"Ανθρώπινη ιστορία "

Ζαχαρίας Παπαντωνίου  -  ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ   (1932)
-  από την ποιητική συλλογή "Θεία Δώρα"

Περίμενε. Φτάνουν χειρότερες ώρες.
Να ξέχασε η μοίρα σου λες το σκοπό της;
Ησύχασε. Ο πόνος δεν είναι προδότης.
Ακόμα σου μέλλονται μπόρες και μπόρες.

Περίμενε. Ακόμα η ψυχή σου θα μάθει.
Στην ύπουλη αυτή που σε ζώνει γαλήνη
Ο νους που σε μάχεται δίχτυα σου στήνει.
Σκοτάδια σου φαίνονται, ανοίγονται βάθη.

Για κάθε χαμόγελο που έχεις σκορπίσει,
Για κάθε ματιά σου σε αυγούλα, σε δύση
Γι’ αυτούς που παράστεκες λησμονημένους
Γι’ αυτούς που συμπόναγες κατατρεγμένους.

Αν κοίταξες ρόδο, αν σε δρόσισε βρύση,
Αν έχεις πεσμένες ψυχές αναστήσει,
Για κάθε ομορφιά που στοχάστηκες, που είδες,
Για τα υπνοφαντάσματα, για τις ελπίδες,

Των άσπρων συννέφων καρτέρει τη λύσσα
Που φύγανε χιόνια και θα ’ρθουνε πίσσα.
Του πόνου σημαίνουν μεσούρανα οι ώρες
Ορθός να δεχτείς τις μελλούμενες μπόρες.

Στη μαύρη βουβή λησμονιά να βυθίσεις
Καθώς η αιματόβρεχτη δόξα της δύσης.

fb – Σ. Μπ.

[2φΑ]

Share