Rabindranath Tagore: "Το μισόγεμο φεγγάρι"
Συμπάθεια..
Αν ήμουν μονάχα μια μικρή παπαρούνα κι όχι το γλυκό σου μωρό μητέρα,
θα μου ’λεγες «Όχι», αν δοκίμαζα να πάρω κάτι από το πιάτο
σου;
Θα μ’ έδιωχνες λέγοντας μου,
«Φύγε από δω κακιά παπαρουνίτσα;»
Τότε άσε με μητέρα, άσε! Ποτέ δεν θα ξανάρθω κοντά σου όταν
με φωνάζεις
και ποτέ πια δεν θα σ’ αφήσω να με ταΐσεις.
Αν ήμουν μονάχα ένας μικρός πράσινος παπαγάλος κι όχι το γλυκό σου μωρό μητέρα,
θα με κρατούσες δεμένο μ’ αλυσίδα, μην τύχει και πετάξω;
Θα κουνούσες το δάχτυλο σου μπροστά μου και θα ‘λεγες
«Τι αχάριστο, άθλιο πουλί! Δαγκώνει την αλυσίδα του μέρα-νύχτα;»
«Τι αχάριστο, άθλιο πουλί! Δαγκώνει την αλυσίδα του μέρα-νύχτα;»
Άσε με τότε μητέρα, άσε! Θα φύγω μακριά σου στο δάσος
και δεν θα σ’ αφήσω ποτέ ξανά, να με πάρεις στην αγκαλιά σου.
και δεν θα σ’ αφήσω ποτέ ξανά, να με πάρεις στην αγκαλιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου