Μικροί θάνατοι

-  από τις "ΨΥΧΑΠΟΣΚΕΥΕΣ"

….   Ο φυσικός θάνατος είναι το οπισθόφυλλο του ημερολόγιου μας στη γη.
Κάθε σελίδα όμως καθημερινότητας, περιέχει και μερικούς επί μέρους ηθικούς θανάτους. 

Και δεν είναι οι λύπες, οι στενοχώριες, οι απώλειες κι οι αποτυχίες, οι ματαιώσεις και οι απογοητεύσεις οι μικροί μας θάνατοι, όπως αναφερόμαστε σ’ αυτούς ποιητικά.
Αυτές όλες οι καταστάσεις, είναι οι ευκαιρίες μας, ευκαιρίες για αξιοποίηση, για όσους έχουν τα μάτια τους ανοιχτά.
Είναι ασκήσεις ελευθερίας, αγάπης και σοφίας.
Γυμνάσματα υπομονής και ελπίδας, που δυναμώνουν την ψυχή.

Άλλοι είναι οι μικροί, καθημερινοί θάνατοι - είναι οι ώρες που νιώθουμε μέσα μας άδειοι·

ευχαριστημένοι ίσως από την εκπλήρωση κάποιας επιθυμίας, ικανοποιημένοι ίσως από την επιβεβαίωση κάποιας ματαιοδοξίας, αλλά άδειοι.
Το κενό που συνοδεύει το μάταιο, το ψεύτικο, το ευτελές, το πρόστυχο και το άδικο των πράξεων μας, αυτό είναι θάνατος· αργός, βαθμιαίος, αλλά βέβαιος.
Μειώνει κι αλλοιώνει την προσωπικότητα και τον αυτοσεβασμό μας, διασπά τις ενότητες που ορίζουν τη ζωή, είναι το κενό που στοιχειοθετεί το χάος στην ψυχή μας. 

Είναι οι μικροί ηθικοί θάνατοι που αθροίζονται κι οδηγούν στη σκληρότητα της καρδιάς μας, στην απονιά και στην πώρωση.

Θάνατοι είναι και οι ώρες της μοναξιάς, της ανίας και της ακηδίας, κι όλες οι χαμένες ώρες της ζωής μας.
Θάνατοι και οι ώρες του χλευασμού, της ειρωνείας, της μείωσης του άλλου, που τροφοδοτούν τον εγωισμό μας και δεν επιβραβεύουν ίσως την πλασματική μας ανωτερότητα, αλλά πιστοποιούν σίγουρα την ανωριμότητα μας.
Και οι ώρες ακόμα, της αργολογίας, της κατάκρισης ή της επικριτικής σιωπής (από την απόσταση της αυταρέσκειας μας), κι αυτές, θάνατος είναι…

Μ Ψ

Share