"Στοιχεία θεϊκής παρουσίας "

-  Του Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικολάου

….   Το πρώτο στοιχείο που έχει η έλευση και η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, κρύβεται πίσω από τις λέξεις «ομοθυμαδόν» και «επί τω αυτώ».
Είπε ο Κύριος στους αποστόλους: μην απομακρυνθείτε, αλλά να παραμείνετε όλοι μαζί στην Ιερουσαλήμ «έως ου ενδύσασθε δύναμιν εξ ύψους».
Τους είπε λοιπόν να μείνουν προσδοκώντας τη δύναμη την εξ ύψους, η οποία είναι το Άγιο Πνεύμα. Και βλέπουμε ότι οι απόστολοι παραμένουν, όπως αναφέρεται στις Πράξεις, «ομοθυμαδόν επί τω αυτώ», στον ίδιο χώρο, μαζεμένοι, με κοινή προσδοκία και ένα πνεύμα.

Αυτό το φρόνημα της κοινωνίας, η αίσθηση ότι δεν μας χωρίζουν οι διαφορές μας, είναι που πιστοποιεί την συγγένειά μας με το Άγιο Πνεύμα, την εγγύτητά μας μαζί Του, το αν υπάρχει κάπως στη ζωή μας.
Δεν μας χωρίζουν οι αντιθέσεις μας.
Δεν μας χωρίζουν τα λάθη των άλλων, αλλά είμαστε όλοι μαζί.
Μας ενώνει ο ένας και κοινός στόχος. Μας ενώνει η κοινή προσδοκία.
Μας ενώνει αυτό το ίδιο πνεύμα το οποίο περιμένουμε να λάβουμε.
Όταν νοιώθουμε δυσκολίες, όταν νοιώθουμε ξένοι, τότε απουσιάζει το Άγιο Πνεύμα. 

Αυτή η χαρά που νοιώθουμε όταν είμαστε μαζί στην εκκλησία, «ομοθυμαδόν», «επί τω αυτώ», προσδοκώντας την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, είναι που δικαιολογεί την παρουσία μας στη Θεία Λειτουργία.

Υπάρχει ένα δεύτερο στοιχείο, το οποίο κρύβεται πίσω από την έκφραση ότι το Άγιο Πνεύμα ήρθε «ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας», σαν ένα ρεύμα απότομο.
Αυτό εκφράζει την δύναμη του Αγίου Πνεύματος.
Δεν είναι μόνο ότι γίνεται δυνατός ο χριστιανός, αλλά είναι ότι αισθάνεται την δύναμη του Θεού, η οποία μπορεί τα πάντα να αλλάξει γύρω του, αλλά μπορεί και να αλλάξει και τα πάντα μέσα του.
Μετά, λοιπόν, τη δική μας κοινωνία και ενότητα, έρχεται η αίσθηση της ξαφνικής επεμβάσεως του Αγίου Πνεύματος και της δυνάμεως του Θεού που παρεμβαίνει στη ζωή μας.

Υπάρχει και κάτι ακόμη. Έρχεται το Άγιο Πνεύμα και υπογραμμίζει τη διαφορετικότητα των ανθρώπων· «ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις».
Έχουμε διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικά δώρα.
Μια διαφορετικότητα που δεν χωρίζει, αλλά συμπληρώνει και ενώνει.
Χαιρόμαστε που ο Θεός δίνει στον κάθε ένα μας ένα διαφορετικό δώρο.
Πανηγυρίζει η ψυχή μας μέσα από αυτήν την αρμονία της Πεντηκοστής.
Δεν μας ενοχλεί ότι ο άλλος μπορεί να έχει διαφορετική έκφραση και διαφορετική ίσως αίσθηση του Θεού.
Και οι απόστολοι ήταν τόσο διαφορετικοί· ο Πέτρος από τον Παύλο, ο Ιωάννης από τον Πέτρο. Αλλά και οι άγιοι της Εκκλησίας μας· ο Μέγας Βασίλειος από τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι με άλλα δώρα, εκφράζοντας όμως την ίδια αλήθεια.

Και ένα τέταρτο στοιχείο· «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος αγίου».
Γέμισαν από την αίσθηση και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, γέμισε ο οίκος που ήσαν καθήμενοι, και μετά γέμισαν και οι καρδιές τους με αυτήν την αίσθηση της πληρότητος, του όλου, ότι τα έχουμε όλα και δεν μας λείπει τίποτα.
Τα πάντα μας δίνει ο Θεός.
Οι μικρές αναταραχές και διαταραχές αυτής της ζωής δεν είναι τίποτα.
Είναι απλώς για να μας θυμίζουν, ότι δεν γίναμε ακόμη ουράνιοι και ότι ακόμη πατάμε στη γη. Λίγο να μας ταπεινώνουν και κάπως να μας προσγειώνουν.   ....

vimaorthodoxias – [2φΑ]

Share