"Πετώντας με μαχητικό.. "

Σαν αντικρίζω τα άσπρα άλογα του Αιγαίου, χάνεται η σκέψη μου στον Ουρανό του Θείου, του Ωραίου και του Αληθινού!

Δεν είμαι ημίθεος, δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι καν ήρωας.

Καημένη Πατρίδα έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου, έχεις κι εμένα..

Μπορεί να μην είμαι σε θέση να ζητήσω από την έρμη Πατρίδα κάτι το καλύτερο για μένα, για τα παιδιά μου, μπορεί να μην είμαι καν ικανός γι αυτά που παίρνω..

Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου, μου σφίγγουν τον λαιμό και μου στεγνώνουν το στόμα.

Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο και ανούσιο, ίσως και άχρηστο για πολλούς εκεί κάτω, να είναι αυτό που κάνω. Ίσως και να έχουν δίκιο, βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω διακόπτες, δεν οδηγώ λεωφορείο με 50 ψυχές, δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη, στη ζεστασιά της Βουλής..

Εγώ κάθομαι, σκέφτομαι, μελετάω και περιμένω τον Τούρκο. Μπορεί κι εγώ να μην έχω να πληρώσω το χαράτσι στο πατρικό του χωριού μου, αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει. Ούτε και πρέπει. Εγώ όμως πρέπει να αδειάσω το μυαλό μου, να κλειδώσω το υποσυνείδητο, να μη σκεφτώ ότι με περιμένουν κι εμένα στο σπίτι μου, όπως τόσους και τόσους άλλους που δεν γύρισαν ποτέ πίσω, από μια ακόμη καθημερινή αποστολή.

Ίσως κάποιοι να πουν, ότι τα ήθελε και τα έπαθε!

Όμως εγώ δεν πετάω γι αυτούς..

Πετάω για τον πατέρα μου, που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι, όταν περνούν τα μαχητικά μας.

Πετάω για το παιδί στη Φλώρινα, που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του.

Πετάω για τον παπά μας, που περπατά χιλιόμετρα στο βουνό για να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς.

Πετάω για τον ψαρά, που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα, να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του.

Πετάω για τον δασκαλάκο, που πληρώνει από την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα Άγραφα της Καρδίτσας.

Γι’ αυτούς πετάω.

Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια τώρα κάνουν και κρατάνε ζωντανή την Πατρίδα μας !

Ούτε αυτοί, μα ούτε κι εγώ θα ζητήσω υπερωρίες γιορτές και Κυριακές, γιατί εγώ πετάω για την Πατρίδα μου.

Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους, ζουν για μια στιγμή κι όταν πεθαίνουν, ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλή αντάμωση..


*  από φιλικό mail

Share