Ο Άγιος Νικόδημος, από τη ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ
(τ.1, 1999, σ. 20- 25) - απόσπασμα
Ο άγιος Νικόδημος, έτρεφε μεγάλο σεβασμό και αγάπη στη Μητέρα του Κυρίου μας,
την Υπεραγία Θεοτόκο.
Ο Άθως “το άνθος των ορέων”, όπου
είχε φθάσει ο άγιος Νικόδημος με τρόπο θαυμαστό και είχε εγκαταβιώσει από τα
εικοσιέξι του χρόνια, είναι όπως γνωρίζουμε όλοι, κάτω από τα προστατευτικά φτερά της
Πάναγνης Μαρίας, της Κυρίας και Βασίλισσας των αγγέλων.
Την ιερή γη του Άθωνα η Παναγία
“απέδειξεν άνωθεν και εξ αρχαίων χρόνων Παράδεισον εαυτής και οικείον
περίβολον”.
Η Παναγία ήταν το αγαλλίαμα της
καρδίας του αγίου Νικοδήμου, αλλά και Εκείνη τον είχε κάτω από τη σκέπη και τη
σκιά των πτερύγων της. Θρυλείται ότι όταν έγραφε ο άγιος για την Παναγία,
εμφανίσθηκε Εκείνη και του είπε: «Σε ευλογώ τέκνον μου Νικόδημε, και σε ενισχύω
να γράφεις».
Στο βιβλίο του «Αόρατος Πόλεμος» ο Άγιος Νικόδημος στο ΜΘ’ κεφάλαιο έγραψε ότι η Παναγία αποτελεί «μεθόριον αναμεταξύ της ακτίστου και κτιστής φύσεως· αύτη μόνη είναι Θεός άμεσος μετά τον Θεόν και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, ως ούσα μήτηρ αληθώς του Θεού».
Στην υποσημείωση δε του ΜΘ’
κεφαλαίου έγραψε ένα εξαίσιο κείμενο για την Παναγία «ουκ αποφαντικώς και
δογματικώς, αλλά διστακτικώς και μετά υποθέσεως».
Στο κείμενο αυτό ο άγιος Νικόδημος έγραφε ότι αν τα εννέα τάγματα των αγγέλων έπεφταν από τον ουρανό, αν και όλοι οι άνθρωποι γινόντουσαν κακοί, και αν τα λοιπά κτίσματα αποστατούσαν και έβγαιναν από τη φυσική τάξη που έθεσε ο Δημιουργός, αν όλα αυτά συνέβαιναν, δεν θα ήταν αρκετά να λυπήσουν τον Θεό, γιατί υπήρχε η Θεοτόκος που τον αγάπησε τόσο πολύ, υπάκουσε στο θέλημα του και έγινε χωρητική και δεκτική όλων των χαρισμάτων που διαμοίρασε στην κτίση· ένας κόσμος δεύτερος, ασύγκριτα υπέρτερος από τον αισθητό και νοητό κόσμο.
Στο κείμενο αυτό ο άγιος Νικόδημος έγραφε ότι αν τα εννέα τάγματα των αγγέλων έπεφταν από τον ουρανό, αν και όλοι οι άνθρωποι γινόντουσαν κακοί, και αν τα λοιπά κτίσματα αποστατούσαν και έβγαιναν από τη φυσική τάξη που έθεσε ο Δημιουργός, αν όλα αυτά συνέβαιναν, δεν θα ήταν αρκετά να λυπήσουν τον Θεό, γιατί υπήρχε η Θεοτόκος που τον αγάπησε τόσο πολύ, υπάκουσε στο θέλημα του και έγινε χωρητική και δεκτική όλων των χαρισμάτων που διαμοίρασε στην κτίση· ένας κόσμος δεύτερος, ασύγκριτα υπέρτερος από τον αισθητό και νοητό κόσμο.
Επίσης ότι ο αισθητός και νοητός
κόσμος έγινε για την Παναγία, και η Παναγία για τον Χριστό «καθώς το περιβόλι
γίνεται διά να φυτευθεί το δένδρον και πάλιν το δένδρον φυτεύεται δια τον
καρπόν».
Το κείμενο αυτό ενόχλησε
ορισμένους θεολόγους. Έτσι αναγκάσθηκε να γράψει την Απολογία του και να
εκθειάσει την Παναγία Μητέρα του Κυρίου, βασισμένος και πάλι στους Πατέρες της
Εκκλησίας και ιδιαίτερα στον θεοφόρο Μάξιμο Ομολογητή, στον Ανδρέα Κρήτης, και
ιδιαίτερα στον φωστήρα της Θεσσαλονίκης Γρηγόριο Παλαμά, που είχε λάβει το
χάρισμα της Θεολογίας από την ίδια τη Θεομήτορα στην έρημο του Αγίου Όρους,
κατά τον βιογράφο του, άγιο Φιλόθεο Κόκκινο.
….
….
….
Η Παναγία κατά τον άγιο Νικόδημο
είναι το κέντρον «εν ω στήσας τον διαβήτην του ο νοητός Ευκλείδης και
αριστοτέχνης Λόγος, εγύρισε παγκάλλιστα όλην την περιφέρειαν της ενσάρκου
οικονομίας του».
….
Το πλήρες κείμενο: theotokos485
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου