάστασης, στήν καινότητα τῆς ζωῆς (τόσο στήν ἐσχατολογική ὅσο καί στήν ἱστορική της διάσταση).

Ὀκτώ ἱστορίες ὄχι φανταστικῆς λογοτεχνίας, ἀλλά ἀδιανόητων ἐξομολογήσεων, πού προσωπικά ὁ συγγραφέας ἔζησε στόν μυσταγωγικό χῶρο τοῦ ἐξομολογητηρίου, τίς ὁποίες μᾶς παρουσιάζει ἐπενδυμένες μέ μυθιστορηματική πλοκή, ὥστε νά ἀποκαλυφθεῖ μέν ὁ πυρῆνας τῆς μετάνοιας καί τῆς ἀναστάσιμης πορείας τῶν πρωταγωνιστῶν, ὄχι ὅμως καί ἡ ταυτότητά τους.

Τό βιβλίο αὐτό ἔρχεται ὡς μία συνέχεια τῆς προηγούμενης ἐκδοτικῆς προσπάθειας τοῦ συγγραφέα στόν ἴδιο ἐκδοτικό οἶκο (Ἐκδόσεις Γρηγόρη) μέ τόν τίτλο "Πέρα ἀπό τή χώρα τῆς λύπης", στό ὁποῖο καί πάλι περιγράφονταν ἱστορίες μετάνοιας βασισμένες σέ ἀληθινά γεγονότα ἐξομολόγησης.
Ἡ εἰδοποιός διαφορά τοῦ καινούργιου αὐτοῦ βιβλίου εἶναι πώς ὁ κεντρικός ἄξονας γύρω ἀπό τόν ὁποῖο ἐξελίσσεται ἡ μετάνοια τῶν πρωταγωνιστῶν εἶναι ὁ θάνατος.

Τό βιβλίο αὐτό, ὅπως ἄλλωστε καί το προηγούμενο, εἶναι μία εὐκαιρία γιά τόν συγγραφέα, νά συνειδητοποιηθεῖ ὡς χῶρος καί τόπος συνάντησης πολλῶν γεγονότων, πολλῶν ἐμπειριῶν μέ πρωταγωνιστές ἀνθρώπους.
Νά συνειδητοποιήσει πώς ὅ,τι ἔζησε μέχρι τώρα, σπαράγματα τῶν ὁποίων μόνο καταγράφει στίς περίπου 200 σελίδες τοῦ βιβλίου του, ἔγιναν, συνέβησαν· ὄχι ἁπλῶς γιά νά βοηθήσει καί νά βοηθηθεῖ, ἀλλά καί γιά νά τά ἀφήσει κληροδότημα δικό του καί δικό τους αἰώνιο σέ ὅλους μας, στίς ἐπερχόμενες γενεές, ἀνοικτό σέ μετοχή καί κοινωνία.

Συνέβησαν γιά νά μπορέσουν νά μαρτυρηθοῦν καί σ’ ἄλλους.
Συνέβησαν γιά νά μπορέσουν ζωή νά πάρουν μέσα στήν ἱερατική καρδιά, ὥστε κι ἐμεῖς ἀργότερα νά τα γνωρίσουμε.

Ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι καί τά γεγονότα τῆς ζωῆς τους πού περιγράφονται ὑπῆρξαν γιά νά εἰσέλθουν σέ μία ἱερατική καρδιά, γιά νά ἀνακαινιστοῦν στή διαρκῆ νεότητά της, γιά νά διασωθοῦν σ’ ἕνα βιβλίο, γιά νά καταπλεύσουν στίς λίμνες τῶν ματιῶν μας, γιά νά συνειδητοποιηθοῦμε ὡς ὅλον, ὥς ἕνα καθολικό σῶμα ἀνθρωπινότητας (οἱ ἀγωνίες καί οἱ ὀδύνες τους εἶναι καί δικές μας), γιά νά κινδυνεύσουμε νά χάσουμε τά μυαλά μας στή σκέψη ὅτι ἕνας Θεός μᾶς καταδιώκει, μπαίνει μαζί μας στόν θάνατο γιά νά μᾶς ὁδηγήσει «πέρα ἀπό τήν χώρα τοῦ θανάτου».
Ἕνα βιβλίο ἰδανικό θά ἔλεγα γι’ αὐτή τήν Ἀναστάσιμη, μεταπασχάλιο περίοδο πού διανύουμε.

Ὁ λόγος τοῦ συγγραφέα ἁπλός καί διεισδυτικός, χωρίς λογοτεχνικούς βερμπαλισμούς καί ἐπιδεικτικές ἀκροβασίες, γνωρίζει νά ταξιδεύει τόν ἀναγνώστη δίχως νά τόν παρασύρει σέ εὔκολους συναισθηματισμούς ἤ στήν ἀπώλεια τῆς οὐσίας μέ μόνο κέρδος φαινομενικό τήν περιπλάνηση.
Τά κείμενα εἶναι τόσο λογοτεχνικά στήν ἀφήγησή τους ὅσο ἀκριβῶς χρειάζεται γιά νά σκάψουν δρόμους πορείας στον ἀναγνώστη, μέ σκοπό τό ταξίδι στήν οὐσία.

Τό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου μᾶς μαγεύει (φωτογραφία τραβηγμένη ἀπό τόν συγγραφέα) καί ἀποτυπώνει πλήρως τόν ἐκπληκτικό Ἐλυτικό στίχο μέ τόν ὁποῖο ὁ συγγραφέας ξεκινᾶ νά μᾶς συστήνει τό βιβλίο του:
«Ἡ πρώτη ἀλήθεια εἶναι ὁ θάνατος. Ἀπομένει νά μάθουμε ποιά εἶναι ἡ τελευταῖα».
Τό βιβλίο ἐπίσης διανθίζουν καί ἄλλες φωτογραφίες τραβηγμένες ἀπό τόν συγγραφέα, ὅλες μέ μιά προσωπική ἱστορία ἀπό πίσω τους.

Πολλές φορές ἡ ζωή εἶναι τόσο ἀπίθανη πού κανείς δέν θά σέ πίστευε ἄν ἁπλῶς τήν ἐξιστοροῦσες· παραμύθι θά τήν νόμιζε.
Ὁ π. Χριστόδουλος ὡς πνευματικός, τό γνωρίζει αὐτό πολύ καλά.
Γι’ αὐτό καί τήν μετατρέπει ἐξ ἀρχῆς σέ παραβολή (κατά τό πρότυπο τοῦ πρώτου διδάξαντος Χριστοῦ), μήπως κι ἀρχίσει κανείς στά σοβαρά νά τήν παίρνει.

[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ]

frear – [2fA]

Share