"Το βλέμμα της Ενορίας.. "

George Bernanos – από το "Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου"

Η ενορία μου!
Λέξη που δεν μπορείς να προφέρεις δίχως συγκίνηση –τι λέω!
δίχως μια έξαρση αγάπης.
Και όμως δεν έχω γι’ αυτήν παρά μια συγκεχυμένη εικόνα.
Ξέρω πως πραγματικά υπάρχει, ότι είμαστε ενωμένοι ως την αιωνιότητα
γιατί είναι ένα ζωντανό κύτταρο της άφθαρτης Εκκλησίας
και όχι μια διοικητική κατασκευή.

Θα ήθελα όμως να μου ανοίξει ο Θεός τα μάτια και τα αυτιά,
να μου επιτρέψει να δω το πρόσωπο της, ν’ ακούσω τη φωνή της.
Ζητώ πολλά, ίσως;
Το πρόσωπο της ενορίας μου! Το βλέμμα της!
Θα πρέπει να είναι ένα βλέμμα γλυκό, θλιμμένο, υπομονετικό
και φαντάζομαι πως μοιάζει λίγο με το δικό μου,
όταν παύω να αγωνίζομαι, όταν αφήνομαι να παρασυρθώ από αυτό το μεγάλο
αόρατο ποτάμι που μας φέρνει όλους, φύρδην μίγδην, ζώντες και τεθνεώτες
προς την απέραντη Αιωνιότητα.

Και αυτό το βλέμμα θα ήταν το βλέμμα της χριστιανοσύνης, όλων των ενοριών
ή ακόμα... ίσως και το βλέμμα του ταλαίπωρου ανθρώπινου γένους…
Εκείνο που είδε ο Χριστός ψηλά,  από τον Σταυρό
… ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι…

[Το "Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημερίου" έχει μεταφραστεί και κυκλοφορήσει
σε είκοσι εφτά χώρες, τιμήθηκε το 1936 με το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος 

της Γαλλικής Ακαδημίας και κατατάσσεται μεταξύ των σημαντικότερων έργων
της γαλλικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα.
Έχει μεταφερθεί αριστουργηματικά στον κινηματογράφο από τον Ρομπέρ Μπρεσόν.
- Πόλις, 2017]

biblionet

db – [2fA]

Share