"Κόρη των Αθηνών "

Λόρδος Βύρων 
-  το ποίημα του, για την 13χρονη Θηρεσία (Τερέζα) Π. Μακρή

Κόρη γλυκιά των Αθηνών,
σε τούτη δω του αποχωρισμού την ώρα,
δώσε, ώ! δώσε πίσω την καρδιά μου, π’ αποχωρίστηκε από το στήθος
το δικό μου ή πάρε ό,τι απόμεινε και κράτησέ το.
Πριχού να φύγω άκουσε τον όρκο τον δικό μου:
- Ζωή μου, σ’ αγαπώ!

Μα τα μαλλιά τ’ ατίθασα, τα γλυκανεμισμένα ’πο τον αγέρα του Αιγαίου,
Μα τα βλέφαρά σου που με τα κατάμαυρα ματόκλαδα αγγίζουν
τα τρυφερά τα μάγουλα τα ροδοβαμμένα.
Μα τα ελαφίσια τ’ αγριωπά τα μάτια σου,
- Ζωή μου, σ’ αγαπώ!

Μα τα χείλη σου, που λαχταρώ με πόθο,
Μα τη λιγνή τη μέση σου, που ’ναι σα δαχτυλίδι.
Μα τα λουλούδια που μιλούν κάλλιο από κάθε λέξη.
Μα της αγάπης τη χαρά, που γίνεται μαζί και λύπη:
- Ζωή μου, σ’ αγαπώ!

Κόρη γλυκιά των Αθηνών,
Σ’ αφήνω γεια και φεύγω, μα μη με ξεχνάς
Σαν είσαι μοναχή να με συλλογάσαι.
Τι κι αν πηγαίνω μακριά κι αν φεύγω για την Πόλη
μου ’χει η Αθήνα την καρδιά και την ψυχή σκλαβώσει.
Αγάπη τέτοια σώνεται;
- Ζωή μου, σ’ αγαπώ!

[2φΑ]

Share