Τελικά είναι βέβαιο..

ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΛΕΝΕ, ΔΕΝ ΚΛΑΙΝΕ

Τελικά είναι βέβαιο
οι άνδρες δεν κλαίνε…

όρθιος στέκω σαν έρχονται στιγμές
απόρριψης και αδικίας
στέρησης και μοναξιάς
και τ’ αναπάντητα γιατί
για τα μοιραία λάθη
μα έχω φωλιασμένο στον κόρφο μου
ένα μικρό παιδί
χωρίς φωνή για να θυμώσει
χωρίς δύναμη για να αντιδράσει
χωρίς κουράγιο για να ξεφύγει
ένα μικρό παιδί
απαρηγόρητο
που κλαίει μ’ αναφιλητά

κι ενώ κρατώ στα δάχτυλα που τρέμουν
το δειλό του παράπονο
στο συγκρατημένο βλέμμα μου
τη βουβή του θλίψη
στα χείλη μου την πίκρα των δακρύων του,
προσπαθώ ν’ ανασάνω
παρηγοριά κι ελπίδες απ’ το σφιχτό
αγκάλιασμα του
και συνεχίζω με μάτια στεγνά
να παίζω τον ρόλο της ωριμότητας.

Μ Ψ

Share