"Μια μυστική προσευχή "

 

-  Από το βιβλίο:
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου "Λόγοι, Β΄ Πνευματική Αφύπνιση",
Ιερόν Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος",
Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999

Ό,τι μπορεί να κάνει κανείς ανθρωπίνως, πρέπει να το κάνει και ό,τι δεν μπορεί, να το αφήνει στον Θεό. Και αν κάνει λίγο περισσότερο από ό,τι μπορεί, όχι όμως από εγωισμό, αλλά από φιλότιμο, γιατί νομίζει ότι δεν εξήντλησε αυτό που μπορεί να κάνει ανθρωπίνως, πάλι το βλέπει ο Θεός και συγκινείται.
Ο Θεός, για να βοηθήσει, θέλει και την δική μας προσπάθεια.
Βλέπεις, ο Νώε εκατό χρόνια παιδευόταν να φτιάξει την Κιβωτό.
Πριόνιζαν τα ξύλα με ξύλινα πριόνια. Έβρισκαν άλλα ξύλα πιο σκληρά και τα έφτιαχναν πριόνια. Δεν μπορούσε τάχα να κάνει κάτι ο Θεός, ώστε να τελειώσει γρήγορα η Κιβωτός;
Τους είπε όμως, πώς να την φτιάξουν και μετά τους έδινε δυνάμεις.
Γιʹ αυτό να κάνουμε ό,τι μπορούμε εμείς, για να κάνη και ο Θεός ό,τι εμείς δεν μπορούμε.

Ήρθε κάποιος στο Καλύβι και μου είπε: «Γιατί οι καλόγεροι κάθονται εδώ και δεν πάνε στον κόσμο, να βοηθήσουν τον λαό;».
«Αν πήγαιναν έξω στον κόσμο, να βοηθήσουν τον λαό, του είπα, θα έλεγες γιατί οι καλόγεροι γυρίζουν στον κόσμο. Τώρα που δεν πάνε, λες γιατί δεν πάνε».
Ύστερα μου λέει: «Γιατί οι καλόγεροι πηγαίνουν στους γιατρούς και δεν τους βοηθάει ο Χριστός τους και η Παναγία τους να γίνουν καλά;».
«Αυτήν την ερώτηση, του λέω, μου την έκανε και ένας Εβραίος γιατρός».
«Αυτός δεν είναι Εβραίος», μου λέει ένας που ήταν μαζί του.
«Δεν έχει σημασία που δεν είναι Εβραίος, του λέω. Αυτή η ερώτηση, Εβραίου είναι.
Και θα σας πω την απάντηση που έδωσα στον Εβραίο, αφού είναι όμοια η περίπτωση.

ʺΕσύ, σαν Εβραίος που είσαι, του είπα, έπρεπε να ξέρεις απʹ έξω την Παλαιά Διαθήκη.
Εκεί στον Προφήτη Ησαΐα, αναφέρει ότι ο Θεός χάρισε στον βασιλιά Εζεκία, επειδή ήταν πολύ καλός, ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής.
Έστειλε τον Προφήτη Ησαΐα και είπε στον βασιλιά: Ο Θεός σου χαρίζει ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής, γιατί διέλυσες τα άλση των ειδωλολατρών.
Και για την πληγή σου – ο βασιλιάς είχε και μια πληγή – είπε ο Θεός, να βάλεις επάνω μια τσαπέλα σύκα, και θα γίνεις καλά!

Αφού ο Θεός του χάρισε δεκαπέντε χρόνια ζωής, δεν μπορούσε να θεραπεύσει και εκείνη την πληγή; Εκείνη όμως γιατρευόταν με μια τσαπέλα σύκαʺ».
Πράγματα που γίνονται από τους ανθρώπους να μην τα ζητάμε από τον Θεό.
Να ταπεινωνόμαστε στους ανθρώπους και να ζητάμε την βοήθεια τους.

Μέχρις ενός σημείου θα ενεργήσει ο άνθρωπος ανθρωπίνως και μετά θα αφεθεί στον Θεό.
Είναι εγωιστικό να προσπαθεί να βοηθήσει κανείς σε κάτι που δεν γίνεται ανθρωπίνως.
Σε πολλές περιπτώσεις που επιμένει ο άνθρωπος να βοηθήσει, βλέπω ότι είναι από ενέργεια του πειρασμού, για να τον αχρηστέψει. Εγώ, όταν βλέπω ότι δεν βοηθιέται μια κατάσταση ανθρωπίνως – λίγο–πολύ καταλαβαίνω μέχρι ποιο σημείο μπορεί να βοηθήσει ο άνθρωπος και από ποιο σημείο και μετά πρέπει να τ ̓ αφήσει στον Θεό –, τότε υψώνω τα χέρια στον Θεό, ανάβω και δυο λαμπάδες, αφήνω το πρόβλημα στον Θεό και αμέσως τακτοποιείται.
Ο Θεός ξέρει ότι δεν το κάνω από τεμπελιά.

Γι ̓ αυτό, όταν μας ζητούν βοήθεια, πρέπει να διακρίνουμε και να βοηθούμε σε όσα μπορούμε. Σε όσα όμως δεν μπορούμε, να βοηθούμε έστω με μια ευχή ή με το να τα αναθέτουμε μόνο στον Θεό· και αυτό είναι μια μυστική προσευχή."

 

fb – 2fA

                                           

Share