"O ποιητής και το κτήνος "

Ειρήνη Zαμάνη  -  "Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ"
-  από μια φράση του π. Χριστόδουλου

Ακούει συχνά  μέσα του σπηλαιώδη τη φωνή
στο Κακό να τον σπρώχνει.
Και τού ’ναι εύκολο  πολύ την έριδα, την παραφορά,
το αίμα να οσμίζεται και ίδιος λύκος της στέπας
να κυνηγά το θήραμα.
Αν το θήραμα έχει  μάτια υγρά που εκλιπαρούν,
που πονούν,
αν διπλώνεται ικέτης στο όνομα μιας ανθρωπιάς,
αν ξεγελαστεί για άνθρωπο να τον περάσει,
πιο ηδονικά τα άνομά του έργα.

Κι είναι άλλες  φορές που τον κεντά μια νοσταλγία
και του ’ναι δύσκολο πολύ  να μη θυμάται…
Το μέσα του μια προσευχή παιδική
να φωτίζει του κόσμου τα σκοτάδια.
Κάποτε.
Να σμίγει την ανάσα του με των ομοίων του και
να ’ ναι οι όμοιοι όμορφοι κι έντιμοι και αγαθοί.
Να δένει με εμπιστοσύνη το χέρι του και να ’ναι το ίδιο χέρι μαθημένο να δίνει
και να τον ελέγχει, όταν δε δίνει.
Και να κοιτά συχνά τον ουρανό ,
η ψυχή του ένα κομμάτι ατόφιος ουρανός.
Η θύμηση απ’ την πάλαι ποτέ  ευγενική του φύση ακάλεστη
σαν έρθει τον τσιμπά
και μια υπόκωφη αξεδιάλυτη φωνή
τον τυραννά
που του φωνάζει
«ΓΥΡΝΑ»…

12 Νοέμβρη 2015

[2fA]

Share