Ποιητική οδός

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΟΔΟΣ

Παλέψαμε για μια θέση στον κόσμο
στην οικογένεια στην παρέα στην κοινωνία
παλέψαμε με άγνωστους και φίλους
με συναγωνιστές και ανταγωνιστές
με τον απέναντι και με τον εαυτό μας

Στην αγωνία της πάλης μας όλοι νόμιζαν πως
παίζαμε· τους αρκούσε αυτό που έβλεπαν
απέφευγαν τον πόνο όπου βρισκόταν
κι από διαίσθηση απομακρύνονταν

Όμως η πάλη είναι πόνος
για υπέρβαση για αλήθεια για ιδέες
για να μη χάσουν οι λέξεις το νόημα τους
και είναι πάντοτε μοναχική

Ο σκοπός δεν ήταν άλλος, παρά να δηλώσουμε
την παρουσία μας την ύπαρξη μας
τη συμμετοχή στο πανηγύρι
της ζωής – ποιο πανηγύρι
όλοι γιορτάζουν στα κρυφά δυο-δυο
τρεις-τρεις, σπάνια περισσότεροι
οι άλλοι είναι ξένοι, απειλή στα κεκτημένα
κι εμείς δηλώνουμε φίλοι χωρίς ανταπόκριση

αποκαμωμένοι πια ν’ αναζητούμε ζεστασιά
υψώνουμε λευκό μαντήλι στην αδιαφορία
κι απλώνουμε την άηχη κραυγή ελπίδας
στον άγνωστο αδελφό
μ’ ένα ποίημα.

Μ Ψ

Share