"Άγρια ζωή"

Ο διαγωνισμός «Wildlife Photographer of the Year 2013» διοργανώνεται για 49^η φορά φέτος, από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου και το BBC Wildlife Magazine.

Από τις συνολικά 43.000 περίπου φωτογραφίες που υποβλήθηκαν, έχουν επιλεγεί οι 100, που θα εκτεθούν στο Μουσείο από τις 18 Οκτωβρίου 2013 έως τις 23 Μαρτίου 2014.

http://www.discoverwildlife.com/wildlife-nature-photography

http://www.nhm.ac.uk/visit-us/whats-on/temporary-exhibitions/wpy/

"Ο πόνος είναι άγιος.. "

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος

Η πίστη είναι κάτι ανώτερο από τη λογική κατανόηση, από τον ηθικό κανόνα και από τη συναισθηματική προσδοκία.

Πιστεύουμε, αυτό που είναι πέρα από τη λογική μας.

Δεν είναι ο σκεπτόμενος που λύνει τα προβλήματα του κόσμου, αλλά ο προσευχόμενος.

Χωρίς τον πόνο, την αδικία, τον σταυρό και τη δοκιμασία, θα υπήρχε αρετή, αλλά όχι αγιότητα, θα υπήρχε ανθρώπινο κατόρθωμα, αλλά όχι θεϊκή παρέμβαση.

Ο πόνος είναι άγιος, γιατί κρύβει την ταπείνωση του αγίου Θεού και αγιάζει.

Πιστεύω στην Ανάσταση με όλα μου τα κύτταρα. Το μόνο που πιστεύω είναι η Ανάσταση.
Όλη η πίστη στην Ανάσταση, δημιουργεί μια έκσταση στον άνθρωπο. Δεν έχεις ανάγκη του θαύματος ή της αποδείξεως. Αλλά ησυχάζεις και ξανοίγεσαι σε έναν άλλο κόσμο. Αυτός είναι η Εκκλησία.

Κάτι που δεν είναι αγκαλιά δεν είναι εκκλησία, δηλαδή αν είναι ένα μαστίγιο, ένας νόμος, μια καταδίκη, μια απειλή, μια υπερβολή τύπων, υποθέτω ότι αυτό δεν μπορεί να έχει και πολύ σχέση με την αλήθεια.

Εγώ δεν λέω να πορευόμαστε με τον σταυρό στο χέρι.

Λέω να πορευόμαστε με τον σταυρό στον ώμο, να σηκώσουμε τον σταυρό μας και τότε θα καταλάβουμε, ότι ο πρώτος Κυρηναίος είναι ο Χριστός.

Ο Θεός είναι σαν μαύρη τρύπα, απ’ αυτές που υπάρχουν στο σύμπαν.
Δεν βλέπεται, διαπιστώνεται.

Έχει τόσο ισχυρό βαρυτικό πεδίο που προσελκύει τους πάντες, χωρίς όμως να φαίνεται.

Αυτό που αναδίδει δεν είναι η ταυτότητα Του, αλλά η δυνατότητά μας να Τον διαπιστώνουμε για να Τον πιστεύουμε.

Είναι ευγενής ο Θεός. Κρύβεται, γι’ αυτό πρέπει να Τον ψάξουμε.

Η αγάπη Του είναι τόση, που υποτάσσεται στο αυτεξούσιο μας, γι’ αυτό και πρέπει να Τον διεκδικήσουμε.

*  asiminakisangelos.blogspot.gr

"Λοιπόν βιάσου.. "

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής 

- 54 χρόνια σήμερα από την κοίμηση του-

[Από το βιβλίο του: "Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας"]

Λοιπόν βιάσου. Λέγε διαρκώς την ευχή.

Να μη σταματά καθόλου το στόμα.

Έτσι θα τη συνηθίσεις μέσα σου και κατόπιν θα την παραλάβει ο νους.

Μην ξεθαρρεύεις στους λογισμούς, διότι γίνεσαι μαλθακός και μολύνεσαι.

«Ευχή, βία φύσεως διηνεκής» και θα δεις πόση Χάρη θα λάβεις…

Η ζωή του ανθρώπου παιδί μου, είναι θλίψη, διότι είναι στην εξορία.

Μη ζητείς τελεία ανάπαυση.

Ο Χριστός μας σήκωσε τον σταυρό και μεις θα τον σηκώσουμε.

Όλες τις θλίψεις εάν τις υπομένουμε, βρίσκομε Χάρη παρά Κυρίου.

Γι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να δοκιμάζει τον ζήλο και την αγάπη που έχουμε προς αυτόν.

Γι’ αυτό χρειάζεται υπομονή. Χωρίς υπομονή δεν γίνεται ο άνθρωπος πρακτικός, δεν μαθαίνει τα πνευματικά, δεν φθάνει σε μέτρα αρετής και τελειώσεως.

Αγάπα τον Ιησού και λέγε αδιάλειπτα την ευχή και αυτή θα σε φωτίζει στο δρόμο του.

Πρόσεχε να μην κατακρίνεις.

Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου σφάλματα.

Αλλ’ όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή. Συ όμως τότε μη χάνεις την προθυμία σου, αλλά φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το ζόρι, με πόνο πολύ. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις «…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου».

Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η χαρά. Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή και τα νεύρα. Αλλά και πάλι αγώνας, νίκη, ευχαριστία. Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά-σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός…

Η άσκηση, παιδί μου, θέλει στερήσεις. Θέλει αγώνα και κόπο πολύ. Θέλει να φωνάζεις μέρα και νύκτα στον Χριστό. Θέλει υπομονή σε όλους τους πειρασμούς και τις θλίψεις. Θέλει να πνίξεις θυμό και επιθυμία.

Θα κουρασθείς πολύ, μέχρι να καταλάβεις ότι προσευχή χωρίς προσοχή και νήψη, είναι χάσιμο χρόνου· κόπος χωρίς πληρωμή.

Πρέπει σε όλες τις αισθήσεις μέσα-έξω, να βάλεις άγρυπνο φύλακα την προσοχή, διότι χωρίς αυτή ο νους και οι δυνάμεις της ψυχής διαχέονται στα μάταια και συνήθη, σαν το άχρηστο νερό που τρέχει στους δρόμους.

Ποτέ κανένας δεν βρήκε προσευχή χωρίς προσοχή και νήψη.

Κανένας ποτέ δεν αξιώθηκε να ανεβεί προς τα πάνω, χωρίς πρώτα να καταφρονήσει τα κάτω.

"Vince Low"

Ο καλλιτέχνης και εικονογράφος Vince Low, από την Kuala Lumpur της Μαλαισίας, δημιουργεί αριστουργηματικά σκίτσα, μουτζουρώνοντας κυριολεκτικά τις λευκές σελίδες του μπλοκ του.

Οι συνεχόμενοι κύκλοι που διαγράφει το στυλό του και οι φαινομενικά άτακτες και άσκοπες γραμμές, συνθέτουν τελικά εκπληκτικά πορτραίτα διάσημων προσώπων.

Δυσλεκτικός και ο ίδιος, παρουσιάζει στο άλμπουμ του «Πρόσωπα» -μια καμπάνια της Ένωσης Δυσλεξίας της Μαλαισίας- διάσημους δυσλεκτικούς, όπως ο Albert Einstein, ο Pablo Picasso, ο John Lennon, ο  Eddie Murphy και ο Jack Nicholson.

Η ευαισθητοποίηση του κόσμου στη διαταραχή αυτή, δίνει την ευκαιρία να αντιληφθούν όλοι, πως η δυσλεξία δεν αποτελεί μια μορφή διανοητικής αναπηρίας και ασφαλώς δεν μπορεί να επισκιάσει ένα γνήσιο ταλέντο.

*  www.dailymail.co.uk

"Μη βιάζεσαι να μιλήσεις"

Έλεγε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

- Περί τριών πραγμάτων μη βιάζεσαι να μιλήσεις:

Περί του Θεού - μέχρι να στερεώσεις την πίστη σου σ’ Αυτόν.

Περί της αμαρτίας του άλλου - μέχρι να θυμηθείς καλά τη δική σου.

Περί της επόμενης ημέρας - μέχρι την αυγή της.

*  agioritikovima.gr

"Ευσεβισμός.. "

Εκκλησία και  Ευσεβισμός

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά "Η ελευθερία του Ήθους"

Ο Ευσεβισμός δυστυχώς μέσα στην Εκκλησία δεν λέει να υποχωρήσει Στις ημέρες μας κυρίως ευδοκιμεί στη Ρωσική Εκκλησία). Πάντοτε βεβαίως υπήρχε, αλλά κυρίως οργανώθηκε και κατέκλισε την Ορθόδοξη Εκκλησία (Ελλάδα) τον 20ο αιώνα.

Αρχικά το «κίνημα» αυτό φάνηκε ότι αποβλέπει στην ανανέωση του εκκλησιαστικού βίου με τη συστηματική οργάνωση του κηρύγματος, της κατήχησης, των θρησκευτικών εκδόσεων, της εξομολογήσεως.

Αλλά πολύ σύντομα ξεχώρισε την παρουσία και τη δράση του από τη ζωή της Εκκλησίας, τη ζωή των ενοριών και από τη δικαιοδοσία ακόμα και των τοπικών επισκόπων. Οργανώθηκε σε προσπάθεια αυτόνομη, με ανεξάρτητο από την εκκλησιαστική ιεραρχία διοικητικό και οργανωτικό σύστημα και δική του πνευματική και θεολογική κατεύθυνση.

Δυστυχώς η απολυτοποίηση των ηθικιστικών κριτηρίων μετέβαλε τα κινήματα αυτά στην Ελλάδα σε αποκομμένα από την εκκλησιαστική και κοινωνική ζωή θρησκευτικά σύνολα. Εξελίχθηκαν σε κλειστές και αυτόνομες ομάδες, στις οποίες εξασφαλίζει την είσοδο μόνο η αντικειμενικά αναγνωρισμένη «προσαρμογή» και ηθική συνέπεια.

Ο ευσεβισμός υπονομεύει, αν δεν αρνείται ολοκληρωτικά την οντολογική αλήθεια της εκκλησιαστικής ενότητας και προσωπικής κοινωνίας: Θεωρεί και αντιμετωπίζει την εν Χριστώ σωτηρία του ανθρώπου σαν ατομικό γεγονός, ατομική δυνατότητα ζωής.

Είναι η απολυτοποίηση και αυτονόμηση της ατομικής ευσέβειας, της υποκειμενικής «οικειώσεως της σωτηρίας», η μετάθεση των δυνατοτήτων σωτηρίας του ανθρώπου στην ατομική ηθική προσπάθεια.

"Πώς ασκείται η θέληση"

Αν ήμουν στη φυλακή, το πρώτο πράγμα που θα έκανα, θα ήταν να προσθέσω και δικούς μου περιορισμούς στον εαυτό μου, πιο αυστηρούς από τους περιορισμούς της φυλακής: ώρα έγερσης από τον ύπνο, ώρα προσευχής, ώρα σωματικής άσκησης, ώρα για το ημερολόγιο μου...

Επίγνωση για το κάθε τι.

Καταγράφω όλες τις λεπτομέρειες, για να έχω επίγνωση και για το παραμικρό. Μόνο αυτά που γράφουμε αποκτούν δυναμική στον χρόνο. Ό,τι σκεφτόμαστε ή νιώθουμε, αυτά που θέλουμε ή λέμε, αν δεν τα καταγράψουμε πετούν και φεύγουν. Μόνο όταν τα γράφουμε πλησιάζουν την πραγματικότητα.

"Πώς θα ελευθερώσει κανείς εκείνον που είναι ανελεύθερος στην ψυχή;"

Η εσωτερική δουλεία οδηγεί στη φυλακή, η εσωτερική απελευθέρωση οδηγεί στην οριστική απελευθέρωση...

Η ζωή μου, φαινομενικά είναι ελεύθερη.

Γι΄ αυτό επιζητώ την επίγνωση και γι΄ αυτό αυτοπεριορίζομαι. Γιατί τα παραπάνω, χρειάζονται θέληση. Και η θέληση χρειάζεται άσκηση.

Πώς ασκείται η θέληση;

Με το να της βάζεις εμπόδια. Δεν δυναμώνει η θέληση σου με τα εμπόδια που σου επιβάλλουν οι άλλοι. Η θέληση δυναμώνει, όταν εσύ ο ίδιος συνειδητά, εμποδίζεις τις επιθυμίες σου. Όταν αυτοπεριορίζεσαι.

Αν δεν είσαι άξιος να βάλεις εμπόδια μόνος σου στη θέλησή σου, κρατώντας την αίσθηση του καλού και του μέτρου, ούτε και για την ελευθερία είσαι άξιος.

*  από το fb – [επεξ.]

Συνεδρία της Αναλογίας

[ - 14]

Για τρίτη φορά στις συνεδρίες μας θα αναφέρουμε πως:
"Δεν είμαστε ούτε καλύτεροι, ούτε και χειρότεροι από τους άλλους. 
  Ας προσπαθήσουμε, να είμαστε συνεπείς."


Ας προσπαθήσουμε..

Η δουλειά είναι μοιρασμένη σε όλους, ανάλογα με τις ικανότητες μας.
Ο καθένας μας έχει τη δική του ευθύνη, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών, τώρα, σήμερα, στον τομέα του και σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του καπετάνιου.

Τη συνολική ευθύνη του ταξιδιού την έχει αναλάβει ο καπετάνιος.
Εμείς δεν χρειάζεται να ανησυχούμε, να νοιαζόμαστε, να μεριμνούμε ή να επεμβαίνουμε και να ενεργούμε πέρα από τον κύκλο της δικαιοδοσίας μας.

Οι ρόλοι είναι σαφείς. Έχουμε ήδη ανοιχτεί στο πέλαγος.
Ίσως να μας περιμένει ο ωκεανός, με περισσότερες δυσκολίες και απαιτήσεις.
Όπου και να βρισκόμαστε, όποια και αν είναι η προσωπική μας εκτίμηση, ο στόχος είναι ένας και κοινός:

Να συμβάλλουμε με όλες τις δυνάμεις μας στην επιτυχία του ταξιδιού.
Στο κομμάτι δουλειάς που μας έχει ανατεθεί. Όποιο κι αν είναι αυτό.
Με πλήρη διάθεση ευχαριστίας, που μπορούμε να συμμετέχουμε και να συμβάλλουμε.

Κανένας δεν περιμένει κάτι παραπάνω από τις δυνατότητες μας.
Όπως και τίποτα περισσότερο δεν δικαιούμαστε, επειδή ο πατέρας μας είχε τη δίκαια φήμη θαλασσόλυκου ή μεγαλώσαμε με κάποιες ιδιαίτερες προδιαγραφές.

Αυτές είναι δικές μας αντιλήψεις, που τροφοδοτεί η ανάγκη μας για αναγνώριση, προβολή, αποδοχή, διάκριση και επιβράβευση.
Τίποτα δηλαδή το ουσιαστικό, όταν το πλοίο κλυδωνίζεται και η καταιγίδα μαίνεται. 

Αλλά ούτε και χειρότεροι είμαστε, επειδή επηρεαζόμαστε από αυθαίρετες συγκρίσεις κάθε τόσο ή οι συνθήκες ζωής που μας δόθηκαν δεν ήταν ευνοϊκές, όσο σε άλλους.
Δεν δικαιολογείται καμιά πίεση, ούτε άγχος.

Είμαστε αυτοί που είμαστε. Δεν θα αποκτήσουμε παράστημα αν περπατούμε στις μύτες των ποδιών μας, ούτε θα αυξηθεί το ειδικό βάρος μας βάζοντας πέτρες στις τσέπες μας.
Η αξία μας δεν είναι προκαθορισμένη. Τεκμηριώνεται στις πράξεις μας.

Το ταξίδι της ζωής μας έχει μια συνολική ευθύνη.
Σε μας αναλογεί το μερίδιο, των ρόλων που μας ανατέθηκαν ή που αναλάβαμε.
Μπορούμε να επιδιώξουμε και νέους ρόλους αν θέλουμε, αλλά όχι φυσικά σε βάρος των βασικών μας και χωρίς να εκβιάζουμε καταστάσεις.

Κάποιοι ρόλοι μας, έχουν προσδιοριστεί ανεξάρτητα από τις επιθυμίες μας, αλλά σύμφωνα πάντοτε με τις δυνατότητες μας.
Ανάλογη με την απόδοση μας και την προσπάθεια μας είναι πάντοτε και η ικανοποίηση μας από την κοινή επιτυχία.

Η εσωτερική πληρότητα που αποκομίζουμε την κάθε στιγμή συνέπειας μας και στο τέλος του ημερήσιου κύκλου προσπάθειας, αντικατοπτρίζεται στο φιλικό χαμόγελο και στο γεμάτο αγάπη βλέμμα του καπετάνιου μας, που μας ακολουθεί αδιάλειπτα.

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Η ευθύνη που μου αναλογεί, είναι να είμαι σε όλους τους ρόλους μου "σωστός", δηλαδή να διεκπεραιώνω τις εργασίες μου με συνέπεια, με αγάπη, με συνείδηση.

2. Αισθάνομαι ελεύθερος.

Αυτό σημαίνει πως και η υπέρβαση της συμβατικότητας, είναι μέσα στις δυνατότητες μου.

3. Ανήκω στο πλήρωμα και είναι υπέροχη η αίσθηση της υπευθυνότητας απέναντι στους συναδέλφους μου, και το γεγονός του μοιράσματος κόπου και χαράς.

4. Η δουλειά, η κούραση, η ικανοποίηση, με γεμίζουν δύναμη.

5. Έχω την βεβαιότητα πως σε κάθε αξεπέραστη δυσκολία μου, ο καπετάνιος μου θα βρει τον τρόπο να με βοηθήσει.
Αλλά κι εκείνος γνωρίζει, πως θα έχω εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες μου.

6. Το βλέμμα του με ακολουθεί πάντοτε.
Νοιώθω την παρουσία του να με περιβάλλει.

                                                    

"Νυχτερινό τραγούδι"

Κάποτε, τα πουλιά αποφάσισαν να κάνουν μεταξύ τους έναν διαγωνισμό τραγουδιού, για να ψηφίσουν τον καλύτερο τραγουδιστή. Μαζεύτηκαν στο πιο όμορφο λιβάδι και τραγούδησαν με τη σειρά.

Νικητής θα έβγαινε το πουλί που θα έπαιρνε τις περισσότερες ψήφους. Επειδή όμως  το καθένα θαρρούσε πως εκείνο ήταν ο καλύτερος τραγουδιστής, έγραφε στο ψηφοδέλτιο το δικό του όνομα .

Μόνο το αηδόνι έδειξε σεμνότητα και δεν ψήφισε τον εαυτό του. Και μη μπορώντας να αποφασίσει για ένα άλλο πουλί, έριξε λευκό ψηφοδέλτιο. Όταν έφτασε η μεγάλη στιγμή και ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, να τι είχε συμβεί.

Κάθε πουλί, ακόμα και ο κότσυφας, η καρακάξα, η κουκουβάγια, ο σπίνος, το ψαρόνι, το κοράκι, ο παπαγάλος, όπως και όλα τα άλλα πουλιά, είχαν πάρει από μια ψήφο, αφού το καθένα είχε ψηφίσει τον εαυτό του. Μόνο το αηδόνι δεν είχε πάρει καμιά.

«Το αηδόνι δεν πήρε ούτε μία ψήφο!», είπαν.

«Είναι ο χειρότερος τραγουδιστής!»

«Να μην ξανατραγουδήσει!» φώναζαν πολλά.

Λυπημένο το αηδόνι πήγε και κούρνιασε σιωπηλό, σε ένα μικρό θάμνο. Μα όταν ήρθε η νύχτα και όλα τα πουλιά αποκοιμήθηκαν, δεν μπόρεσε να αντέξει πιο πολύ και μέσα στη σιγαλιά της νύχτας, κάτω από τα άστρα του ουρανού, άρχισε να κελαηδάει τα δικά του τραγούδια. Έτσι γίνεται από τότε, κάθε βράδυ.

Όταν βασιλεύει ο ήλιος και φωτίζεται ο ουρανός από το φεγγάρι και τα αστέρια, όταν απλώνεται η σιωπή σε όλη τη γη, τότε υψώνεται η φωνή του αηδονιού και μαγεύει όλους όσους την ακούν.

Η κουκουβάγια, ο γκιώνης, η καρακάξα, το κοράκι και όλα τα άλλα πουλιά, έχουν καταλάβει από καιρό πόσο αδίκησαν το αηδόνι, μα κανένα δε βρήκε το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη.

Έτσι το αηδόνι, συνεχίζει να σωπαίνει τη μέρα και να κελαηδάει μόνο του τη νύχτα.

*  fb

      

"Η κούπα του Πυθαγόρα"

Η «κούπα του Πυθαγόρα» ή «δίκαιη κούπα» είναι μια ανακάλυψη του Πυθαγόρα για να πίνει κάποιος με μέτρο το κρασί του, αλλά και για να αντιληφθούν οι μαθητές του, την έννοια του μέτρου και των ορίων.

Στην κούπα υπάρχει χαραγμένο ένα όριο, μια γραμμή. Αν το υγρό που περιέχει δεν υπερβεί τη γραμμή αυτή, ο πότης απολαμβάνει το κρασί του. Εάν όμως, ξεπεράσει τη γραμμή του ορίου, τότε η κούπα αδειάζει και το κρασί χύνεται από τη βάση. Και αδειάζει όλη η κούπα, όχι μόνο η επιπλέον ποσότητα.

Στο κέντρο της κούπας βρίσκεται μια στήλη τοποθετημένη ακριβώς πάνω από έναν σωλήνα που οδηγεί στο κάτω μέρος της. Ενώ η κούπα γεμίζει, η στάθμη του κρασιού ανεβαίνει και στο εσωτερικό της κεντρικής στήλης, ακολουθώντας το νόμο του Pascal για τα συγκοινωνούντα δοχεία

Μόλις το υγρό υπερβεί τη γραμμή-όριο, τότε αρχίζει να ρέει μέσα στον εσωτερικό σωλήνα από τη βάση της κούπας. Τα μόρια του υγρού παρασύρουν το ένα το άλλο, με αποτέλεσμα η κούπα να αδειάζει εντελώς.

Αυτό, πέρα από μια εφαρμογή της υδραυλικής, αποτελεί και έναν τρόπο διδαχής:

"Όταν το όριο ξεπερνιέται (ύβρις), δεν χάνονται μόνον όσα έχουν ξεπεράσει το όριο, αλλά μαζί τους και όλα τα προηγούμενα που είχαν αποκτηθεί (νέμεσις). Το άριστο οφείλουμε να το απολαμβάνουμε με μέτρο -σαν τον οίνο που ήδη έχουμε στην κούπα μας- αντλώντας τη μέγιστη ωφέλεια, χωρίς να επιζητούμε πλεόνασμα!"

http://perierga.gr


                                 

Όπως απόψε..

 ΟΠΩΣ ΑΠΟΨΕ

Όπως απόψε κάθε Αύγουστο γιορτή

ευλογημένες μέρες θερινές

νύχτες γεμάτες φως που εισχωρεί

στους πόρους της ψυχής

εκστατικά

αφίσταμαι στων γιασεμιών το άρωμα
σιωπηλή διάχυση 

στο άπειρο κάλλος του ουρανού
στην άχωρη πληρότητα
της φωτεινής ανάκλασης

και σου κρατώ το χέρι

εγγύηση επιστροφής

στη μετουσίωση του χρόνου

σε αίσθηση ζωής, δάκρυ διπλό

χαράς και πόνου

σε προσευχή, σε δέηση

ευχαριστία μυστική.

"Στο φως του φεγγαριού"

Ιδέες για την Πανσέληνο του Αυγούστου

Περισσότεροι από 100 Αρχαιολογικοί Χώροι, Μνημεία και Μουσεία στην Αττική, αλλά και σε όλη την Επικράτεια, από τη Ζώνη του Έβρου ως τη Φαιστό της Κρήτης και από το Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας μέχρι το Ηραίο της Σάμου, θα παραμείνουν ανοιχτοί τη βραδιά της 21ης Αυγούστου 2013.

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με μουσικές συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις,  ξεναγήσεις και άλλες εκδηλώσεις ή και απλές επισκέψεις στους Αρχαιολογικούς χώρους, τα Μνημεία και τα Μουσεία, προσφέρει με ελεύθερη είσοδο στον κόσμο, μια βραδιά χαράς και αισιοδοξίας «Στο Φως του Φεγγαριού».

Oι αρχαιολογικοί χώροι της Ακρόπολης και του Σουνίου δεν θα παραμείνουν ανοιχτοί μετά τις 20.00 για τη βραδιά της Πανσελήνου, για λόγους ασφαλείας των επισκεπτών, εξαιτίας των έργων που εκτελούνται στους χώρους αυτούς. Ειδικότερα για το Σούνιο, όσοι επιθυμούν, μπορούν να απολαύσουν τον Ναό του Ποσειδώνα από το γειτονικό ύψωμα, όπου η πρόσβαση είναι επίσης ελεύθερη.

Αναλυτικός πίνακας των εκδηλώσεων ανά περιφέρεια, αναρτάται στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού www.yppo.gr

*  kathimerini.gr

13.08.20 - 2 χρόνια φεγγάρι

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ:  2 χρόνια "φεγγάρι"!

Στις 20 Αυγούστου του 2011 έγινε η πρώτη ανάρτηση στο δεύτερο φεγγάρι του Αυγούστου.

Ήταν το ποίημα: "Αυγουστιάτικο"

ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ

Αυτή η ώρα που χαράζει

και το δειλινό

οι πιο όμορφες της μέρας

ευχαριστήρια

προσευχή

Θα ανοίξω τις βορινές γρίλιες

να κάμει ρεύμα

όλη τη νύχτα έξω το σταμνί

δρόσισε

ας πάμε πρώτα στο εκκλησάκι

να κατεβούμε στη θάλασσα νωρίς

Έχουμε καρπούζι

κουλούρες κρίθινες

και αναμνήσεις

θα βγάλουμε και αχινούς.

Κάθε μια ανάρτηση ξεχωριστά, αλλά και όλες οι αναρτήσεις μαζί, όλο το μπλογκ, αποτελεί μια προσωπική έκφραση-αναφορά στη ζωή.
Είναι ένας καθρέπτης αξιολόγησης και βελτίωσης - όσων μας αφορούν.

Και για όλους του φίλους κι αδελφούς, που αν ρίξουν περνώντας μια πιο προσεκτική ματιά, διακρίνουν καθαρά πως σ’ αυτές τις αναρτήσεις καθρεπτίζονται και οι ίδιοι.

Ό,τι είναι πραγματικά καλό και ωραίο, δεν συνηθίζεται.

Το "φεγγάρι" ελπίζει να μη γίνει -ποτέ- συνήθεια σε κανέναν ..  

Συνεδρία Απόφασης

[ - 13]

Σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου, να είσαι παρών. Μην ενεργείς σαν υπνωτισμένος, μην αφήνεις τις μέρες σου να περνάνε άσκοπα, άχρωμα και δυσάρεστα.

Μην περιμένεις να χαρείς ένα καλύτερο αύριο, με καλύτερες συνθήκες. Δεν υπάρχει το αύριο. Πάντα ένα σήμερα θα ζεις και μπορείς να το βιώνεις όπως εσύ θέλεις. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. 

Εσύ πάντα προσπαθείς για το καλύτερο, αλλά αν εξαρτάς την ψυχική σου ισορροπία και την ευτυχία σου από τα αποτελέσματα των προσπαθειών σου ή από εξωτερικούς παράγοντες, που ούτως ή άλλως δεν μπορείς να ελέγξεις, δε θα έχεις ούτε ισορροπία ποτέ, ούτε και στιγμές ευτυχίας.

Μην προσδοκάς πνευματικές παροχές από υλικά επιτεύγματα.

Κάθε τι υλικό είναι και προσωρινό. Όσο διαρκεί, προκαλεί συνήθεια και κορεσμό.

Η ευτυχία δεν επιδιώκεται. Μόνο τα υλικά υποκατάστατα της, που συνηθίζονται γρήγορα και εξαντλούνται.

Η Ευτυχία έχει θεϊκή υφή. Ευτυχισμένος είναι ο καλότυχος. Και τύχη είναι ο Θεός. Ευτυχία είναι να αισθάνεσαι θεϊκά. Στο μέτρο που συνειδητοποιείς πως η ευτυχία δεν κατακτάται, αλλά ενυπάρχει.

 

Καμιά αθέτηση συμβολαίου δεν έγινε, δεν έχεις κανένα λόγο για δυσαρέσκεια. Κάθε μέρα που τη ζεις παθητικά, είναι γιατί εσύ το θέλησες δυστυχώς, έτσι. Σε μια ζωή που σου δόθηκε, γεμάτη δώρα. Σε μια καθημερινή γιορτή, γεμάτη θαύματα.

Και δεν είναι δώρα, να έχει ειρήνη η πατρίδα σου, να έχεις την οικογένεια σου κοντά σου, στέγη στο κεφάλι σου, φαγητό στο τραπέζι σου, υγεία στο σώμα σου. Είναι λάθος να νομίζουμε έτσι. Αυτές είναι μόνο δοκιμασίες, που δείχνουν αν και κατά πόσο εκτιμούμε τα αγαθά που απολαμβάνουμε.

Δώρα είναι, να βρίσκεσαι σε πόλεμο και ενώ υπερασπίζεσαι και πεθαίνεις για την πατρίδα σου, να μπορείς να συγχωρείς και να αγαπάς τον εχθρό σου, δώρο είναι να μην έχεις στέγη και τροφή και να σκέφτεσαι μόνο πως θα βοηθήσεις τους άλλους. Να είσαι άρρωστος και να αφήνεσαι μ’ εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού, ευχαριστώντας Τον για τη γαλήνη που γεμίζει την ψυχή σου, βλέποντας τον θάνατο να πλησιάζει.

Αυτά είναι δώρα θεϊκά Για τα θαύματα της ζωής μας, αρκεί να υποτάξουμε τον μικρό βιολογικό μας Αζά, για να δούμε τη ζωή σαν μια ατέλειωτη γιορτή ελευθερίας, αγάπης και πληρότητας.

Οι παλιοί λέγανε πως «δεν υπάρχει δεν μπορώ, μόνο δεν θέλω». Και το λέγανε, γιατί από την πείρα τους διδάχτηκαν, πως η θέληση μπορεί να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, πως με επιμονή και υπομονή μπορεί ο άνθρωπος να πραγματοποιήσει τους πιο απίθανους στόχους. Η πίστη, είναι δύναμη δημιουργίας, είναι η δύναμη που ξεπερνά τις δυσκολίες, τις αναστρέφει και τις αξιοποιεί. 

Δεν είμαστε έτοιμοι ίσως, για τέτοιους αγώνες; Σύμφωνοι. Τι ζητάμε εμείς; Χαρά στη ζωή μας, καλή παρέα, δουλειά και λίγη ψυχαγωγία. Ή αλλιώς, κάποιες ικανοποιήσεις που δεν είχαμε, λίγη ζεστασιά παραπάνω που τη στερηθήκαμε, κάποιους φίλους που δεν θα μας απογοητεύσουν, λίγη ασφάλεια περισσότερη και διαλείμματα ξεγνοιασιάς.

Μέσα από αυτά, θα νοιώσουμε (πιστεύουμε) ελευθερία, αγάπη και πληρότητα. Είναι παράλογο; 

Λοιπόν τα νέα μας είναι και καλά και κακά.

Τα καλά νέα είναι, πως η ελευθερία, η αγάπη και η ψυχική πληρότητα που έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος, είναι ιδιότητες της προσωπικότητας μας, μ’ αυτές γεννηθήκαμε και ενώ τις διατηρούμε ανενεργείς, είναι αυτές ακριβώς που συνιστούν την ευτυχία.

Είναι τα στοιχεία που οφείλουμε να αναπτύξουμε στις σχέσεις μας, για να είμαστε σωστοί σε κάθε ρόλο της ζωής μας. Τόσο κοντά είναι η ευτυχία. Όσο μια απόφαση.

Φυσικά γνωρίζουμε, αποδεχόμαστε και εφαρμόζουμε τις έννοιες αυτές σε βάθος.

Στηρίζουμε την αίσθηση ελευθερίας μας στην απόφαση μας να σταθούμε υπεύθυνοι, την αγάπη μας στην ανάγκη να θυσιαστούμε γι’ αυτήν και την πληρότητα μας, στη γνώση των δώρων και των θαυμάτων που μας περιβάλλουν και στην ευχαριστία που πηγάζει και αναδύεται συνεχώς από την ψυχή μας.

Τα κακά νέα είναι, πως κανείς άλλος δεν θα αποφασίσει για μας, δεν θα αναλάβει τις δικές μας ευθύνες, δεν θα μας κατευθύνει άβουλους. Η ελεύθερη απόφαση μας ανήκει. Για τον Αζά αυτό είναι κακό. Έτσι τον μάθαμε. Αν ταυτιζόμαστε ακόμα μαζί του, τα νέα είναι και για μας κακά. Διαφορετικά είναι ο δρόμος της λύτρωσης, μόνο που θα πρέπει να αναλάβουμε αμέσως τη θετική του εκπαίδευση.

Ημερολόγιο πλοίου:

1. Θέλω να τοποθετηθώ απέναντι στους ρόλους μου, κάνοντας μια νέα αρχή.

2. Ποτέ δεν διορθώνεται ένα λάθος, με ένα νέο λάθος.    

3. Θέλω να αναζητήσω τα στοιχεία της ευτυχίας μέσα μου.

4. Το καλύτερο για τους περισσότερους, θα συγκροτήσει και τη δική μου ευτυχία.

5. Η απόφαση θα είναι δική μου - δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, όμως...

6. "Βοήθησε με"..

"Μέσ' στου Αιγαίου τα νησιά.."

   

     

"Αγιορείτικα Μοναστήρια"

   

  

"Πόλη και Μετέωρα"

Κωνσταντινούπολη και Μετέωρα του Θανάση Μπακογιώργου.

"Στη Γεσθημανή.. "

Το «Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεσθημανής» στην Ιερουσαλήμ, χτίστηκε από την Αγία Ελένη το 326 μ.Χ., στο σημείο που κηδεύτηκε και ενταφιάστηκε το πανσεβάσμιο Σώμα της Παναγίας μας, από όπου και έγινε μετά τρεις ημέρες η μετάσταση στους Ουρανούς.

Ο Ναός βρίσκεται 48 σκαλοπάτια, κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. 

Στο 24ο σκαλοπάτι κατεβαίνοντας, υπάρχουν:

- δεξιά, οι Τάφοι των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης

- αριστερά, ο Τάφος του αγίου μνήστορος Ιωσήφ

Και οι δύο αυτοί τάφοι είναι επίσης άγια θυσιαστήρια.

Το κυρίως προσκύνημα βρίσκεται μέσα σε ένα λιθόκτιστο κουβούκλιο, ύψους 2 μ, μήκους 3 μ και πλάτους 4 μ, που είχε λαξευτεί σε βράχο.

Βγαίνοντας από το Κουβούκλιο, στα δεξιά υπάρχει το Καθολικό του Ιερού Ναού των Ορθοδόξων, με τη θαυματουργό Εικόνα της Θεοτόκου της Ιεροσολυμίτισσας.

*  Fb - Takis

    agioritikovima.gr