"Επιστροφή"

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Δειλά γονατίζω
μπροστά σου τη λύπη

βουβή ικεσία
προσδοκά τη συγγνώμη

κρύβω στο στέρνο
τη σκιά του μετώπου

η καρδιά μου σκιρτά
στον παλμό της αγάπης

τρεμάμενα χέρια

σφίγγουν τους ώμους

μύρα δακρύων

μηδενίζουν το λάθος

στοργική η αγκάλη
με ονομάζει παιδί σου

ξαναδίνεις στο πνεύμα

την πνοή της ζωής.

Share