Στο κατώφλι της Παναγιάς..

Στο κατώφλι της Παναγιάς..

Οι πρώτες μέρες του Αυγούστου

γλυκό αγκάθι στην καρδιά του ρόδινου καλοκαιριού

ακολουθούν διστακτικά στο μεσουράνημα

το ζύγιασμα του ήλιου

που καβάλα στο άρμα του

στρέφει βλέμμα τρυφερό στη δύση

- κορυφαία του πελάγου έκφραση 

η μίξη του λευκού αφρού
ανάερου ιππόκαμπου της κυματογραμμής

στη χρυσοκόκκινη καυτή ανάσα του μελτεμιού

είναι η πάλη του ονείρου  που διαρκεί και διαρκεί

και όλο βραδύνει την επιστροφή κρυφά και εμμένει

στο θαύμα της πληρότητας - δεσμεύει τη μουσική στιγμή 

την απλωμένη σαν ανοιχτή αγκάλη
στην προσμονή 

και υποδέχεται σεμνά την αύρα του εωθινού της κύκλου

την αποκαμωμένη από φως, βράχο

και κίνηση - θαλασσινά οικεία σύμβολα ακριβά

κι αρμονικά δεμένα στην αχιβάδα τη στιλπνή

του γαλανού μεσημεριού

μα πάνω απ’ όλα είναι κείνη η ολόθερμη εσπερινή

παράκληση στο θρόισμα της Παναγιάς που φεύγει

της Παναγιάς που έρχεται και που μας περιβάλλει
πάντα παρούσα Μάνα στο παράπονο

και η προσφορά της θερινής συγκομιδής

- θυμίαμα και ύμνοι και συναίσθηση

στη λύτρωση της θλίψης που απαλύνει την καρδιά

κι ανθίζει αγάπη παιδική στις ταπεινές παλάμες

της ικεσίας μας

για το αμάραντο στεφάνι της Κοίμησης Της. 

Μ Ψ

                                                           

Share