Μια καλύμνικη πινελιά από τα γνήσια αυγουστιάτικα αιγαιοπελαγίτικα καλοκαίρια, ήταν το ποίημα «Αυγουστιάτικο», η πρώτη ανάρτηση που έγινε στο «Δεύτερο φεγγάρι του Αυγούστου», πέρυσι στις 20 του μηνός, σαν σήμερα.
Ακολούθησαν κι άλλα καλοκαιρινά ποιήματα, σαν απόδοση στο
φως του Καλοκαιριού που φεύγει, στις θαλασσινές οσμές που το συνοδεύουν, στον
ήχο των κυμάτων που συναντούν την αμμουδιά ή τα βράχια, αδιάφορο, γιατί είναι
πάντα ο ήχος της συνάντησης, που επαναλαμβάνεται σταθερά σαν τον χτύπο της
καρδιάς, σαν την ανάσα.
Και πάνω απ’ όλα, σαν απόδοση στης Παναγιάς την εορτάσιμη
χάρη που εποπτεύει από τ’ Άγιο Όρος την ευλογημένη αυτή θάλασσα και τη σκεπάζει
με την αγάπη της.
Πέρασε ένας χρόνος, ένας κύκλος έκλεισε, ένας κρίκος μονός που περιμένει τον επόμενο και άλλον ύστερα, για να φτιάξουν μια αλυσίδα συντροφικότητας των φίλων του 2ου φεγγαριού.
Ας είναι η καρδιά μας πάντα ανοικτή, ν’ αναγνωρίζει το Φως!
κλικ για μεγέθυνση
ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ
Αυτή η ώρα που χαράζει
και το δειλινό
οι πιο όμορφες της μέρας
ευχαριστήρια
προσευχή
Θα ανοίξω τις βορινές γρίλιες
να κάμει ρεύμα
όλη τη νύχτα έξω το σταμνί
δρόσισε
ας πάμε πρώτα στο εκκλησάκι
να κατεβούμε στη θάλασσα νωρίς
Έχουμε καρπούζι
κουλούρες κρίθινες
και αναμνήσεις
θα βγάλουμε και αχινούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου