"Χάσαμε τον Παράδεισο "

-  π. Αθανάσιος Γιέφτιτς

Χάσαμε τον Παράδεισο και ζούμε σ’ αυτό τον κόσμο μακριά από τον Θεό και μακριά από το αληθινό ανθρώπινο πρόσωπό μας.
Και μόνο όταν στοχαστούμε αληθινά, ανθρώπινα, ειλικρινά και έντιμα στα έγκατα της ύπαρξής μας και ανακαλύψουμε μέσα μας τις θεϊκές γραμμές, τότε αρχίζουμε να θυμόμαστε τον Επουράνιο Πατέρα μας και να Τον ψάχνουμε και να Τον αναζητούμε, αν και αρκετές φορές σε άλλους δρόμους, σε ανορθόδοξους δρόμους… αλλά ακόμα και τότε εμφανίζεται η ανθρώπινη πείνα και δίψα μας για εκείνο το αληθινό πρόσωπο-το Αρχέτυπο, σύμφωνα με το οποίο δημιουργήθηκε ο άνθρωπος.

Ο άνθρωπος αναζητά το πρόσωπό του και στη γνώση, την τεχνική, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, τη θρησκεία, σε πολλούς κλάδους της ανθρώπινης δραστηριότητας, αναζητά αυτό που προαισθάνεται, που διαισθάνεται, αυτό που διαβλέπει αόριστα μέσα του, εκείνες τις γραμμές του Αρχετύπου που τον έλκουν, που -ας το πούμε έτσι-τραβούν το ανθρώπινο πρόσωπό του ως την πραγμάτωση, ως την ολοκλήρωση, ως την τελειότητα.

Γιατί όλοι οι άνθρωποι, πιστοί και άπιστοι, τείνουν προς κάτι ανώτερο, τελειότερο, καλύτερο, ανθρωπινότερο;
Ποιος μας το έδειξε και μας το είπε; Η γη δεν το διαθέτει!
Ποιος άλλος; Από κάποιο άλλο πλανήτη;
Δεν υπάρχει κανείς άλλος εκεί, ερημικοί είναι οι γαλαξίες γύρω μας.

Μας το λένε οι εσωτερικές γραμμές του προσώπου μας, η σφραγίδα του Θεού μέσα στον άνθρωπο, που και σ’ ένα μικρό παιδί ξυπνά την πείνα και τη δίψα για το αληθινό Αρχέτυπο, για το Πρωτότυπό μας, για τον Θεό, που είμαστε κτισμένοι σύμφωνα με την Εικόνα Του και για την Οποία προοριζόμαστε.
Και αυτή η Εικόνα είναι ο Χριστός, και γι’ αυτό εμφανίστηκε ως ανθρώπινο ον στον κόσμο μας.

vb – pC

[2fA]

Share