Τα χρώματα
- Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε το μικρό αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Πες μου σε παρακαλώ, τι χρώμα έχει η λύπη;
- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος
στη αγκαλιά της. Ένα βαθύ, άγριο μπλε.
- Και τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
- Μμμ και η χαρά τι χρώμα έχει;
- Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
- Και η μοναξιά;
- Η μοναξιά, έχει χρώμα μενεξεδί.
- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!... Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις!
Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράχτη. Έμεινε
κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε. Έξαφνα, είπε:
- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
- ...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
- Και... τι χρώμα έχει ο έρωτας;
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
- Ωωωω! "Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού", ψιθύρισε τo αστέρι...
... Κοίταξε μακριά στο κενό ...
... και δάκρυσε ...
* Από το: paramythimythiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου